章節 16: ตอน บราปวนพิมานมุข2
ดวงใจปักษา15
ตอน บราปวนพิมานมุข2
...ขบวนคาราวานของพระชายาจันทรามณี ออกพ้นนอกเมืองมาได้ราวๆ อาทิตย์หนึ่ง ภายในเมืองบราปวน ก็เกิดการระส่ำระส่าย ด้วยทัพข้าศึกที่มาประชิดเมือง ได้ทำการโจมตี
แม้ว่าจะอยู่นอกเมือง ห่างไกลตั้งเป็นสิบลี้ แต่ภาพและเสียงของการสู้รบ กลับดังก้องในโสตประสาทของทุกคน แสงสุริยะ เปลวไฟและควันลอยพุ่งสู่ท้องฟ้า
เป็นภาพที่น่าอดสูสำหรับทุกคนที่ได้เห็น เสียงม้าควบพร้อมฝุ่นตะหลบมุ่งตรงมายังที่พักค้างแรม
" พระชายาทรงประทับอยู่ที่ใด? " เสียงตะโกนถามมาจากร่างบนหลังม้า
ทหารที่ประจำการหน้าค่ายได้ตอบกลับ ร่างที่อยู่บนหลังม้าได้ฟังจบ ก็กระโดดลงจากหลังม้ารีบวิ่งไปยังพลับพลาประทับชั่วคราว...
" ขอพระราชประทานอภัยพระเจ้าค่ะ พระชายา! " ข้าพระองค์เป็นม้าเร็วจากบราปวนพิมาน ได้รับบัญชาจากองค์ไอยคุปต์ ให้มาทูลต่อพระชายา พระเจ้าค่ะ!..."
" มีเรื่องอันใดรึท่าน? ใยดูรีบร้อนเยี่ยงนี้?! "
" องค์ไอยคุปต์ มีรับสั่งให้ข้าพระองค์ มาทูลต่อพระชายา ให้เร่งเดินทางกลับพระนครโดยเร็วไว พระเจ้าค่ะ! "
" แล้วที่เราเห็นควันไฟ พุ่งเต็มท้องฟ้านั่น..มีเหตุอันใดงั้นรึ?! "
" ณ เพลานี้บราปวนพิมานมุขใกล้แตกพ่ายแล้ว พระเจ้าค่ะ! "
" ท่านว่ากระไรนะ บราปวนพิมานมุข จักแตกแล้วกระนั้นรึ?! "
" เป็นความจริงพะย่ะค่ะ บราปวนพิมานจักแตกแล้ว เพราะด้วยว่าข้าศึกนั้น มีกำลังมากกว่าเราหลายเท่า องค์ไอยคุปต์ทรงเป็นห่วงพระชายา จึงให้หม่อมฉันมาทูลรายงาน พระเจ้าค่ะ! "
" พวกเราจักทำเยี่ยงไรกันดี! นี่เราพึ่งออกเดินทางมาได้มิทันไร บราปวนพิมานมุขก็จักแตกเสียแล้ว ชั่งน่าสงสารประชาราษฏร์ แลขุนทหารของเมืองเสียจริง! ศิรินภาเจ้าช่วยพี่คิดทีซิ?! "
" พวกเราคงกระทำอันใดมิได้หรอกเพคะ น้องว่าเราควรทำตามที่ท่านไอยคุปต์ต้องการ นะเพคะ พระพี่นาง! "
" เพลานี้ ก็ใกล้ค่ำ หากเราออกเดินทางในเวลาค่ำคืนคงมิดี ด้วยพวกเรานั้น มิชำนาญเส้นทาง ไหนจะเกิดอันตรายเสียป่าว! รุ่งเช้าเราค่อยออกเดินทางกันแต่เช้า เจ้าจะว่าเยี่ยงไร? "
" เอาตามที่พระพี่นางทรงเห็นสมควร เพคะ "
" เอ่อออ..ท่านทหารม้าเร็ว ให้ท่านกลับไปรายงาน ต่อท่านไอยคุปต์ว่าเราจักกระทำตามที่ท่านรับสั่งมา "
" หม่อมฉันคงกลับไปมิได้พระเจ้าค่ะ! เหตุเพราะหม่อมฉัน จักต้องคุ้มครองขบวนคาราวานนี้ ให้กลับคืนสู่พระนครตามรับสั่ง ขององค์ไอยคุปต์ท่าน..พระเจ้าค่ะ "
" แล้วท่านมีนามว่ากระไร? "
" เรียกหม่อมฉันว่า 'รสินทรานาคา' ก็ได้ พะย่ะค่ะ! "
" เอาล่ะ! เชิญท่านรสินทราไปพักเถิด วันรุ่ง จักได้ออกเดินทางด้วยกัน! "
" ขอบพระทัยพระชายา พระเจ้าค่ะ! ข้าพระองค์ขอทูลลาไปพักก่อน ตามพระรับสั่งของพระชายา พะย่ะค่ะ "
..........
รุ่งเช้าฟ้ามืด เหล่าผู้ติดตามขบวนคาราวาน ก็เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง เพื่อมุ่งหน้าสู่พระนครหลวง หลังจากเคลื่อนขบวนออกพ้นไปได้มินาน ก็ได้มีขบวนของเหล่าชายฉกรรจ์ ราวสามสิบคนควบม้ามาถึงจุด ที่ขบวนของพระชายาจันทรามณีพักแรม
หนึ่งในชายฉกรรจ์ได้บอกแก่ผู้ที่ติดตามมาด้วย "ตรวจดูรอบๆ ว่า กองคาราวานเคลื่อนออกไปนานรึยัง แล้วมาคอยฟังแผนการณ์จากข้าอีกครั้ง!.."
" ทูลนายท่าน ขบวนคาราวานน่าจักเคลื่อนตัวไปเมื่อตอนรุ่งเช้า พะย่ะค่ะ! "
" อึม..คงออกเดินทางไปได้ยังไม่ไกล ไม่นานพวกเราคงตามทัน!! " พากันรับประทานอาหาร กันให้อิ่มเสียก่อน แล้วเราจักค่อยออกติดตามขบวนคาราวานนั้นไป!.." ชายผู้เป็นหัวหน้าสั่งต่อบริวารตน...!!
...หลังจากเหล่าชายฉกรรจ์ ต่างกินข้าวปลากันเรียบร้อย หนึ่งในผู้ติดตามก็เข้าไปสอบถามหัวหน้าผู้นำ..
" องค์สุริยะ...ท่านว่าพวกเราจักตามขบวนคาราวานนั้นทันรึไม่..พะย่ะค่ะ "
" ข้าว่าพวกเราตามทันแน่ กบิลพัชร! "
" หากกาลนี้สำเร็จ หม่อมฉันว่าพระองค์ ต้องได้รับความชอบเป็นการใหญ่แน่แท้ พะย่ะค่ะ "
" เราเองก็หวังเช่นนั้นเหมือนกัน เมื่อเราได้รับความชอบ พวกเจ้าก็จักพลอยสบายไปด้วยกับเรา เพราะฉนั้นกาลนี้ อย่าให้มีเหตุอันใดผิดพลาดเป็นพอ!! "
" พระเจ้าค่ะ..พระองค์! พวกหม่อมฉัน จักถวายหัวต่อกาลนี้ให้สำเร็จ พะย่ะค่ะ! "
**********************************
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票