บทที่ 564 : ผมก็บอกแล้วไง! อย่าให้ผมขึ้นเวที!
_______________________________
เสียงด่าจากชั้นล่างดังระงม!
ผู้คนที่ชั้นล่างนั้นโกรธจนแทบลุกเป็นไฟ!
ป๋ายอี้ตบที่เท้าแขนของเก้าอี้ตวาดลั่น "ไร้เหตุผล!"
เหยียนเจี้ยนเทาระเบิดอารมณ์ "ไอ้จางเย่นั่น! ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าอย่ารับมันเข้ามาในเป่ยต้า! อาจารย์คนหนึ่ง ยังจะเป็นแกนนำด่าคนได้อย่างไร? นำนักศึกษาตั้งขนาดนี้ออกมาก่อเรื่อง? คิดกบฏชัดๆ!"
มัตสึโมโตะ “%##@¥¥#!”
เจ้าหน้าที่ระดับสูงในคณะผู้มาเยือนจากประเทศญี่ปุ่น “()……%¥¥##@!”
ล่ามญี่ปุ่นตะโกน "พวกเราจะยื่นเรื่องประท้วง! สิ่งที่พวกคุณทำทั้งหมด คือการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศ มีผลกระทบต่อความร่วมมือในหลายด้านของประเทศอย่างรุนแรง!"
ผู้บริหารคนหนึ่งของเป่ยต้ารีบออกมาเกลี้ยกล่อม "นี่เป็นการกระทำของอาจารย์คนเดียวของมหาวิทยาลัยเท่านั้น เขาไม่ได้เป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง! ยิ่งไม่ใช่ตัวแทนของประเทศ!"
การกระทำของคนคนเดียว?
คำนี้พูดออกมาแล้วฟังออกจะหลักลอยอยู่บ้าง