บทที่ 355 : ช่างกระอักกระอ่วนนัก!
_____________________________________________________________
ปี๊นๆ!
เสียงแตรรถดังลั่น!
ด้านหลังมีรถบัสคันใหญ่กับรถแท็กซี่อีกคัน รถแท็กซี่ต้องการจะจอด ทว่ายังไม่ทันจอดเรียบร้อยดี รถบัสด้านหลังก็เสียบเข้ามาปิดทาง บนถนนพลันกลายเป็นติดขัดขึ้นมา รถแท็กซี่จะไปก็ไม่ได้ จะถอยก็ไม่ได้ ได้แต่บีบแตรไล่รถ BMW สีขาวคันหน้า รถบัสคันหลังกับรถที่มาต่ออีกสองคันก็บีบแตรกันเสียวุ่นวายขึ้นมา
"รองอธิการฯ อู๋ครับ?" จางเย่กระแอม
อู่เจ๋อชิงเหยียบคันเร่ง ขับรถออกไป
รถแท็กซี่จึงขยับเข้าข้างทางได้เสียที พลอยทำให้รถบัสด้านหลังผ่านไปได้ในที่สุด
อู๋เจ๋อชิงไม่ได้จอดรถ แต่กลับขับต่อไปอย่างช้าๆ สายตามองตรงไปข้างหน้า
จางเย่ไม่มีทางคาดเดาได้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร จึงอธิบายว่า "ผมบอกแล้วว่าผมไม่ทราบจริงๆ ว่าเป็นคุณ ถ้ารู้ล่ะก็ ต่อให้ผมกล้าแค่ไหนก็ไม่กล้าล่วงเกินดูรูปคุณหรอก ทั้งหมดเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ นะครับ"
อู๋เจ๋อชิงกล่าวเสียงนิ่งๆ "ฉันรู้ค่ะ"
แต่เมื่อเห็นเธอนิ่งสงบถึงเพียงนี้ พูดจาดีขนาดนี้ จางเย่กลับยิ่งไม่มั่นใจ!