บทที่ 229 คืนก่อนวันเดินทางกลับ
วันที่สาม นอกประตูเมืองหลวงฝั่งตะวันออก
ไนติงเกลซ่อนตัวอยู่ในหมอกมายา แอบสังเกตกลุ่มผู้อพยพในชุดขาดรุ่งริ่งอยู่เงียบๆ พวกเขาเดินตามอัศวินไบรอันมายังท่าเรือกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าเพราะเสียงแห่งมนตราของเอคโค
เวลานี้ พวกเธอไม่จำเป็นต้องลัดเลาะไปตามแนวค่ายเพื่อชักชวนผู้อพยพทีละกลุ่มเหมือนเมื่อสองวันก่อนอีกต่อไป การเคลื่อนย้ายผู้อพยพจำนวนมากย่อมเป็นที่สะดุดตาเป็นธรรมดา หากพวกเธอพาคนบางส่วนไปจากค่ายเมื่อไร ก็จะมีคนสังเกตเห็นแล้วเดินตามมาอย่างต่อเนื่อง ขนาดทหารยามบนกำแพงเมืองก็ยังเห็นเหตุการณ์เหล่านี้ ทว่าสำหรับพวกเขาแล้ว คงอยากจะไล่ผู้ลี้ภัยตัวเหม็นพวกนี้ไปให้พ้นหน้าแทบขาดใจ
แผนการทั้งหมดดำเนินไปด้วยความราบรื่น ผู้อพยพที่เขตเมืองตะวันออกลดจำนวนลงจนเหลือเพียงไม่กี่คน ในขณะที่คนที่อยู่บริเวณประตูทิศเหนือก็เริ่มเดินมาที่นี่กันเอง ทุกคนน่าจะได้ขึ้นเรือก่อนพระอาทิตย์ตกดิน