บทที่ 411 : ตีคนจนเข้าทำเนียบคนดังระดับ C!
_________________________________________________________________
ตกบ่าย
ไช่ซื่อโค่ว
"อาจารย์จาง ถึงแล้ว"
"ไม่ต้องขอบคุณแล้วนะ"
"ไม่ต้องเกรงใจด้วย สวัสดีปีใหม่ครับ"
"พวกคุณก็เหมือนกัน สวัสดีปีใหม่ครับ"
"เอาล่ะ มาส่งถึงที่แล้ว งั้นพวกเราขอตัวล่ะ"
รถตำรวจของหลวี่อวี้หู่กับพวกจากไปอย่างช้าๆ จางเย่หันมองรอบตัว เห็นความครึกครื้นของบริเวณแถวบ้านตนเองกับประทัดของเหล่าเพื่อนบ้านก็ถอนหายใจด้วยอารมณ์ความรู้สึกซับซ้อนก่อนเดินเข้าไป
ปึง!
ปัง!
เสียงประทัดยังคงดังอยู่!
เห็นโคมแดงแขวนไว้หน้าประตูอะพาร์ตเมนต์ จางเย่ถึงได้อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย อดฮัมเพลง ‘ดอกไม้ของสตรี’ ขึ้นมาไม่ได้
หญิงวัยกลางคนกำลังอุ้มเด็กจุดประทัด ก่อนจะหันหน้ามาเห็นจางเย่พอดี ยิ้มแย้มกล่าวทักทาย "ไอ้หยา! จางน้อยกลับมาแล้ว!"
จางเย่ยิ้มทักทาย "น้าฉี"
ท่านผู้เฒ่าที่นั่งอยู่ตรงบันไดตะโกนทัก "เย่น้อยจริงๆ ด้วย!"
จางเย่กล่าวทักทาย "ปู่หลิว สวัสดีปีใหม่ครับ สบายดีหรือเปล่า?"