章節 433: ความในใจที่ซ่อนไว้

บทที่ 433 ความในใจที่ซ่อนไว้

…

“เชิญ” บริกรหญิงวางไวน์ลงบนโต๊ะแล้วมองคนทั้งสามด้วยสายตาแปลกๆ “หากต้องการเติมไวน์ ก็ดึงเชือกที่ข้างประตูได้”

“ข้ารู้แล้ว เจ้าออกไปเถอะ” อ็อตโตโบกมือ ฝ่ายหลังโค้งตัวแล้วหันหลังเดินจากไป เมื่อประตูห้องถูกปิดลง เสียงอึกทึกในโถงใหญ่ก็ถูกกั้นไว้ภายนอก ในห้องพลันตกอยู่ในความเงียบสงัด

ใจเขายังไม่วายเต้นระรัวจนถึงตอนนี้ เขาจ้องแอนเดรียตาไม่กะพริบราวกับกลัวเธอจะหายวับไป “ข้าคิดว่านี่คือความฝันเสียอีก ทั้งเบลินดาและโอโรต่างคิดว่าเจ้าตายไปแล้ว แต่ข้ากลับได้เจอเจ้าอีก...”

หลังจากที่ตะโกนเสียงดังไปกลางตลาด อีกฝ่ายก็เลื่อนสายตามาที่เขา...หากเธอมีปฏิกิริยาต่อชื่อนี้ นั่นก็แปลว่าเธอไม่ได้แค่หน้าเหมือนแล้ว

ไม่สิ ต้องบอกว่าไม่มีทางมีคนหน้าเหมือนเธอได้ต่างหาก รูปโฉมของแอนเดรียโดดเด่นงดงาม กิริยาท่าทางก็มีเอกลักษณ์ ไม่มีทางที่ผู้หญิงคนไหนจะเทียบเคียงได้เลย

ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ตื่นเต้นดีใจอย่างที่เขาคิด เธอเพียงแต่ขมวดคิ้วแล้วเดินมาสั่งให้เขาตามเธอไป จากนั้นจึงสาวเท้าออกจากตลาดไปอย่างรีบร้อน