章節 345: 0345

บทที่ 345 : จางจอมตอกหน้าแสดงพลังอีกแล้ว!

____________________________________________________________

จางเย่พูดจบแล้ว

ทั่วทั้งงานไม่มีความเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

ครืดคราด คือเสียงของเก้าอี้ที่ขยับ ทีละคน ทีละคน แค่สามวินาทีทุกคนลุกขึ้นยืนกันจนหมด ทุกคนไม่พูดอะไร เพียงมองจางเย่บนเวทีด้วยสายตาตกตะลึง นักเรียนหลายพันคน สายตาหลายพันคู่ ผมสีดำที่ยืนเรียงกันสลอนนั้นเป็นภาพที่ทำให้ผู้คนตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง

ผู้เยาว์อันงดงามแห่งชนชาติข้า ยืนยงยิ่งฟ้าที่งดงาม!

ผู้เยาว์อันองอาจแห่งชนชาติข้า แผ่นดินไร้พรมแดนที่ดีงาม!

นี่มันการปาฐกถาแบบไหนกัน? นี่มันความรู้สึกแบบไหนกัน!?

ประโยคที่เป็นภาษายุคเก่าทำให้นักเรียนบางคนฟังไม่ค่อยเข้าใจ แต่ตรงช่วงท้ายท่อนสั้นๆ นั้นทุกคนล้วนเข้าใจกันหมด แต่ละคนพลันรู้สึกเลือดลมร้อนระอุ บทพูดปิดงานของจางเย่นั้นคล้ายจะจุดไฟดวงน้อยในใจของเหล่านักเรียนให้ลุกโชน

ผู้เยาว์ของชาติ

คือชาติของเรานี่เอง

มีนักเรียนบางคนฟังถึงตอนจบ ดวงตาแดงเรื่อโดยไม่ทันรู้ตัว แววตาฉายชัดถึงความตื่นเต้น ประทับใจ หวั่นไหว สุดท้ายน้ำตาก็ไหลลงมาเป็นสายอย่างกลั้นไม่อยู่

นี่..ฉันร้องไห้เหรอ?