章節 56: Chapter 6: Zaldy
That night. I chose not to open my phone. Hula ko nga. Low bat na talaga sya. Gusto ko syang icharge but I have this feeling of eagerness to shut anyone na magpapadala ng mensahe sakin ngayon. And I don't want to regret anything after that. Kaya mas pipiliin ko nalang na hayaan ito at buksan nalang kapag nasa Singapore na kami.
Binaba kong muli ang maletang nakaupo sa may swivel chair. Handa pa ito noong isang araw pa. Angelo is making fun of me about being with me in his dream country. Ayokong saktan ang damdamin nya na sabihing wag masyadong magmadali. But after what happened in Kendra's house with her Mom. Parang hindi ko matantya na kung excited pa ba syang tumungo roon o nakikisimpatya lang sakin dahil sa nalaman nya.
"Kuya, totoo bang napaaga ang alis natin?." Isang tango lang ang nagawa ko ng mga sandaling tumawag sya sakin. "Is this really your decision o si Mommy?."
"Mine.." tamad kong tugon.
"What?!. What happened?. May nangyayari na naman ba?. Did Mom play tricks again?."
"Nope bruh.. it's just that.. gusto kong makapag-unwind sa ibang lugar.." I go straight forward this time.
He became silent. Nahulaan na nya rin sigurong, may nangyari nga.
"I thought..." Humingto sya saglit. Nilingon ko sya matapos icheck muli ang maleta for the last time. Kaunti lang ang dinala kong damit. Bibili nalang duon para di hustle ang magbitbit. "I thought you already made your decision to not going there.."
"Guni-guni mo lang yun Angelo.."
"Psh!.. something did happened huh?. Nakita mo?." Tanong pa nya na para bang may alam sya tungkol sa mga sinasabi nya. Tumaas ang isang kilay ko. Wanting to ask him why is he asking weird things.
"You know something Dave Angelo?" Nabigla sya dito. Natigilan sya't hindi alam kung titingin ba sa camera ng phone nya o iiwas na.
"Kuya kasi.."
I sighed. Hard. Pinili kong huwag nang pakinggan pa ang alam nya. Pinal na ang decision ko. Aalis ako. Hindi para sa mga nalaman at nakita ko kundi para sa pangarap ko. I want to be the best I can be. Better than my old old self. Nothing more.
"You don't have to mention it bro.. just pack your things and be ready for our flight tomorrow.. see you around.." paalam ko saka pinatay na ang tawag.
I know I've made a mistake back then. Aware ako na iniwan ko sya bigla sa ere. It's not even my choice. I'm just one of the obedient boy of my Mother. Mali bang sumunod na ngayon?.. I know I have many lapses. Mali sa part ko na hindi ko inexplain sakanya ang lahat bago ako nawala. But damn! Bakit kailangan nyang ipakita sakin na kayang kaya nya akong ipalit sa iba! Tapos kaibigan ko pa!.
Tama bang manloko ng tao?. Hindi dapat diba?.
From that moment. I doubted myself. I even questioned my worth. Ano kayang kulang sakin na mayroon sa iba?. Sa pagkakaalam ko naman. I give it all kapag alam kong deserv ng tao iyon. But what I've got?. Nothing. Heartaches pa ang nakuha ko after that.
"Tara na!." Yung boses ni Angelo na pinipilit maging excited. Hindi iyon bumenta sakin. As our eyes met. His fake smile fades away.
"Gusto mo ba talaga ito Kuya?."
Mahabang katahimikan muna ang namutawi bago ko sya binigyan ng tugon.
"Nasabi ko na ito kahapon pa. Bakit kailangan ulitin?." I sounded sarcastic here dahil sa inis sa pagiging paulit-ulit nya. He is concern. Of course. He knew what happened at na witness nya kung paano ako matigilan for in an instance in that minute. "May iba na sya Angelo. Ano pang hahabulin ko?. It's better this way. Ayokong maging dahilan pa para magkagulo sila.."
"Pero ikaw naman ang hindi matahimik?." He caught me of guard. "I know you.."
Nagkibit balikat na lamang ako. "Lilipas din to kapatid." Bumuntong hiningan ako saka nginitian sya. Nakangiti sya pero pilit din. Inakbayan ko sya. Trying my best not all let him know that I was this broken. "Tara na nga. Malate pa tayo eh. Basta ang mahalaga sa ngayon. Magkasama tayo sa dream country mo. Hindi ba?." Ginulo ko ang buhok nya. Bagay na ayaw n ayaw nyang gawin ko.
"Pfft!." Singhal nalang nya sabay alis ng braso ko sa kanya dahil nga, nawala na sa dating ayos ang buhok. "Nakakainis!."
"Ahahaha.." tumawa ako hanggang sa about ng aking puso.
Pero after that. Nagpaalam sya para magcr. Of course. Wala akong choice but to wait for him.
Until. Someone is running. Nauna yung isang lalaki at may kasunod pa syang dalawang lalaki at isang babae. I don't know who they are. And who cares who are they. Abala ako sa phone ko and ear buds are in.
Bumalik na si Angelo. And were about to go inside when someone calls me.
"Poro Aelus!." Hindi man ako lumingon. Alam kong si Zaldy ito. "Sandali!." Hinihingal ang boses nito.
I walk straight not minding him. Pinigilan nga lang ako nitong si Angelo. "Kuya, mga kaibigan mo yun diba?." He said. Ngumunot lamang ang noo ko sa sinabi nya.
"Nakikipagtalo sila dun sa guard.." he then explained while we are waiting sa linya papasok.
"What do you want me to do then?." I asked him this dahil kahit ako mismo. Hindi ko din talaga alam anong gagawin.
"Kahit magpaalam ka lang.." he suggested na para bang ganun lang kadali ang lahat!
"Ikaw nalang ang lumapit sa kanila. Sabihin mong, "We need to go dahil hindi pwedeng madelay ang flight natin." Hindi sya makapaniwalang tumitig sakin. "What?." Tulala lang ito sa mukha ko.
"Fine." Anya sabay takbo patungo sa gawi nila. Hindi na ako lumingon o nagtangka pang tingnan kung sino pang mga kasama nila. I have no guts to shred some tears while riding the plane.
Ilang sandali lang ay nakabalik na sya. "Kahit kumaway ka lang din daw sa kanila Kuya.."
"What for?. Hindi mo ba sila nakausap?."
"I did.. Ewan ko..iyon ang sabi ni kuya Zaldy kanina bago ako tumakbo pabalik dito ."
"Kung ganun. Tumakbo ka ulit pabalik duon at sabihing —..."
"What the fuck Kuya Poro!!!." Napatingin tuloy samin ang ilang mga staff at passenger ng magpakawala ng malutong na mura ang loko.
Tumawa ako. Kumunot lalo ang noo nya. Ginulo kong muli ang buhok nya. "Para loko lang eh.." mabilis nyang inalis ang kamay ko at nauna na sa pila namin. Sya na tuloy ang nasa harap ko. Next para iabot ang passport sa staff ng airport.
Nang iniabot ko na ang pasaporte ko. Saka ko sila nilingon. Kinawayan at nginitian. "Poro Aelus! Gago ka! Umalis ng di nagpapaalam!" Ang lakas ng boses ni Dennis. Ginaya lang ang kapatid ko kanina.
Tapos ay sumaludo ako sa kanila. "Sorry.." huli ko ng narinig ito mula kay Zaldy ng tumalikod na ako't naglakad papasok.
Better late than never. Pero saying sorry when you've already done your mistake is useless now. You didn't even respect me. Di man lang sya kumunsulta sakin bago gumawa ng hakbang?. Magpaparaya naman ako if he needed me to be. Hahayaan ko silang masaya sa piling ng isa't isa kahit ako sa totoo lang. Nasasaktan talaga.
Zaldy, ikaw na ang bahala sa kanya. If you really are meant to be. My best wishes then.
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票