章節 4: Chapter 02: Gossips
"A-ATE ATE!.." parang nabingi ako sa mga biglaang pangyayari. Maliban sa boses ko na garalgal nang sumisigaw ay pawang ang nakakabinging heartbeat flatline nalang ni ate ang maririnig sa kwarto kung saan siya nakahiga. Tila ba ay tumigil ang mundo ko, na para bang nakikita ko ang sarili kong umiiyak katabi ang bangkay ni ate.
Bakit ngayon pa na kailangan kita? Bakit ngayon pa na sa akin ay may naniniwala na?
Even though I tried to stop myself from crying, I could still feel the warm tears flowing from my eyes, tears that I dont have a clue when to stop and disappear.
All I could see from my vision was full of dark and misty because of these tears.
Masikip sa dibdib na para bang may kamay na pumipisil at mga karayum na itinutusok sa puso ko at pilit itong pinapatigil ako sa paghinga.
Para saan pa ba ang pangarap ko? para saan pa ba ang lahat kung wala na ang nagsisilbing lakas ko? Paano ako babangon kung wala naman akong rason para tumayo?
Iyan lamang ang ilan sa mga tanong na palaging pumapasok sa utak ko at para bang palagi nitong binubulong na dapat na akong sumuko.
Ilang araw naring pinaglalamayan ang bangkay ni ate dito sa bahay at ito ako nasa kwarto at tulad ng nakakasanayan naka-upo sa kama habang nilalasap ang mga hanging dumadampo sa mukha at katawan ko, dulot ng mga naglalakihang alon mula sa dagat na nasa harap ng aking balkonahe.
Para bang sumasabay ang alon sa lungkot at pighati na nararamdaman ko, humahampas ito sa dalampasigan ng may pwersa na tulad ng bawat patak ng luha ko ay biglaang pagbabalik ng mga masasayang ala-ala, mga ala-alang kahit kailan ay hindi na pwedeng mabalikan.
Mula sa aking inu-upuan, ang malakas at matamis na bango na tila ba ay sumasayaw sa panlasa ng aking dila sa tuwing paglanghap ko ng malalamig na hangin at ang tunog ng malalaking alon na'to ay nagbibigay kiliti at kakaibang sensasyon at pakiramdam sa aking mga tainga, dahilan ng unti-unting pagpikit ng aking mga mata.
As I closed my eyes I felt something, a warm arms wrapped around me, that made my tears flowed more freely. In that moment, even I don't see her face, I know who she is and i felt nothing but safe.
Safe to shout all the the anger and sadness that trapped inside me. Safe to cherish every second left.
Her arms around me felt like security right then. They felt like the warmest blanket in the world that fresh from the dryer on a winter season.
And that tightest hug for the last moment is the best gift I received that I will treasure forever.
Ramdam at rinig ko rin ang mga salitang binulong nito na dahilan upang magsitayuan ang mga balahibo ko sa batok at pati narin sa kahit saang parte ng katawan ko.
Binulong nito ang mga salitang kailan man ay hindi ko mismo narinig sa bibig ng aking mga magulang.
"Mahal na mahal kita..." malamig na sambit niya at dahan-dahan ng naglalaho ang presensiya nito, pati ang mainit na yakap kanina lang ay unti-unti naring napapalitan ng malamig na temperatura.
Malakas ang kutob ko na si ate ang presenya na iyon, pero hindi ko man lang nagawang lumingon, hindi ko man lang nagawang gantihan ang yakap na ibinigay niya, hindi ko man lang pinaramdam sa kanya na lubos akong nagpapasalamat na nandiyan siya palagi sa tabi ko para ako ay damayan.
Even if you are gone, you will still be my sister and I will never be able to forget what you have done. I love you..
After that accident happened to my sister, my mom and dad completely lost their attention to me. I literally become completely invisible to them.
It's like they just intercourse to create a dog.
And that dog was me.
But sorry for them, besides the dog they fabricated was firm and substantial.
It's just funny to think though, that for the first time in history the dog didn't like his owners. I can literally hear my laugh in my head right now. That's ridiculous.
It's like I am the Guy version of Cinderella.
Eww..
Kaya nagsikap ako kahit hindi tanggap ang buong supporta nila--i mean, hindi buo, kasi wala naman talaga.
They let me study, but I had to take the medicine course that was against my will. And what's worse is, the money doesn't come from their own pockets, it comes from grandpa.
So what I did was when they asked for my paperworks, I borrowed the works of my friend who took the medicine. And I still continue to take the teaching course.
Of course, that's what I've been dreaming of since the first chapter of my life.
Hindi pa rin nabubura ang mga pangyayaring iyon sa isipan ko, at ang mga ala-alang ito ang naging lakas ko upang ma-abot ang pangarap na'to.
Well, I did my best..
______
Walang kahirap-hirap kong pinasok ang Unibersidad at maharap ang chairperson na ngayon naman ay naglalaka-gumagapang papunta sa silid na pagtuturuan ko.
Ngunit, mukhang ilang dekada pa bago kami makakarating kung saan man kami papunta.
Pansin ko na rin ang mga bulong-bulungan sa paligid at mga mata na kung meron man itong mga ngipin ay kanina pa ako kinagat.
Ang lakas makatingin, na tila ba ay parang may utang akong hindi nabayaran.
"Transferre student ba 'yan, jusko ang gwapo!" Sabi ng isang babae sa tainga ng kasama nito na alam naman ng lahat na bulong iyon. But i wonder if that's really a gossip? Ang lakas ah
"God, akin na 'yan please.." mahinhin na sambit naman ng isang babaeng akala mo ay isang patay dahil sa kapal ng foundation. Ano bang nanyari sa mga studyanteng 'to?
Kanina lang itong chairperson, ngayon ang mga studyante na naman.
Merong studyanteng may mahahabang buhok at kuko, meron ding may mga maitim na pak-pak na nakakasagabal sa hall way.
Wala bang proper grooming and hygiene na law sa school na'to?
Marami pang mga bulong na nagpapagaan sa loob ko, kahit ang O.A na ng iba.
Hindi ko alam pero, parang ramdam ko na hindi na ako mahihirapang ipakilala ang aking sarili sa lahat.
Kung pwede lang talaga buhatin ko 'tong matanadang 'to ay kanina ko pa ginawa, ang bagal!
Nanginginig man sa takot at nagdadalwang isip ay nagawa pa rin itanong ng aking bibig ang kanina ko pa gustong malaman.
"Bakit po pala may paa kang kuhol?"
I know! I Know it's really weird to ask that thing to her, pero curious ako sa mga nangyayari rito, it's for my own knowledge na rin.
Bago ito nagsalita ay huminto muna ito at lumingon sa aking direksyon, nasa tabi ko kasi siya.
Ito na naman ang tingin niyang nakakapanindig balahibo. Mali nga talaga 'yung ginawa ko, iyan tuloy huminto ito! Baka aabutan pa kami ng gabi bago makakarating sa pupuntahan.
"Malapit na tayo.." mahinang sambit naman niya sa mala-garalgal nitong boses.
Napansin siguro nito na kanina pa ako hindi mapakali, bakit pa ba kasi kailangan ako nitong ihatid. Pwede naman itong magpahinga at ibigay nalang sa akin ang building kung saan ako magtuturo. Nagiiwan pa tuloy ito ng mucus sa lahat ng daan na dinaanan namin.

She cleared her throat causing it to grab my attention
Nakalimutan ko na itinanong ko pa pala ito tunkol sa kanyang paa, or should I say part of her stomach.
"Reycepaz right?" asik niya na tila ba ay sinigurado ang aking pangalan. I just nodded as sign that she was right.
"What you seeing right now was just an imagination.."
Napangiwi nalang ako at tila ba ay nanliit yung mga mata ko ng marinig ang isinagot nito sa tanong ko.
It doesn't make sense.
"What do you mean by that?" I asked.
Instead answering my question, she just started crawling then murmured.
"This is not yet the right time for you to know everything"
Rinig ko sa sinabi niya na tila ba ay ang sarili lang nito ang kinausap dahil sa hina nang pagkakasabi. Ang weird ng matandang 'to.
Pa-felling mysterious kahit wala naman sa pelikula.
Ngunit parang pinitik ng rubber band 'yung kidney at puso ko ng marinig ang sumunod na mga salitang sinabi niya.
"Tungkol pala sa tingin mo kanina, alam kong nababagot ka na dahil ang hina kong maglakad. Hayaan mo na ako eho, Matagal-tagal na rin kasing hindi ako nakapaghatid ng guro sa kanilang mga silid-pagtuturuan. Kakaiba ka kasi, ikaw lang 'yung nakaharap ko na nirerespeto ako. Oo, hindi mo 'to ipinapakita pero, nararamdaman ko 'to. Bukod doon ay, alam ko na may malalim na dahilan kung bakit mo gustong maging guro.
"Hindi tulad sa mga ibang binigyan ko ng section dati ay napaka-strikto ng mga mokong na iyon, halatang napilitan lang na kunin kurso ng pagiging guro. Noong tinanong kita kanina ay makikita ditong masaya mong sinagot ang mga tanong ko na ang ibig sabihin ay lubos mong mahal ang propesiyong ito." Mahabang paliwanag ng matanda, na kahit napakabagal nitong magsalita ay naintindihan ko naman kahit papaano.
Nakonsensya nalang ako bigla sa lahat ng mga masasamang inisip ko sa matanda kanina-i mean hindi naman masyadong masama.
Nagpapatunay na hindi talaga basihan ang hitsura. Sa libro man o tao-creatures, dahil sa likod ng makakapatay na awra at na-pakabagal na galaw nito ay meron pala itong tinatagong ugaling kakaiba.
I admit it's my mistake. Hindi ko kasi siya dapat hinusga, iyan tuloy parang na-iihi na ako sa konsensya.
"Well, ito na ang hinihintay mo, nandito na tayo." Mahinang sabi ng matanda nang huminto ito sa isang itim na pinto.
Nang maharap ko na ito ay hindi ko maipaliwanag ang kaba na nararamdaman ko sapagkat nagsisimula ng kumibo ng malakas ang puso ko, na para bang kabayong tumatakbo sa takot gamit ang kanyang buong lakas dahil sa ito ay hinahabol ng gutom na gutom na Leon.
Dahil sa lakas ng pagkibo ng puso ko ay tila ba'y maririnig ko na'to.
Ramdam ko rin ang panginginig nang tuhod at bibig ko, pati na rin ang mga kamay ko na para bang ibinabad sa baldeng puno ng yelo.
"So this is your room and goodluck, to your new Journey Reycepaz.."
Sabi ng matanda bago tumalikod at unti-unting-nawala? sa tabi ko at mabilis itong nakaalis..
wow?
For God sake! Tumuntong ito sa malaking trolley habang hinihila nang mga studyanteng tinawag nito.

Talagang napangiwi nalang ako at natawa. I can definitely heard my self laughing.
Sa una palang kasalanan na niya kung bakit ako na-iinip, kung ginamit niya yung trolley kanina palang, eh 'di sana nakarating kami ng mas madali.
Binabawi ko 'yung sinabi ko kanina, weird pa rin 'yung matanda na iyon.
Kahit tumatawa man ay, nangingibabaw pa rin ang takot at kaba lalo na at hawak ko na ngayon ang seradula ng pinto.
Sa likod ng pintoan na'to nakakubli ang pangarap ko. Sa kabilang banda ng pintoang ito ay may mga studyanteng nag-aantay sa kanilang bagong guro.
At kung sino o ano man sila ay tatanggapin ko at mamahalin tulad ng pagmamahal ng kapatid ko.
________
Last date updated: April 22, 2022
Update: September 06, 2022
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票