ตอนที่ 1000 เพื่อน
เตาผิงภายในห้องมีไฟลุกโชน เพดานครึ่งหนึ่งถูกส่องจนเป็นสีแดง
อาซีม่าที่ได้ยินเสียงเปรี๊ยะปร๊ะของฟืน สายตามองดูสายลมและหิมะที่พัดโปรยอยู่นอกหน้าต่าง ทั่วทั้งร่างกายของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น บางทีอาจจะเป็นเพราะโรคเก่าสมัยที่เธอยังคุ้ยกองขยะหาเศษอาหารในวัยเด็ก ทำให้พอถึงฤดูหน้า สองมือของเธอจะเป็นแผลน้ำแข็งกัด ผิวหนังหลุดลอกออกมา หลังจากที่ไปอยู่เกาะสลีปปิ้งก็ไม่ดีขึ้น กลับกลายเป็นยิ่งแสดงอาการหนักขึ้นเพราะสัมผัสกับน้ำทะเล
แต่ตอนนี้บนนิ้วมือของเธอมีเพียงรอยแผลบางๆ ไม่กี่แห่ง ไม่มีทั้งรอยเลือดแล้วก็ความเจ็บปวดอีก ถึงแม้บาดแผลพวกนี้จะเทียบไม่ได้กับความยากลำบากในตอนที่เร่ร่อนขอข้าวชาวบ้านมาประทังชีวิต แต่ไม่ว่าใครก็คงอยากจะให้ตัวเองพบกับความเจ็บปวดน้อยลง ความรู้สึกสบายในเวลานี้ทำให้เธอแทบจะลืมความรู้สึกเจ็บปวดเหล่านั้นไปแล้ว
สภาพที่อยู่ของเมืองเนเวอร์วินเทอร์นั้นเหมือนมีพลังเวทมนตร์ที่ยากจะบรรยายได้อยู่ ต่อให้เป็นที่อยู่ธรรมดาที่สุดก็ยังแตกต่างไปจากเมืองอื่นอย่างมาก