ตอนพิเศษ 4-1 ‘ลำนำพเนจร’ ของจินเส้าหวง——ทองแท่ง
รถม้าที่ตกแต่งหรูหราคันหนึ่งค่อยๆ หยุดลงตรงหน้าหมูพระราชวังฉู่ เหล่าทหารที่ยืนยามรักษาการณ์อยู่หน้าประตูวังเมื่อมองเห็นรถม้าแล้วก็รีบเข้ามาต้อนรับทันที
“คุณชายรองจินจงเจริญ”
ภายในรถม้าบังเกิดเสียงหัวเราะก้องกังวาน “บ่าวคนนี้ จะยกยอกันก็เลือกใช้คำหน่อยซี กับข้ายังใช้คำว่าจงเจริญ แล้วกับจักรพรรดิจะใช้คำว่าอะไรเล่า? คำนี้อย่าได้พูดอีกเชียว หากจักรพรรดิทรงได้ยินเข้า ทั้งเจ้าและข้าจะซวยกันหมด”
“ขอรับๆ คุณชายรองจินพูดได้ถูกต้อง ข้าน้อยเห็นท่านดูสำเริงสำราญ จึงได้...”
ทหารผู้นั้นหัวเราะแล้วค่อมเอว แล้วคนในรถก็ค่อยๆ เดินลงมา ภายใต้แสงตะวันที่สว่างไสว ร่างที่สวมชุดยาวที่ถักทอด้วยเส้นสีเงินดูสะดุดตา ยิ่งขับให้ใบหน้าขาวงดงามดูงามสง่าผิดธรรมดา ทว่ารอยยิ้มที่มองดูอ่อนโยนและมีเมตตาจากริมฝากของเขากลับมองดูเจ้าแผนการชอบกล
นายทหารผู้นั้นเงยหน้าขึ้นมองผู้ที่ก้าวลงจากรถ อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้องอย่างประหลาดใจ
เหตุใดจึงไม่ใช่คุณชายรอง?