章節 2: Chapter 1.2 ประจำวันอันเเสนสงบสุข(ต่อ)
ในอดีตปี 2xxx นั้นภายในเกาะแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า 'ดาวน์ฟอล' ได้มีการค้นพบแหล่งพลังงานแห่งใหม่ที่จะมาทดแทนพลังงานในยุคนั้น
จากเกาะร้างที่ไร้ผู้คน กลายมาเป็นสถานที่แห่งการเริ่มต้นใหม่ของหลายคน มีการย้ายเข้ามาตั้งถิ่นฐานมากขึ้น
ในปัจจุบันได้มีการรับรองให้เป็นประเทศที่มีเอกราชเป็นของตน
ดาวน์ฟอล เป็นประเทศที่มีประชาธิปไตยโดยมีกษัตริย์เป็นประมุข มีพื้นที่ประมาณฯ 1024.4 ตารางกิโลเมตร ประชากร3.3ล้านคน
แผนผังเมืองแบ่งเป็นสองส่วนใหญ่ ส่วนใน ประกอบด้วยเมืองหลวง 'เซนเตอร์' อีกทั้งยังมี 4 หัวมุมเมืองล้อมรอบคล้ายดอกไม้ขนาดเล็ก ส่วนภายนอกเป็นเพียงส่วนของเมืองแบ่งย่อยๆ เป็น 4ส่วน เช่น นอร์ ซาร์ เวสและอีส รวมทั้งหมดแล้วเมื่อมองจากมุมสูงจะกลายเป็นดอกไม้ ขนาดใหญ่ที่มี 2ชั้น และจะมีกำแพงสูงกั้นระหว่างภายในกับภายนอก แต่ละเขตของตัวเมืองนั้นจะเชื่อมต่อกันด้วยถนนเส้นใหญ่ ครอบคลุมไปทั่วทั้งพื้นที่ ประชาชนมักจะใช้เส้นทางนี้เดินทางไป-มา
ภายในเมืองหลวง ณ ราชวังที่ ที่ใหญ่โอ่อ่า งดงาม ภายนอกนั้นตกแต่งอย่างประณีตแบบวิคตอเรียน
ส่วนภายในนั้นประดับประดาด้วยสิ่งของที่มีมูลค่านับไม่ถ้วนตั้งเรียงราย ทั้งรูปภาพ แจกัน หรือแม้กระทั่งโคมไฟ อีกทั้งคนรับใช้นับร้อยคนที่คอยปรนนิบัติรับใช้ราชา
เมื่อตอนกลางวันที่ผ่านมา...
ภายในปราสาทนั้นเกิดความวุ่นวายขึ้น สาวรับใช้ทุกคนตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมตัวกันอยู่หน้าห้องของราชา
ในขณะนั้นได้มี ชายสูงวัย ร่างกายใหญ่โต แต่งกายคล้ายทหารเดินเข้ามาอย่างองอาจ ถามกับพวกสาวรับใช้ที่มากองกันอยู่หน้าห้องบรรทมของราชา
"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมมารวมตัวกันส่งเสียงกันหน้าห้องของฝ่าบาท"
"ท่านนายพลเลโอ เกิดเรื่องแล้วคะ...คือว่าฝ่าบาทท่านสิ้นพระชนม์แล้วค่ะ"
คำพูดของข้ารับใช้ที่ออกมานั้นทำให้เลโอตกใจไปชั่วระยะหนึ่ง เขาพยายามสังเกตสีหน้าของพวกหล่อนดูแล้วในแววตามีความเศร้า น้ำตาเริ่มซึมออกมาทีละน้อยบางคนก็มีรอยแดงรอบๆขอบตา
"ปะ...เป็นไปไม่ได้ "
"ตอนนี้พวกตำรวจสืบสวน และหมอชันสูตรกำลังตรวจสอบพื้นที่ภายในห้องอยู่ค่ะ"
ตอนที่ทุกคนกำลังวุ่นวายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าปริศนาเดินออกมาจากห้องที่ใกล้กับราชา
"เสียงโหวกเหวกโวยวายอะไรกัน? ช่วยเกรงใจคนที่พักผ่อนน้อยกันหน่อยได้ไหมครับ?"
เสียงชายปริศนาเปิดประตูออกมา ทั้งที่ยังงัวเงียในชุดนอนลายน่ารักๆแถมยังกอดหมอนข้างแปลกไว้ รูปร่างที่สูง ผมสีขาวเงินราวกับคนที่มีอายุเยอะ แต่ใบหน้ายังหนุ่ม
"ท่านดีลเลอร์ ขออภัยที่ส่งเสียงดังรบกวนในตอนที่กำลังพักผ่อน ตะ...แต่ว่าตอนนี้กำลังเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น-"
ยังไม่ทันที่ข้ารับใช้พูดจบ เลโอนั้นได้เดินเข้าไปหาดีลเลอร์เข้าดึงคอเสื้อกระซากอย่างแรงจนหน้าทั้งสองใกล้ชิดกันจนแทบจะได้ยินเสียงหายใจ
"อย่าทำแบบนี่สิครับ...ผมเขินนะ"
"อย่ามาทำเป็นเล่นลิ้น...แกรู้อะไรบ้างไหม?"
"อะไร?...คืออะไร?...ผมไม่เห็นเข้าใจเลยว่าคุณเลโอกำลังพูดเรื่องอะไร?" ถึงแม้จะทำท่าทางเหมือนไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น
"ฝะ...ฝ่าบาทสิ้นพระชนม์แล้ว"
"ไม่จริงหรอกครับ นี่อำผมเล่นอีกแล้วนะ จะเป็นไปได้ยังไง ไม่มีทางเกิดขึ้น-"
ดีลเลอร์ที่มองเห็นใบหน้าที่เศร้าสร้อยของเลโอนั้น ก็ได้นิ่งไปชั่วครู่หนึ่ง สักพักน้ำตาของเลโอนั้นก็เริ่มไหลซึมออกมา มือที่ดึงคอเสื้อนั้นก็ค่อยปล่อยลงไป เพื่อความชัดเจนดีลเลอร์จึงตอบกลับเลโอไป
"ถึงเมื่อคืนนี้ ผมจะอยู่กับฝ่าบาทเป็นคนสุดท้ายก็เถอะแต่ว่าผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย"
เลโอที่เห็นแววตาที่จริงจังของดีเลอร๋นั้น จึงค่อยๆเช็ดคราบน้ำตาของเขาออก
"แต่ว่านะท่านเลโอ มันเป็นไปไม่ได้เลย ที่ฝ่าบาทจะสิ้นพระชนม์ เพราะว่าพึ่งจะขึ้นครองราชย์ได้เพียงแค่20กว่าปีเอง ปัญหาเรื่องสุขภาพก็ไม่น่าจะใช่ แสดงว่า…"
"ใช่! ฉันเองก็คิดแบบเดียวกัน ต้องมีคนลอบปลงพระชนม์ แต่ว่า..."
"ไม่น่าจะมีใครที่สามารถทำได้ ยกเว้นท่านเลโอแต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลย เดี๋ยวนะ ท่านเลโอได้ลองโทรไปตรวจสอบที่ 13 สภากลางหรือยัง? เพื่ออาจจะมีอะไรผิดพลาดไป"
ยังไม่ทันขาดคำได้มีเสียงเรียกเข้าดังมาจากโทรศัพท์ของเลโอ กริ๊งงงงงงง~~
"ค...ครับ รับทราบแล้วครับ" ในระหว่างที่คุยกันสีหน้าเขาก็เริ่มถอดสี
หลังจากที่วางสายแล้วเลโอค่อยๆสูดหายใจเข้าลึกๆ และถอนหายใจออกมาเสียงดัง
"เฮ้อ~ ดีลเลอร์ ฉันมีเรื่องที่อยากให้นายช่วย"
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票