บทที่ 913: ถึงงานชุมนุม!
ระหว่างทาง ทุกคนพูดคุยกันอย่างออกรส
จางเย่พาเฉินเฉินมานั่งด้านหลังพวกเขา กลับโต้ตอบแบบถามคำตอบคำ เพราะพอเข้าเรื่องในวงการศิลปะการต่อสู้ กับเรื่องนี้แล้วเขานับว่าไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง
"น้องชายเฉินเฉิน มาจากที่ไหนรึ?"
"เมืองหลวง"
"ไอ้หยา เป็นสถานที่ที่ดี"
"ฮ่าๆ ก็พอไหวน่ะครับ"
"ฝีมือคุณไม่เลวเลยนะ"
"ก็แค่โต้ตอบไปเท่านั้นเองครับ"
"อาจารย์คุณเป็นสายวิชาอะไรหรือ?"
"อาจารย์ผมหวงเฟยหง สืบทอดวิชา..."
"เดี๋ยว อาจารย์คุณไม่ใช่ฮั่วหยวนเจี่ยหรอกรึ?"
"เอ๋? ใช่เหรอครับ?"
"เมื่อครู่คุณพูดเองนะ"
"อ๊ะ อ๋อใช่ หวงเฟยหงคืออาจารย์อีกท่านหนึ่งของผมน่ะครับ"
"โอ้ น้องแซ่เฉินฝึกวิชาของสองสำนักทีเดียวรึ?"
"ฝึกมั่วๆ น่ะครับ ฝึกมั่วๆ"
เฉินเฉินฟังจางเย่โม้ใส่พวกเขา ก็ได้แต่เหลือกตามองบน ไม่ส่งเสียงอะไร
คนทั้งหลายคุยกันอย่างสนุกสนาน ทั้งยังอบอุ่นด้วยมิตรภาพ
พวกเขาถือเป็น 'ผู้ฝึกยุทธ์อิสระ' นี่คือการพูดให้ฟังดูดี ความจริงว่ากันชัดๆ ก็คือไร้ค่ายไร้สำนัก ไม่ได้เดินทางสายมาตรฐานอย่างที่ยึดถือกันในวงการศิลปะการต่อสู้