บทที่ 169-4 รักลึกซึ้งเพียงใด
ใบหน้าของฉู่หลีมืดครึ้ม ดวงตาทั้งสองข้างจ้องไปที่ใบหน้าของชิงเซี่ยนิ่ง กล่าวด้วยเสียงลึก "ยินยอม? เจ้าคิดว่าจะมีสตรีนางใดยินยอมกลับไปอยู่ในสถานที่แห่งนั้น?"
"เรื่องน่าเหลือเชื่อบนโลกนี้มีอยู่มากมายนับพันหมื่นมิใช่? บนตัวนางไม่ได้มีทักษะอันใดเลย ทั้งยังมิอาจทนความลำบากได้ ซ้ำยังมีภาระติดตัวเป็นน้องชายที่ทำอะไรไม่เป็นนอกจากตวัดพู่กันเขียนอักษรอีก ออกไปขายเรือนร่างจะเป็นอันใดไป? จินเซ่าโหยวครานั้นไถ่ถอนตัวนางออกมาแล้ว ข้ายังยกเลิกกฎของกรมพิธีทางทะเลให้เป็นพิเศษอีก ตัวนางเองก็เป็นอิสระแล้ว ทว่านางยังคงเลือกกลับไปยังสถานที่แห่งนั้น มันแสดงให้เห็นชัดเจนแล้วมิใช่หรือว่าตัวของนางคิดว่าชีวิตเช่นนั้นดีกว่า เหตุใดท่านต้องสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องผู้อื่นให้มากความ?"
ฉู่หลียิ่งฟังก็ยิ่งขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น เอ่ยกับนางด้วยน้ำเสียงแกมถากถาง "คิดไม่ถึงว่าเจ้าเองก็พูดประโยคเช่นนี้เป็นด้วย"