章節 2: Prologue
Buti nalang at bumuka na ang kanyang mga mata at nanumbalik na ang kanyang lakas. I really thought that I was the only one who could look at the sun again and breathe in the fresh air after that tragedy happened.
Kahit na emosyonal akong nakitang nagising na siya ay hindi ko pa rin mapigilan ang mapabaling ang atensiyon sa mga nagkukumpulang mga doctor, nurses at kahit mga reporter ay nandito upang kunan siya ng pahayag.
Thank heaven and there are men wearing black formal suits who are preventing reporters from entering and starting trouble.
I accept the truth and it's really normal for a person to lose some of the memory or forget lot of things after being comatose.
Pero paano kung nagising ang mahal mo sa buhay na merong baon na samot-saring kwento na hindi mo naman na-encounter?
Ang nakakapanindig balahibo pa dito ay kahit ako mismo, ay hindi na nag-e-exist at matagal ng patay sa kanyang mga ala-ala.
Hindi ko lubos maintindihan kung bakit at paano ito nangyayari.
Tagaibang dimension na ba itong kausap namin? O meron bang siyentipikong paliwanag ukol sa mga bagay na'to?
Meron bang supernatural phenomenon ang nangyayari? O hindi kaya nasa tuwing nananaginip tayo ay 'yun din ang oras kung saan nagigising na tayo sa kabilang dimension?
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票