下載應用程式

章節 13: Chapter 3.2

[ควินซ์]

ผมว่าวันนี้นับหนึ่งทำตัวแปลกมาก

แปลกไปจากทุกวัน

ตอนแรกก็ยังพอไม่สนใจได้บ้าง

แต่ว่า...

"ควินซ์ ดูหนังกัน"

ฮะ ใครชวนใครดูหนังนะ

ยอมรับเลยว่าตกใจมากถึงมากที่สุดแต่สีหน้าของผมกลับเรียบเฉยไม่ได้แสดงอาการตกใจออกไป ผมบอกปฏิเสธไปและไล่ให้มันไปอาบน้ำแล้วก็นอน

"แต่กูยังไม่ง่วง" นับหนึ่งไม่ยอมง่ายๆ และพูดอย่างเอาแต่ใจ"ไปดูหนังกับกู"

แต่กูง่วงครับเพื่อน

ในเมื่อมันอยากดูหนังนัก ผมก็เสนอหนังผีที่มันไม่กล้าดู ผมคิดว่ามันต้องรีบกลับห้องไปพักผ่อนและไม่ดูหนังแน่ๆ แต่นับหนึ่งกลับบอกจะดู ซึ่งผิดคาดไปมาก

และถ้าเพื่อนอยากดู ผมก็ไม่ขัด อืม อยากเห็นคนกรี๊ดแตกอยู่เหมือนกัน ผมน่าจะนอนหลับฝันดีแน่ๆ

หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้วก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำห้องใครห้องมัน ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานนักก็เสร็จแล้ว ออกมาแต่งตัวใส่เสื้อผ้าแล้วก็เดินไปห้องครัวเพื่อหาขนมมากินระหว่างดูหนัง

ผมเปิดตู้หาป๊อปคอร์น ป๊อบ ซีเคร็ตที่เคยซื้อมาแล้วเอาไปใส่ไมโครเวฟ จากนั้นก็เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบไส้กรอกกับนักเก็ตไก่ออกมาทอด

คนกินก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผมเองนี่แหละ ผมเป็นพวกดูหนังและกินขนมไปด้วย...

ติ้ง...

เอาของออกจากตู้เย็นเสร็จก็เป็นเวลาเดียวกันที่ป๊อปคอร์นเวฟเสร็จพอดี ผมละมือจากพวกไส้กรอกแล้วไปเดินดูป๊อปคอร์น เห็นว่ามันพองตัวแตกตัวดีแล้วก็เอาไปเทใส่ชาร์ม

แล้วก็เดินกลับมาเปิดกระทะ...

กำลังยืนทอดไส้กรอกเพลินก็มีคนเดินเข้ามาในห้องครัว นับหนึ่งคงเดินหาผมล่ะมั้ง หรือไม่ก็มาหาน้ำกิน ผมตั้งหน้าตั้งตาทอดของกินไปโดยไม่ทันได้รู้สึกตัวว่ามีคนเดินมาซ้อนหลัง

"ทำอะไรกินน่ะ" เสียงทุ้มต่ำแหบแห้งนิดๆ เอ่ยถามใกล้ๆ กับใบหูของผม ลมหายใจกระทบผิวเนื้อผมจนทำให้ขนลุกซู่

ผมสะดุ้งสุดตัวแล้วก็เริ่มรู้สึกว่าท่าทางของพวกเราในตอนนี้มันพิกลน่าดู นับหนึ่งกับยืนซ้อนหลังผมในระยะที่แผงอกเขาชนกับแผ่นหลังของผมและเอามือจับเอวผมแล้วชะโงกหน้าข้ามไหล่มาดูของในกระทะ

นี่มันอะไร

"อะไรควินซ์" นับหนึ่งทำหน้างงๆ

ผมหยุดสนใจของในกระทะแล้วหันมาดูเพื่อนตัวเองที่...

"แล้วเสื้อมึงไปไหน"

ร้อยวันพันปีไม่เคยจะเดินเปลือยให้ผมเห็น

แต่วันนี้มันเดินโชว์เปลือยท่อนบนให้ผมสองรอบแล้วนะ

คิดจะทำอะไร

หรือแค่อยากอวดซิกซ์แพ็ก์

ถุย ตอนนี้ไม่ลงพุงก็บุญแล้วเถอะ

หุ่นก็งั้นๆ ยังจะมาโชว์อีก

-----

"อยู่ในตู้" นับหนึ่งตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ "มันร้อน เดี๋ยวค่อยใส่ก็ได้"

"เออ แล้วแต่มึงเลย" ห้องมัน ตัวมัน อยากจะใส่ตอนไหนก็แล้วแต่มัน แต่ทว่า... "แล้วมือมึงเนี่ย อะไร"

ไล่สายตาลงมาที่เอวของตัวเอง ในเวลานี้มีมือคู่ใหญ่จับไว้หลวมๆ นับหนึ่งมองตามสายตาผมแล้วหลุบตามองมือตัวเองอย่างแปลกใจแล้วค่อยๆ ดึงออกอย่างไม่รีบร้อน

"เผลอไปหน่อย"

ผมขมวดคิ้ว "ถอยไปห่างๆ"

มายืนชิดอะไรขนาดนี้ จะสิงร่างกันรึไง

นับหนึ่งขยับถอยไปอย่างว่าง่าย เปลี่ยนมายืนกอดอกพิงสะโพกกับขอบโต๊ะมองดูของทอดในกระทะ "อะไรกัน ยังไม่อิ่มอีกเหรอ"

"อิ่มแต่ก็อยากกินขนมเวลาดูหนัง" ผมตอบพลางใช้ตะหลิวผัดพลิกทอดไส้กรอกกลับด้าน "ไปเตรียมน้ำสิ"

"แค่จะดูหนังต้องเตรียมอะไรขนาดนี้เลยเหรอ"

"ดูหนังแบบไม่มีอะไรกินเลย มันก็หยาบกระด้างเกินไปมั้ง" ควินซ์หันมาสั่ง "ไปหยิบจานมาให้ด้วย" เมื่อกี้ดูเหมือนผมจะลืมหยิบมา

"สรุปจะให้ทำอะไรกันแน่" นับหนึ่งขมวดคิ้ว "จะให้ไปเตรียมน้ำหรือหยิบจาน"

"หยิบจานมันยากจนต้องใช้เวลาเป็นสิบนาทีเลยรึไง" มันถามอะไรโง่ๆ อีกเนี่ย "ไปหยิบจานมาก่อนแล้วก็ไปเตรียมน้ำ"

ต้องให้บอกทุกขั้นตอนเลยมั้ย เดินไปสามก้าว เปิดลิ้นชักที่สามนับจากทางซ้ายแล้วหยิบจานใบสีเขียวมิ้นท์ออกมาหนึ่งใบ ต้องให้ผมพูดแบบนี้มั้ย เฮอะๆ

"มึงก็รู้ว่ากูไม่รู้ว่าของมันอยู่ตรงไหน" นับหนึ่งบ่นอุบอิบแล้วเดินไล่เปิดลิ้นชักเปิดตู้แทบทุกอันที่มีในห้องครัวเพื่อหาจานให้ผม

ก็จริง ข้าวของในคอนโดนี้ส่วนใหญ่ ผมก็เป็นคนจัดให้มัน ออกแบบห้องและบิวท์อินก็เป็นผมอีกนั่นแหละที่จัดการ ตอนนับหนึ่งซื้อห้องที่นี่ก็สุ่มๆ เลือก ให้ผมจัดการต่อเอาเอง

ตอนย้ายมาอยู่คอนโดนี้ ผมก็เป็นคนจัดการดูแลย้ายของจัดของให้อีก ไม่แปลกที่ไอ้เพื่อนตัวดีเจ้าของห้องจะไม่ค่อยรู้ว่าของอะไรอยู่ตรงไหน ยิ่งห้องครัวนี่ยิ่งไม่เคยเข้า

คุณชายของแท้เลยจริงๆ

"ลิ้นชักทางซ้ายของมือมึง" สุดท้ายก็ทนไม่ไหวบอกออกไปหลังจากที่มันหาจานไม่เจอสักที

นับหนึ่งเปิดตามที่ผมบอกแล้วหยิบจานออกมาหนึ่งใบส่งให้ผม "เอ้า จาน"

เมื่อส่งจานให้ผมเสร็จแล้ว คุณเพื่อนเจ้าของห้องก็เดินไปเปิดตู้เย็นนหาเครื่องดื่ม

"ควินซ์ น้ำแข็งไม่มี"

"เอาแค่น้ำอัดลมก็ได้" ผมจำได้ว่าตัวเองซื้อพวกน้ำอัดลมกระป๋องมานะ และมันน่าจะยังเหลืออยู่

นับหนึ่งรับคำแล้วหยิบโค้กออกมาสองกระป๋อง ผมปิดเตาแก๊สแล้วตักไส้กรอดทอดใส่จาน ตอนแรกว่าจะทอดนักเก็ตไก่แต่คิดว่าแค่ไส้กรอกก็น่าจะพอ

เดินไปหยิบถ้วยเล็กมาใส่ซอสแล้ววางไว้บนจานไส้กรอกก่อนจะหันมาเก็บของใส่ตู้เย็นดังเดิม

"เสร็จแล้วใช่มั้ย" นับหนึ่งมองจานใส้กรอกกับชามป๊อปคอร์นเล็กน้อย

"ดูมึงอยากดูหนังเหลือเกินนะ" ผมว่าแล้วก้าวเดินไปห้องดูหนัง

"เปล่า" มันตอบแต่สายตาดูหลุกหลิกชอบกล "แค่ยังไม่ง่วงเลยต้องหาหนังดูเผื่อจะง่วง"

ผมเลิกคิ้ว "คิดว่าหนังผีมันจะทำให้มึงง่วงมั้ย"

"..." นับหนึ่งเม้มปากไม่ตอบ "ก็อาจจะง่วงก็ได้"

ระหว่างมันหลับระหว่างดูหนังผีกับกรี๊ดแตกตอนดูหนังผี แน่นอนว่าต้องเป็นอย่างหลังแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ ผมส่ายหัวแล้วเอาจานไส้กรอกกับป๊อปคอร์นวางบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาตัวยาวที่สามารถปรับให้เป็นเตียงได้ และมันก็นั่งๆ นอนๆ ได้ถึงสามสี่คน

"แน่ใจนะว่าจะดูหนังผี" ผมหันไปถามย้ำกับคนกลัวผีอีกรอบในตอนที่กำลังจะเดินมาเปิดโปรเจกเตอร์และเปิดโน้ตบุ๊คเพื่อเชื่อมต่อระบบและเปิดหนัง

นับหนึ่งนอนพิงโซฟาเหยียดขายาว "เออ เปิดมาเลย กูไม่กลัวหรอก"

"เหอะๆ ให้มันจริง" ผมกลั้วหัวเราะแล้วพรมนิ้วลงบนแป้นพิมพ์กรอกชื่อหนังผีสุดสยองขวัญของไทยอย่างชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ อืม เรื่องนี้ผมเองก็ยังไม่ได้ดู เป็นหนังที่นานมากแล้วแต่ค่อนข้างโด่งดังในเรื่องความสยองขวัญเลย

หลังจากเปิดเชื่อมต่อหนังขึ้นโปรเจกเตอร์ได้แล้วผมก็เดินไปปิดไฟและใช้แค่ไฟหรี่เท่านั้น

"ปิดไฟทำไม!" นับหนึ่งสะดุ้งโหยงว่าหน้าตาตื่น

"ดูหนังใครเขาเปิดไฟ" ผมหยิบรีโมทสำหรับเล่นหนังมาถือแล้วเดินมาใกล้นับหนึ่งเพื่อนั่งโซฟาบ้าง "อะไรกัน ยังไม่ทันได้เริ่มก็ตกใจแล้วเหรอวะ"

"ไม่ใช่สักหน่อย"

"หวังว่าคงไม่ตกใจแล้วกอดกูนะ" ผมว่าขำๆ แล้วก็ยื่นมือไปตบแก้มเพื่อนสนิทอย่างหยอกๆ "หรือกูให้กอดดีนะ แต่คิดค่ากอดแล้วกัน กอดครั้งละพันดีมั้ย"

จำได้ว่าตอนสมัยมัธยม พวกเราดูหนังกันเป็นกลุ่มใหญ่ ไอ้หนึ่งนี่กอดผมกลมดิ๊กไม่ปล่อยตลอดทั้งเรื่องเลย มันไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นรู้ว่ากลัวผีขึ้นสมองก็เลยกอดผมไว้ซุกหน้าอยู่กับหลังผม

"กอดครั้งละพัน?" นับหนึ่งทวนคำพูดผม

"ล้อเล่นหน่า" ผมโบกมือยิ้มน้อยๆ แล้วเดินผ่านมันเพื่อไปนั่งแต่วืดครับ ผมเหวอเมื่อข้อมือถูกฉุดกระตุกอย่างแรงจนเซไปด้านหลังและล้มลงไปนั่งทับตัวนับหนึ่ง

พอจะลุกขึ้นก็ถูกกอดเอวแน่นจนผมย่นคิ้ว

"กอดกูทำไมเนี่ย" ผมทำหน้าไม่เข้าใจ

นับหนึ่งว่าหน้านิ่ง "ก็มึงบอกกอดได้"

มึงก็เลยกอดเนี่ยนะ กวนตีนแล้ว ไอ้ห่า

"อ่ะ งั้นถือว่ามึงกอดกูหนึ่งครั้งแล้ว จ่ายมาเลยพันหนึ่ง" เออ งั้นผมคงไม่ผิดที่เก็บตังค์มันนะ กวนตีนมาก็กวนตีนกลับแล้วกัน เหอะๆ

"กูเหมาจ่ายแล้วกัน" มันว่าหน้าตายสนิทแล้วจับผมให้นั่งนิ่งๆ และวางคางบนไหล่ของผม

หา

"กอดทั้งเรื่อง ห้าแสน"

"...!"

"โอเคนะ"

อะไรของมึงเนี่ย ไอ้ป๋า!


Load failed, please RETRY

每周推薦票狀態

Rank -- 推薦票 榜單
Stone -- 推薦票

批量訂閱

目錄

顯示選項

背景

EoMt的

大小

章評

寫檢討 閱讀狀態: C13
無法發佈。請再試一次
  • 寫作品質
  • 更新的穩定性
  • 故事發展
  • 人物形象設計
  • 世界背景

總分 0.0

評論發佈成功! 閱讀更多評論
用推薦票投票
Rank NO.-- 推薦票榜
Stone -- 推薦票
舉報不當內容
錯誤提示

舉報暴力內容

段落註釋

登錄