章節 4: ตอนที่ 3

 " ไอ้ห่า!..ร้องซะกูตกใจนึกว่าใครเป็นอะไร...เออ...มึงมาก็ดีแหล่ะวันนี้กูว่าจะชวนมึงไปเที่ยวที่แก่งอาฮงซักหน่อย "  "เออ..ไปก็ไปอยู่บ้านกูก็เบื่อๆว่ะ" ไอ้ยะตอบ จากนั้นทั้งสองก็นั่งคุยกันที่ชานหน้าบ้าน บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่แม่ไอ้ยะสร้างเป็นเรือนรีสอร์ทไว้ให้คนที่มาเที่ยวได้เช่าพัก เรนหรือนเรนทรก็ลุกเดินเข้าห้องพักไปจัดการชงกาแฟออกมาสองแก้ว สำหรับตนแก้วนึงและอีกแก้วสำหรับไอ้ยะเพื่อนซี้ ที่รู้จักกันมานานแต่เด็ก เรียกง่ายๆก็เป็นญาติกันพ่อของไอ้ยะเป็นน้องชายของพ่อ มีอาชีพเป็นครู แกได้แต่งงานกับแม่ของไอ้ยะแล้วย้ายมาปักหลักที่โพนพิสัย ส่วนไอ้ยะก็ไปๆมาๆอุดร-หนองคาย จนมันเรียนจบม.3ที่อุดร จึงย้ายมาอยู่บ้านกับแม่พ่อของมัน ส่วนตัวเราเองก็ออกหางานทำ ได้งานเป็นผู้ช่วยช่างการโยธา มีหน้าที่ออกสำรวจเซอร์เวร์เส้นทาง ตามโครงการต่างๆของกรมชลประทาน หลังจากที่ตัดสินใจลาออกจากงานในกรมชลประทาน ก็ได้ตัดสินใจมาเที่ยวทางหนองคายเพื่อเป็นการพักผ่อนไปในตัวกับวัย21ปี ทั้งสองนั่งคุยกันไปเรื่อย จนเวลา09:30น. นเรนทรจึงชวนไอ้ยะออกเดินทางเพื่อจะไปเที่ยวแก่งอาฮงที่อำเภอบึงกาฬ การเดินทางออกเที่ยวพักผ่อนครั้งนี้ของนเรนทรนั้นมีเวลาในการพักผ่อนราวๆ4เดือน ก่อนที่จะไปทำการเกณฑ์ทหาร…