章節 911: 0911

บทที่ 911 : เชี่ย! เจอจริงด้วย!

เก้าโมงครึ่ง ช่วงสาย

ผู้โดยสารเริ่มทยอยขึ้นเครื่อง

เครื่องบินเป็นรุ่นลำเล็ก ทำให้รู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างเฟิร์สคลาสกับชั้นประหยัดไม่ชัดเจนนัก ที่นั่งของจางเย่กับเฉินเฉินอยู่แถวที่สี่ ค่อนไปท้ายของโซนที่นั่งเฟิร์สคลาส

"รัดเข็มขัดด้วยนะ" จางเย่กล่าว

"อื้อ" เฉินเฉินตอบ

"นั่งดีๆ นะ อีกเดี๋ยวอย่าวิ่งวุ่นวายล่ะ" จางเย่กำชับ

"รู้แล้วน่า" เฉินเฉินชักหงุดหงิด

เมื่อคนขึ้นเครื่องกันครบแล้ว ประตูห้องโดยสารก็ปิดลง

จางเย่ถอดแว่นกันแดดกับหน้ากากออก คนที่นั่งในโซนเฟิร์สคลาสไม่มีใครจำเขาได้ เพราะต่างคนกำลังก้มหน้าวุ่นกับเรื่องของตัวเอง อ่านหนังสือพิมพ์บ้าง เตรียมปิดโทรศัพท์บ้าง

ไม่นานนักเครื่องบินก็เทคเอาท์ บินขึ้นสู่ฟ้า

พอเครื่องบินไต่ระดับจนนิ่งแล้ว แอร์โฮสเตสคนหนึ่งก็ถือชาร้อนสองแก้วมาตรงที่นั่งจางเย่ ส่ายสะโพกยักย้ายพร้อมรอยยิ้มหวานปานน้ำผึ้ง "อาจารย์จาง ดื่มชาก่อนนะคะ" ถึงผู้โดยสารคนอื่นจะไม่รู้จักจางเย่ แต่พวกเธอยังจะไม่รู้จักได้หรือ? ยังไงก็มีรายชื่อผู้โดยสารอยู่ในมือนี่นะ

จางเย่ชะงัก ก่อนรับมา "อ๊ะ ขอบคุณครับ"