章節 45: Chapter 42
Please Vote!
"Hija, male- late ka na. Hindi ka pa ba bababa?" Katok sa kanya ng Nana Maragarita niya pasado 6:30 ng umaga. Hindi naman siya agad sumagot at nag palipas pa ng ilang segundo.
"Kanina pa ako gising, Nana. Paki akyatan na lang ako ng gatas." Sagot naman niya dito.
"Sige, Hija." Sagot naman ng matanda.
Ang totoo niya'n ay kanina pa siya gising. Or rather hindi nga siya maka tulog buhat ng dumating sila isang linggo na ang naka lipas. At heto isang iglap lang ay pasukan na pala.
Ginusto kasi niya talaga niyang maging busy ang sarili upang makalimutan ang nangyari sa LA hanggang sa hindi na nga siya maka tulog dahil sa dami ng kanyang ginagawa para sa opisina. Lalo na ngayon na mag o- open siya ng bagong Mall internationally.
And the most thing she is bothered ay ang hindi pag uwi ni Woodman buhat ng nakaraang linggo pa. Hindi niya alam kung bakit hindi ito umuwi.
At kung itu- tuloy tuloy nito iyon ay mabuti iyon para sa kanila. Ano pa ba ang ikina di- dissapoint niya? Isn't it a good sign? Dahil hindi na niya ito makikita pa ng madalas at makakalayo na din siya dito.
Mabilis niyang inubos ang gatas at nag madali maligo. Maliksi siyang nag supilyo pagkatapos ay nag suklay ng buhok.
Nag apply siya ng ka unting moisturizer sa mukha at nag lagay ng manipis na mascara sa mata.
Hindi naman niya kinalimutan ang pagpapahid ng light pink na lipstick ngunit ka unti lang para naman hindi masyadong halata. Teka, bakit ba siya nagpapaganda?
Why does she feels somehow excited? Dahil ba makikita na niya ito ulit? Bumilis naman ang tibok ng kanyang puso sa kanyang na isip na iyon.
And where the hell that came from? Napa iling naman siya ka aga aga kung ano anong mga kalokohan ang kanyang iniisip. Samantalang kaya nga niya ito pinaalis ay para makalayo dito.
"Seniorita, hindi pa ho ba kayo bababa? Male- late na kayo." Tanong naman ni Julius sa kanya ng may limang minuto na pala buhat sila ay dumating sa campus. Ganoon na pala katagal ang kanyang inubos sa kanyang pag iisip.
"H...ha? Ahm.. Huwag mo ako kalimutan sunduin mamaya." Bilin na lamang niya dito at bumaba na sa kotse. Mabilis naman siyang nag lakad pa pasok sa campus.
"Seniorita! Seniorita! Sandali!" Habol naman sa kanya ni Julius.
"Ano na naman?!" May kataasan ang boses na tanong niya dito at tumigil sa paglalakad.
"'Yung bag niyo na iwan niyo." Sabi naman nito at sabay abot ng kanyang na iwan na bag.
"Ooops. Thanks." She said in shyness at mabilis ng pumasok sa loob. Kung bakit kasi lumulutang ang kanyang isip kay aga aga. May be it is because of stress and lack of sleep.
"Kapag minamalas ka nga naman.." Hindi niya na pigilan isambit ng ma pansin ang pamilyar na kina iinisan niyang mukha.
Na lagi niyang pinanalangin na hindi na sana niya makita pa muli. Nasa labas ito ng class room at tila may hinihintay.
Ang hindi niya maintindihan ay kung bakit ito naka ngisi. Well, healthy minded person will really not be able to understand why kaya dapat hindi na siya magtaka kung bakit ito ganito dahil hindi naman niya maiintindihan kahit ano pang isip niya.
"Good Morning, Isabelle. As usual as perfect as ever. The secretly standing CEO of Legaspi Malls." She heard him say sarcastically at pumalakpak pa para lalo itong maging ka inis inis.
Walang iba kung hindi si Theodoro iyon. Sino pa nga ba? And she held her breath. Hindi niya ito dapat patulan dahil maaga pa para sa pakikipag away.
"How have you've been? Ang tagal nating hindi nag kita. Hindi mo ba ako na miss?" Tanong pa nito na tila close sila.
"Paki alam mo." Pa balang niyang sagot dito para tumahimik na ito. Wala siya sa mood makipag lokohan dito kaya minabuti na niyang lagpasan ito. Nang sa hindi naman na nakakapagtaka dito ay na pikon ito at pinatid siya nito.
"Ah!" Na isigaw niya sa gulat dahil tatama ang kanyang mukha sa sahig. Narinig pa niya ang tawa mula sa likuran niya na lalong ikina galit niya. Talagang sinasagad siya nito. Puwes makikita nito ang hinahanap nito.
"Careful sweetheart, matigas 'yan. Baka magka bukol ka kay aga aga.." She heard a familiar sweet voice said at her.
The voice she've misses so much dahil hindi na sila nag kita nito buhay ng nakaraan na linggo. Sinalo siya nito pa tungo sa dibdib nito habang niyakap na din.
Na gulat naman siya sa biglang pag sulpot nito sa kanyang harapan but, thanks to that ay na save siya nito ng sakit ng katawan.
"You okay?" Tanong nito sa kanya habang niyuko siya at naka tingala naman siya dito.
"Yeah, so let me go.." Walang ka emosyon emosyon niyang sabi dito at sinimangutan niya ito ng hindi ito sumunod sa kanya. Tinitigan siya nito ng mariin na tila isang taon silang hindi nito nag kita samantalang nag iwas naman siya ng tingin dito.
"I said let me go. Ano b--
"Your eye bags become worse. Hindi ka na naman ba natutulog?" Nag aalala na tanong nito habang sinalat pa ang ilalim ng kanyang kanan na mata.
"Ahmm.. Excuse me? May tao kaya dito kaya huwag kayo dito mag lambingan." Theodore said sarcastically sa kanila at bahagyang tumalikod. Bahagya naman niya itong tinulak upang makalayo dito. At hinarap ang walang modo na lalaki.
"Hey! Sa'yo yata ito." Tawag niya dito and she smirked when he looks back to her. Saka niya binato dito ang ka pu- pulot lang na notebook at sapol ito sa mismong mukha ito.
"Aww.. That hurts you crazy woman." Na iinis na sambit nito at hinagis ang notebook na binato niya sa malayo.
"Oh, so hindi pala sa'yo yan." Nang aasar pa niyang sabi dito bago ito makapag salita ay na upo na agad siya.
Wala pa ang iba nilang ka klase sila pa lamang ang dumating sa tamang oras ng pasukan.
"Why? Wala naman naka upo dito di' ba?" Woodman said to her defensively ng titigan niya ito. Na upo ito sa kanang upuan na bakante sa gawi niya.
Bago pa siya nakapag react ay si Theodore naman ay na upo sa kaliwang upuan niya na bakante. And she rolled her eyes. What kind of stress is this, huh?
Two of the most irritating men in her life ay parehas na nang aasar at sabay pa talaga. Kaya ang ginawa niya ay lumipat siya sa tabi ng malapit sa bintana para makalayo sa mga ito.
At si Woodman naman ay hindi pa din tumigil at sinundan siya. Tinabihan siya nito sa bakanteng upuan. Kumuha ito ng papel at may sinulat. Pagkatapos ay inabot sa kanya ang papel na sinulatan nito.
(How have you been? Don't you miss me?) That's what the letter says.
Na pa singhap naman siya ng mabasa ang word na "miss me" kaya nilukot niya iyon at tinapon habang hindi pa din ito tinititigan. Narinig naman niya ang marahan na pag tawa nito. Nag sulat muli ito. Seriously? Hindi ba ito titigil? Na iirita na siya dito.
(I miss you too, sweetheart.) Sabi ng sulat na ka aabot lang nito. Pinanlakihan naman niya ito ng mata. And she put a line on every word he wrote. And write down "GTH" na ikina tawa lang nito.
"So, sweet of you." Biro pa nito at hindi na niya ito pinansin pa. Kitang kita naman niya ang matalim na tingin ni Theodore sa kanila.
Para namang palengke ang kanilang klase ilang minuto pa ang lumipas. Ang kanyang mga ka klase ay nagka kamustahan at nagku- kuwentuhan tungkol sa nag daan na bakasyon.
Kung ano ang mga ginawa ng mga ito at kung saan nag punta ang mga ito. At silang tatlo lamang ang tahimik.
"Hi, Ryuuki. Kamusta ang bakasyon mo?" Tricia asked at Rey in sweet tone. Ibig naman niya itong ihampas sa desk dahil sa inis. She is really a big flirt.
"Okay lang.." Sagot nito habang hindi ito tinignan dahil busy ito sa pag copy ng notes from the white board.
"Ang cold mo talaga. But, you look more handsome nang magpa gupit ka. Mas bagay sa'yo ang ganyan." Pagpapa cute pa nito dito.
"Hindi lang ikaw nag sabi niyan." Makahulugang sabi nito at bahagyang sumulyap sa kanya. Na estatwa naman siya.
What the hell? Wala yata siyang natandaan na pinuri niya ito kaya bakit siya dinadamay nito sa usapan. Nag iwas naman siya ng tingin dito. Pang asar talaga ito. Hindi nag tagal ay nag uwian na din.
"Isablle, gusto mo ba sumama sa amin? Mag malling sana kami, tara?" Yaya sa kanya ni Nicole na naka sama niya noon sa laro sa volleyball.
"Marami akong gagawin kaya sa susunod na lang." She casually said to her. And she saw them make a face.
"Ang KJ mo talaga. Oh sige na nga, basta sa susunod sasama ka na." May himig na reklamo noong una na sabi nito at hindi pa din sumusuko noong hulinsa pagyaya sa kanya.
"Oo." She assured at them para matapos na ang usapan. Bumaba na siya upang hintayin ang kanyang sundo ng muntik na siyang mapa sigaw sa gulat ng bumulaga sa kanyang harapan si Woodman.
"What the hell is wrong with you?!" She hissed at him in anger.
"Sorry." Hingi naman nito ng pa umanhin.
"Ano ang kailangan mo?" She frankly asked at him.
"Wala. Uuwi lang ako sa bahay nat-- Aray!" Daing nito ng paluin niya ito upang pigilan ang sinasabi nito.
"Nasisiraan ka na ba? Paano kung marinig ka nila!"
"I am just saying the truth."
"You really are helpless. Hop in bago pa may makakita sa atin." She said in frustration at tinulak ito pa pasok sa kotse na kadarating lamang.
"Long time no see, buddy. Kamusta ka na? Akala ko ba uuwi ka?" Bungad naman ng madaldal na si Julius dito na halatang na tutuwa dahil nag kita muli ang mga ito.
"Ayos lang naman ako. May inasikaso kasi ako kaya hindi ako naka uwi." Sagot naman nito sa mga tanong ni Julius.
"So, titira ka na ulit sa bahay?" Usisa pa ng usisero niyang driver.
"Hindi na muna siguro ako makaka uwi pansamantala.." Sagot nito na ikina lingon niya dito. Teka, hindi pa din ito uuwi? Bakit?
"Pinalalayas na kasi ako ng Seniorita mo kaya lilipat na ako." Dagdag pa nito na tila gusto siyang pag mukhaing masama sa harapan ni Julius. Pinanlakihan naman niya ito ng mata.
"Si Seniorita talaga. Hindi na kayo na awa sa kanya. Na sunugan na nga ang tao kaya saan siya titira. Ang laki naman ng mansyon niyo.. Doon muna siya.." Hindi naman mapigilan na sermon ni Julius sa kanya.
(Unbelievable!) She can't help but, said to herself.
"Hayaan mo na. May lilipatan naman na ako at kung sakali na ma miss niyo ako. Alam niya naman kung saan ako hahanapin." He said meaningfully to her.
Ibig bang sabihin nito ay tumira na ito sa condo unit na pina ayos niya? Ang akala niya ay umuwi na ito sa tunay na bahay nito tulad ng gusto ng Kuya nito. Pero hindi pala. Bakit ang tigas ng ulo nito, hindi ba talaga ito uuwi? Baka hindi lang suntok ang abutin nito sa kapatid nito kapag hindi pa ito umuwi.
"Kung gano'n bumaba ka na. Bakit ka pa sasama sa amin kung hindi ka naman pala uuwi." Pagtataboy niya dito.
"Huwag kang mag alala may ku- kunin lang ako." Sagot naman nito sa kanya.
"Oh, Hijo bakit ngayon ka lang umuwi? Saan ka ba galing?" Salubong naman ng kanyang Nana Margarita dito.
"Naku, Nana. Paanong uuwi si Ryuuki eh, pinalayas pala ni Seniorita. Ayaw na tuloy umuwi." Singit naman ni Julius na ikina laki ng mata niya.
"Isabelle! Hindi ka namin pinalaki ng Lolo mo ng ganyan. Paano mo na gawang palayasin ang walang uuwian? Na sunugan na nga ang tao ay pinaalis mo pa." Sermon sa kanya ng kanyang Nana at pinalo pa siya ng marahan sa braso.
"Aray naman Nana." Reklamo niya dito. Dinilaan naman siya ni Woodman habang nasa likod ito ng kanyang Nana na lalong ikina inis niya.
"Hijo, huwag mo siyang intindihin. Dito ka na mag hapunan at tumira ka dito hangga't gusto mo." Baling naman nito kay Woodman na pinipigilan na matawa.
"Hindi po ako magta tagal Nana kasi may na iwan lang po ako." Tanggi nito sa matanda.
"Magtatampo na ako sa'yo kapag hindi ka kumain ng hapunan dito." Pangungulit pa ng matanda dito.
"Tignan mo na ang ginawa mo, Isabelle. Ayaw na tuloy niya kahit mag hapunan dito." Sermon pa sa kanya muli ng Nana niya.
"Eh baka naman kasi buso--- Nana naman, masakit." Hindi niya na tapos ang sa sabihin dahil pinalo siya muli nito sa braso.
"Aakyat na ako. And you, dito ka kumain." Paalam niya sa mga ito at umakyat na sa kanyang kuwarto. Mali yata ang pagha hanap niya dito dahil gumulo na naman ang kanyang mundo ngayon. Mas mabuti yata na sa ibang lugar na ito tumira.
"Hija, bumaba ka na at ka kain na." Katok ng kanyang Nana sa kanya isang oras ang makalipas.
"Nana, marami akong ginagawa. Kumain na kayo. Paki akyatan na lang ako." Paki suyo niya sa matanda.
"Hay naku, Hija. Paano kang makaka kain ng maayos niyan." Narinig niyang sermon nito bago tuluyang umalis. Siya naman ay nag focus lang sa kanyang tinatype sa laptop.
"Nana, paki baba na lang muna diyan at tatapusin ko lang ito." Bilin pa niya dito nang narinig niyang bumukas ang pinto ng kanyang kuwarto.
Habang hindi pa din inaalis ang mata sa screen ng laptop. Narinig niyang nilapag nito ang tray sa lamesa. Isinara nito ang pinto at akala niya ay lumabas na ng magulat siya ng bigla siyang pangkuin ng kung sino na ikina gulat niya. Sa isang iglap ay buhat buhat na siya nito na hindi ininda ang kanyang bigat.
"Ang pagkain hindi dapat pinag hi- hintay." And that's Woodman. Sinesermunan siya nito ngayon.
"H... Hey! Put me down! Ano'ng ginagawa mo dito? Bakit hindi ka pa umaalis?!" Naghi histerya niyang sabi dito at nagpapapalag sa kamay nito.
"S..stay still! Ano ka ba? Baka malaglag k-- Hindi na nito na tapos ang sa sabihin dahil muntik na siyang mahulog mula sa pagkaka hawak nito. Pakiramdam niya ay nalaglag ang kanyang puso dahil sa takot na mahulog. Mabuti na lamang ay agad naman siyang na sapo nito.
"Ang tigas kasi ng ulo mo." Sermon pa nito sa kanya. And he sigh in relief dahil hindi siya na hulog nito.
Bahagya naman siya na estatwa or rather na estatwa na nga siya ng literal dahil sa sobrang lapit ng mukha nito sa kanyang mukha.
Naka tulala naman siya dito at hindi makapag salita. Duda nga siya kung nakaka hinga pa siya. Mukhang na gulat din ito sa lapit nila sa isa't isa at napa titig sa kanya.
Hindi niya alam kung bakit ganoon ang titig nito sa kanya. It feels like they are talking by their minds even they are not communicating verbally. Puno ng emosyon ang mga mata nito na tila may gustong sabihin ngunit hindi nito masabi.
Bigla naman siyang na ilang ng titigan nito ang kanyang mga labi. Na kagat naman niya iyon unconsciously dahil sa pagka ilang. Minabuti niyang mag lihis na lamang ng mukha dito.
"Do you mind putting me down? This is so, awkward." Na iirita niyang sabi dito. At imbis na ibaba ay binuhat siya nito hanggang sa kung saan nito nilapag ang tray.
"Now, eat properly." Pagma mando pa nito sa kanya at binaba na siya. Pinag hila pa siya ng upuan nito para siya ay maka upo na makakain na.
"Don't order me arou--- She didn't finished what she is saying dahil hinawakan nito ang mag kabilang balikat niya at sapilatan siyang pina upo sa upuan. Pagkatapos ay saka nito iyon tinulak pa lapit sa lamesa.
"D.. Don't touch m-- Angil niya pa sana dito dahil hindi pa din nito tinatanggal ang mga kamay nito sa kanyang balikat.
"I can already feel your bones even I'm just holding you like this. Kailan ka pa huling kumain ng maayos?" May himig ng sermon at pag aalala na sabi nito. Minasahe pa nito ang kanyang balikat. Napa pikit naman siya ng bahagya because his hands are good.
"Why do you care? Hindi mo naman problema kung hindi ako kumaka--
"Because, I care.." Mahina at may laman naman na sagot nito na ikina bigla niya.
"Don't mess with m--
"I am not messing with you. It's just been a week pero ang laki na ng pinayat mo. Ang sabi ni Nana hindi ka daw kumakain ng maayos." Sermon pa nito.
"Hands off! And will you stop cutting me.." Na iirita na sabi niya dito imbis na pansinin ang sinasabi nito. Tinabig niya ang kamay nito at sinimulan na lang kumain.
"Ang tiga--
"Stop your sermons, will ya? Daig mo pa si Nana mag sermon." Na iinis pa niyang saway dito. And she heard him sigh.
"Ayoko na. Makakalabas ka na. Marami pa kong gagawin." Pagtataboy niya dito. At imbis na lumabas ay bago pa siya maka kontra ay isinubo nito ang natira niyang gulay. And her best friend in the world-- carrots.
"Aack! That's carrots!" Na iinis niyang reklamo.
"You need to eat that. Maganda 'yan para sa mata mo." Katwiran nito.
"The hell I care if it is good or not! I hate carrots." Na iinis niyang sabi. Pinag tawanan lang naman siya nito.
"Pinagti tripan mo na naman ako. Lumabas ka na nga." Na iinis niya muling taboy dito.
"Hay.. Just finish your meal at aalis na ako." Tila malungkot na sabi nito.
"Siguraduhin mo." Paninigurado pa niya dito at binilisan ang pagkain. Na pansin naman niya ang pagliligpit nito ng kanyang mga naka kalat na gamit.
"Don't touch those! Hindi mga kalat 'ya-- Hindi niya na tapos ang pag saway dito dahil lalapitan niya sana ito ngunit na dulas siya ng matapakan niya ang mga papel at bumagsak siya sa sahig.
"Rence, ano na nga ba ang sinasabi mo?" Sabi nito sa kanya na tila pinipigilan matawa. Tinitigan naman niya ito ng masama.
"Awww. My butt." Na isambit niya at napa hawak sa kanyang puwet dahil iyon ang bumagsak sa sahig. Inalok naman siya nito ng kamay ngunit tinabig lang niya iyon. Wala talagang modo ito dahil pinagta tawanan pa siya nito.
"You stay there and finish your meal. I'll take care of this mess. 'Wag kang mag alala hindi ko itatapon itong treasures mo. Itatabi ko lang." He assured at her.
Sinunod naman niya ito agad upang maka labas na din kagaya ng pangako nito. Na tutuliro na naman kasi siya dahil nakikita niya ito.
And she is restraining herself para hindi mag bukas ng paksa para hindi na ito mag tagal pa sa kanyang kuwarto. Marami kasi siyang gusto itanong dito ngunit alam niyang hindi niya dapat iyon gawin.
Habang inuubos ang kanyang pagkain ay bahagya niya itong sinusulyapan sa ginagawa nito. He is organizing her papers, things and everything. Unti unti nitong na uubos ang mga kalat na nasa sahig at kung saan saang parte ng kanyang kuwarto.
He is like a magician dahil sa isang iglap ay maayos nitong na isalansan at pinag sama ang kanyang mga gamit. Walang na iwan na kahit anong kalat sa sahig. All of her papers and things are organized in her desk.
Napa tulala naman siya dito. Hindi niya akalain na maayos pala ito sa gamit. Well, baligtad talaga sila.
"I had finished my meal. Makakalabas ka na." Sabi niya dito matapos kumain at bitawan ang kanyang kubyertos. Narinig naman niyang bumuntong hininga ito.
"Yeah, I will leave as I promised." Malungkot na sabi nito. And she just crossed her arms with her chest waiting for him to leave.
"You're so, cold. Hindi mo ba ako bibigyan ng good bye kiss?" He demandingly said to her with a puppy face. But, instead na pansinin ang sinabi nito ay binuksan pa niya ang pinto para tuluyan na itong lumabas.
"Pakipot ka pa, as if this is the first kiss we'll shared." Hirit pa nito at pinandilatan niya ito.
"I am just saying the truth. And I am your husband so it is just natural to give me a kis--- Hindi naman niya ito pinatapos dahil tinakpan niya ang bibig nito matapos niyang mabilis na makalapit dito. Dinilaan naman nito ang kamay niya kaya agad niya itong binitawan.
"Yuck!" Reklamo niya dito at tumawa lang ito. Tinulak naman niya ang likod nito upang sapilitan itong palabasin.
"Baka mawili ka dito. Sige na ali--- She didn't finished her words dahil sa gulat niya ay kinuha nito ang kanyang kamay sa likuran at bigla iyon hinila kaya parang niyayakap niya ito.
"Oh." Iyon ang na isambit niya. Hawak hawak nito ngayon ng mahigpit ang kanyang kamay na nasa tiyan nito ngayon.
At dahil malaki ito ay napa subsob ang mukha niya sa likod nito. Parehas naman silang tahimik at hindi umimik. She kinda missed him.
Ang kakulitin at ka pilyuhan nito. She never get tired of those kahit na minsan ay napi pikon na din siya dito. Tinangka niyang tanggalin ang kanyang kamay ngunit hindi nito iyon hinayaan. So, she just let them be.
It is as if like a moment ago na there's no words can express what they feel adn they can't say the words they wanted because they don't want to make things more complicated than it is now.
"Good night and please take care of yourself will ya?" Bilin pa nito bago ito tuluyang umalis. Ginulo pa nito ang kanyang buhok.
Pagka alis nito ay sinara niya ang kanyang pinto ng dahan dahan at napa sandal ng tahimik doon.
Alam niyang hindi na tama itong nararamdaman at aaminin niya na her feelings got worse ng bumalik sila sa Pilipinas. Imbis kasi na mawala iyon ay mas lalo yata iyon nag grow na ikina iinis niya.
"Hija, aalis na daw si Ryuuki. Hindi mo manlang ba siya ihahatid sa labas?" Her Nana asked at her in the front of her door. Iniintay nito na lumabas siya ng kuwarto.
Pinigilan naman niya ng labis ang sarili upang hindi lumabas ng kanyang kuwarto. Ayaw niya kasing makita itong umaalis dahil baka hindi niya mapigilan ang sarili na sabihin na huwag na lang ito umalis.
"Nana, marami akong ginagawa. Ipahatid mo nalang siya kay Julius." Pagsisinungaling at tila pa kunsuwelo pa niya dito dahil ayaw niyang lumabas.
"Hay naku, Hija. Ikaw ang bahala." Tila disappointed na himig at may buntong hininga na sabi ng kanyang Nana sa harap ng kanyang pinto.
Na kagat naman niya ang ibabang labi dahil sa sakit na nararamdaman or rather the emptiness she'll now start to feel dahil wala na ito. But, she knows to herself that this is the right thing to do. Kaya hindi na siya dapat pa magsisi.
"Hijo, pasensiya na. Intindihin mo na lamang siya." She heard her Nana said to Woodman.
"Nana, ayos lang po. Kaya ko na umuwi mag isa. Huwag na kayong mag abala ni Julius sa akin." She heard him answered.
"Pero, Hijo gabi na.." Pag i- insist pa ng kanyang Nana.
"Nana, okay lang po. Maraming salamat po sa pag aalala." Pa salamat nito bago ito tuluyang umalis.
Sinilip na lamang niya sa kanyang bintana ang tuluyang pag alis nito. Iyon na lamang kasi ang kanyang magagawa. Ang tanawin ito sa malayo.
Bumaba siya sa kusina upang kumuha ng gatas. Pasado alas onse na din ng gabi. Hindi kasi siya dalawin ng antok kahit kanina pa niya gustong matulog.
Ayaw naman na niyang gisingin ang kanyang Nana dahil lamang sa gatas at gabi na kaya siya na lamang ang kumuha niyon.
"Hija, mabuti pa ang gatas na bibigyan mo ng panahon." She almost scream if she doesn't saw that it was her Nana talking to her. Bigla na lamang kasi itong sumulpot sa kanyang tabi.
"Gabi na, bakit gising pa kayo?" Balik niya dito habang hinahabol ang kanyang hininga dahil sa labis na pagka gulat sa pag sulpot nito.
"Nag taingang kawali ka na naman. Hay naku, ano ba ang nangyari sa'yo?" May himig ng kalungkutan na sabi nito sa kanya.
"Gabi na ho para sa sermon. Ipagpa bukas niyo na 'yan. Matutulog na ho ako." Paalam niya dito at dinimiss lamang ang sermon nito sa kanya. Tumalikod na siya upang umakyat na pa balik sa kanyang kuwarto.
"Ang pera, kayamanan, ari arian, kapangyarihan at kasikatan ay hindi sukatan ng buhay. Dahil ang mga iyon ay hindi mo madadala sa hukay. Ang tao ay na bubuhay at nagpapaka hirap dahil gusto nilang lumigaya."
"Iyon kasi ang importante. Ang gawin ang bagay na makakapagpasaya sa'yo. Minsan lang tayo mabuhay lalo ka na minsan ka lang maging bata kaya dapat mag paka ligaya ka kagaya ng dat---
"Walang sino man ang makakaintindi sa akin. Dahil hindi niyo naramdaman ang nararamdaman ko."
"Wala kayong alam lahat kaya sana huwag niyo na lamang akong pang himasukan.. Alam ko ang ginagawa ko.." Hindi niya na pigilan na isagot dito dahil hindi naman kasinh simple ng sinasabi nito ang buhay lalo na ang buhay niya.
"Ikaw ang bahala. Pero sana huwag mong kalimutan na ang pag ibig kapag hinayaan mawala ay baka hindi na muli ma ibalik pa ang pagkakataon." Pa habol pa nito na narinig pa niya bago siya tuluyang maka alis sa kusina.
Napa hinto naman siya sa kanyang paglalakad at tila tinamaan sa sinabi ng kanyang Nana.
Sana huwag mong kalimutan na ang pag ibig kapag hinayaan mawala ay baka hindi na muli ma ibalik pa ang pagkakataon. Pa ulit ulit pa na rumihistro sa kanyang isipin na tila nag e- echo ang mga salitang huling sinabi ng kanyang Nana.
(Bakit sino ba ang in love?! Wala naman!) Sabi niya sa kanyang sarili.
(Isabelle, you should now just admit it. Your denial is now not, working.) Segunda naman agad ng kabilang isip niya sa kanya.
(Sinabing hindi ako in love eh! Ba't ba ang kulit niyong lahat?!) Pagse- sermon niya sa kabilang sarili.
(You know you can't lie forever. Yes, you can fool others but you know you can't fool yourself.) Hirit pa muli ng kabilang sarili sa kanya.
(I am not fooling myself! Hindi ko naman talaga siya gusto..) Tanggi muli niya dito.
(Hindi nga kasi... Mahal mo siya.) And what her other mind says to her blew her mind. Ilang minuto siyang hindi nakapag isip at bigla na lamang na blangko. Is it true? Talaga bang mahal niya si Woodman?
(Shut up!) Iyon na lamang ang na sabi niya sa kanyang isip dahil sa pagka inis. Na turingan na isip niya pero na gagawa nitong traydurin siya.
(Why are you so, afraid to admit it? Wala naman na magbabago dahil mahal mo naman na siya.) Banat pa nito na ikina tameme niyang muli.
(....)
(Because, you are afraid that you will be hurt again.. Didn't you consider that he might be different from other man.) Pangu- nguna muli ng kanyang isip sa kanya. Hindi naman niya alam ang sa sabihin o ang iisipin.
(But, he is still a man as you've said..) Balik naman niya dito.
At hanggang sa naka tulugan na lamang niya ang kanyang pag iisip. Hindi niya alam kung gusto ba niya ito o gusto nga niya ito at ayaw lamang niya aminin dahil na tatakot siyang masaktan.
*****
"Good morning, Rence. Ang daya mo hindi mo ako hinatid kagab--- Tila nagtatampo na bungad sa kany ni Woodman ng ma datnan niya ito na naghi hintay sa guard house ng school nila. Tinakpan naman niya ang bibig nito bago ito tuluyang maka tapos.
"Shhhh! Are you really out if your mind?! Ano sa tingin mo ang sinasabi mo?! Hindi ito kasama sa kasunduan natin." Nagpu puyos ang galit niyang sabi dito.
"What? I didn't say something wrong. Totoo naman ang lahat ng sinabi ko." Kibit balikat na sagot nito at kumagat muli ng tinapay na hawak nito. She frustratedly look at him.
"Do you want some?" Tanong nito na akala ay gusto niya mang hingi ng tinapay nito.
"A- yo- ko." She said in slow motion.
"That's so cute." Puri pa nito as if he is mocking her. And she can't help but, release a sigh.
"Rence.." Tawag nito sa kanya at pag harap niya ay bumungad sa kanyang bibig ang tinapay na hawak nito. Sinimangutan naman niya ito at kinagat iyon para matahimik na ito. Na tawa naman ito ng marahan.
"I told you to stop toying me.." Saway niya dito at sinundan siya sa paglalakad pa tungo sa kanilang room.
"One meter!" Bulyaw niya dito na tinutukoy na dumistansiya ito ng isang metro sa kanya. Tumalon pa nga ito ng ituro niya ang sahig at lumayo ito sa kanya.
"Make it two." Bigla ay pagbabago niya ng isip nang mapansin na malapit lang pala ang isang metro kaya ginawa niya iyon na dalawa. Na tawa naman ito sa kanya.
"Oh, hi my lovely classmate Isabelle. Are you ready for this day?" Tila may laman na sabi ni Theodore sa kanya.
Bigla naman siyang kinutuban ng hindi maganda ngunit agad niyang binaliwala iyon dahil lagi naman itong pang asar at walang kuwento lagi ang buka ng bibig nito.
"And why the hell I'll not be?" Matalim niyang balik dito at nginisihan lang siya nito.
"Well, that's good to hear." Tila may nilalaman na sabi nito at nilagpasan na sila.
Napa kunot noo naman siya. Ano na naman kaya ang binabalak nito? Parang gusto niyang kabahan dahil alam niyang may kakaiba dito ngayon.
She's thinking so hard when, Woodman touches her forehead at tinusok nito ng daliri ang kanyang naka kunot na noo. Pinalo naman niya ang kamay nito.
"You are frowning again. Alam mo ba na kapag ngumiti ka ay mas marami ang face muscle mo na nae- exercise kaysa sa pag frown mo?" Saway nito sa kanya at hindi na lamang niya ito pinansin.
Pag pasok nila sa classroom ay na pansin niya ang kanyang mga ka klase na naka toon lahat ang atensyon kay Theodore habang nasa gitna ito ng white board at naka tayo. Tila may hinihintay ito.
"Nandito na pala ang ating panauhing pang dangal." Naka ngisi na bati sa kanila ni Theodoro at tila may maitim na pinaplano.
"Hindi ba kayo, nagtataka na lagi silang mag kasama? Lately, hindi na din sil mapag hiwalay. Hmmm.. Bakit kaya?" Tila may laman na pahayag nito sa buong klase. Pinag tinginan naman sila ng mga ito at siay naman ay til binuhusan ng malamig na tubig.
(D.. Don't tell me.. He knows everything..) Nagigimbal niyang tanong sa sarili. Pinilit pa din niyang kontrolin ang kanyang emosyon upang hindi mawalan ng poise sa mga nangyayari.
"A. There is something between them. B. They are already in a relationship. C. maybe, they live in the same house or lastly, D. All of the above." Napa singhap naman ang ilan nilang ka klase sa mga sinasabi nito.
At na bakas na ang pagdududa sa mga mukha nito. It is as if that they should have noticed that before ngunit bakit hindi nila iyon na pansin.
"S... Stop your nonsense Theodoro. I.. It is n..not good to lie early in the morning." Saway niya dito na medyo na bubulol na dahil sa nerbyos. How the hell he came up with all of this? Nag iingat naman sila ni Woodman kaya paano?
"Really, Belle? So, you are trying to say that I am lying?" Balik naman nito sa kanya at hindi naman na siya nakapag salita pa.
"Fine. Now tell me if I am still lying after this. Here are the evidence that they have something going on between them."
"And that they are in a relationship so they live in the same house." Deklara ni Theodoro at inilabas mula sa bulsa nito ang mga larawan na kuha nila kahapon.
Habang sila ay sumasakay sa isang kotse at sabay na pumasok sa loob ng kanyang bahay. Hindi naman na iwasan na manlaki ang mata ng kanyang mga ka klase at maging siya na din. Where the hell did he get that? This moron will be a dead meat, literally.
"Sa-- Magsa salita pa sana siya ngunit hinawakan ni Woomdan ang kanyang kamay at piniga iyon para pa kalmahin siya.
Mabilis din naman nitong binitawan ang kanyang kamay. Napa tingin naman siya dito. Why is he still so, calm? Nagkakagulo na nga ay napaka kalmado pa din nito.
"Ryuuki, loves! Tell me it is not true!" Halos umiiyak na histerya ni Sandra dito at nilapitan ito.
"Oo nga! Ryuuki tell us, it is not true!" Segunda pa ng isang malungkot niyang ka klase na babar na may gusto dito.
"Oh my God!" Iyon na lang ang na ibulalas ng iba pagkatapos makahupa sa gulat.
"I.. Isabelle? Is it true?" Naguguluhan naman na tanong ng mga ka klase niya na tila itinuring na siya na isa sa mga kaibigan ng mga ito.
Hindi naman siya naka sagit sa mga ito dahil ayaw niyang mag sinungaling dito dahil puro kabutihan lang naman ang pinakita ng mga ito sa kanya.
(A... Ano nang gagawin ko?) Ashe frustratedly asked at herself.
"Hey mag salita ka." Untag pa sa kanya ng mga ito. Napa kagat naman siya ng labi. Kay aga aga pero heto may malaki siyang problema.
"Oo nga Isabelle. We can understand naman kaya sabihin mo ang totoo." Malumanay at understanding na boses na sabi ng isa sa mga tumuring na sa kanya na kaibigan. But, what will she say? She can't lie to these true peoples.
"Hindi ka na makapag salita kasi totoo." Pang gagatong pa ni Theodro sa sitwasyon. Huminga siya ng malalim. Oras na siguro para sabihin niya ang totoo para na din matapos na ang lahat.
Marahil ay hindi na niya ma iiwasan ang ganitong pangyayari. Hindi naman din habang buhay ay malilihim niya ang totoo. At isa pa ay what is with the fuss? Nakuha naman niya ang kanyang gusto kaya bakit siya matatakot.
And when did she ever care about what others think about her? Just think whatever they want hanggang sa mamatay sila sa ka iisip. The hell she cares at isa pa ay why would she need to explain her side? She'll just admit it to end the conversation fast.
"Ye---
"Because.. I was tutoring her... Kaya nasa bahay nila ako." Sagot naman ni Woodman na ikinalingon niya dito. Ito ang sumagot imbis na siya. Na gulat naman lalo ang kahat sa sinabi nito.
"She needed my guidance in lessons kaya nag apply ako bilang tutir niya at dahil kailangan ko ng pera ay pinilit ko siya. It's been around three months buhat ng mag start ako na maging tutor niya." Paliwanag pa nito.
And he seems a bit reasonable than saying that she hired him to marry her para makuha ang kanyang mana.
"Satisfied?" Tanong pa ni Woodman sa mg mapang husga na mga isipin nito. Hindi naman naka sagot ang mga ito.
"What? Sino namang siraulo ang maniniwala sa'yo?!" Asik sa kanya ni Theodoro pero tinignan lang ito ni Woodman ng tila walang paki alam sa paghi histerya nito.
"After you are saying that.. It seems a bit reasonable..." Tila na kukumbinsi naman na sabi ng isa sa mga ka klase niyang lalaki.
"C'mon, we'll you believe what he is saying? That's absurd! Of all the people bakit pa siya ang gagawin nitong tutor." Pag bibigay muli ng hinala ni Theodore sa kanila.
When will he stop giving her a problem?! Lalapitan niya sana ito upang sugudin sa inis ngunit hinila ni Woodman ang kanyang kamay para mapigilan siya.
"Well, yeah. Sabagay matalino naman si Ryuuki kaya ano ang nakapagtataka doon?" Sabi naman ng isa na tila na wala na ang pagdududa sa kanila.
"Seriously?!" Na gagalit na sabi ni Theodoro na tila hindi nito inaasahan na babaligtad ang sitwasyon. Ang akala marahil nito ay ito na ang nag wagi. Pinukpok pa nito ang lamesa dahil sa desperation.
"Oo tama ka. Minsan nga tinanong ko siya kung gusto niya maging tutor ko kaya lang busy daw siya kaya hindi niya tinanggap." Kuwento pa ng isa niyang ka klase na babae.
"Ah ganoon pala. Isabelle naman! Bakit hindi mo naman sinabi na ganoon ang totoong nangyari. We doubt you in a second tuloy." That's Rina one of the most industrious colleague of her na hindi nagsasawa na yayain siya lumabas.
"Oo nga! Hindi naman nakakahiya na aminin na nagpapa tutor ka sa kanya. Ikaw talaga." Ito naman si Lea ang isa pang kasama nito. Nilapitan siya ng mga ito.
"Ahm... Eh... Kasi.." Hindi naman niya malaman ang sa sabihin.
"Okay lang 'yon! Lahat naman tayo may lihim and that's common." Pagtatanggol naman sa kanya ni Rina.
"'Yun nga lang. Hindi na lihim." Biro pa sa kanya ni Lea na ikina tawa ng dalawa at siya naman ay napa buga lang ng hangin sa relief.
"Speaking of tutorials. Can we also participate kahit isang beses?"
"May hindi talaga kasi ako maintindihan sa computation ng ginagawa naming system para sa thesis kaya puwede ba kami makisali?" Desperado naman na sabi ni Lea sa kanya na halatang problemado sa thesis nito na malapit na ang submission.
(Okay.. This is getting shittier than I expected. They can't be in my house..) Sabi niya sa sarili na hindi na gugustuhan ang takbo ng pangyayari. Naka iwas nga siya sa big blow but, it seems the after shock is not yet done.
"Oo nga! Please! I am dying to learn how to compute those damn, numbers." Sabi ni Rina na kasama nito sa thesis. Kaya pala mukhang haggard ang mga ito dahil may tinatapos na mga thesis ang mga ito.
"Me too!" Pakikisali na din ng isa pa nilang ka klase mula sa likuran.
"Ako din!"
"Let me join.." At na ngulit na din ang iba pa niyang ka klase na sumama. Kapag talaga ang kasinungalingan ay inumpisahan nagpapatong patong.
"F.. Fine." She helplessly surrender to them with a deep sigh. Tila naman lumiwanag ang langit para sa mga ito.
"Yes!"
"Thank you."
"Why are you the one deciding? Ako ang magtuturo kaya choice ko kun--
"Who's fault is this?" Mataray niyang balik dito. And that's when she realized that she is the main cause of this problem.
"Then, do you want me to tell them that we are ma-- Tinakpan naman niya ang bibig nito para pa tahimikim ito. Why the hell is he so, frustrating.
"I don't want to tutor them." Woodman said to them frankly at she just give her unbelievable look. Kitang kita naman niya ang halos sabay sabay na pag laglag ng balikat ng mga ka klase niya na kanina ay excited.
"Bu-- And he cut her.
"I said no." Matigas at pa suplado na sabi nito sa kanila. Gusto naman niya ito batukan dahil sa pag iinarte nito. Bakit ba napaka tigas ng ulo nito? At walang paki sama.
"Rey.." Sabi naman niya dito sa malumanay na paraan. Na pa titig naman ito sa kanya.
"Don't use that kind of tone to me.." Saway sa kanya nito. Pinigilan naman niya mapa ngiti dahil mukhang na huli na niya ang kahinaan nito.
"It's been a while since you call me in my name kaya masyadi yatang obvious na tawagin mo ako sa panga--
"Rey.." Sambit niya muli ng pangalan nito. Narinig naman niya na nag buntong hininga ito na nag iindika na suko na ito.
"Pasalamat ka dahil kung hindi kita as---
"Rey!" Bulyaw niya dito. Why is he being so careless? Pagkatapos ng nangyari ngayon ay mas lalo dapat sila mag ingat.
Tinawanan lang naman siya nito. Nang mapa dako siya kay Theodoro ay ibig niyang matawa sa itsura nito. It is so damn, priceless dahil hindi ito nag tagumpay sa pina- plot nito.
"How about you Theodoro, do you want to come with us? It is free you, know?" She asked at him with a devious smile in her lips. And he just gave her the most pissed off smirk that he had.
"N- o, t- h- a- n- k y- o- u." Pinag diinan pa niyang sabi dito. Hindi niya tuloy mapigilan matuwa sa itsura nito dahil naka ganti na siya dito.
"Ikaw ang bahala." She said with her most sweetest smile. Lumapit naman ito sa kanya habang halata pa din ang frustration sa mukha nito.
"I know there is something going on between the two of you. You can't fool everyone forever. Walang lihim na hindi na bubunyag." Hirit pa nito na nagpapatunay na hindi pa din ito titigil.
"Kaya don't let your guards down for me to not saw even a little chance para malaman ang katotohanan." Babala pa nito na halatang determinado na malaman ang katotohanan.
"Be my guest." Hamon niya dito at nakipag tantiyahan ito ng tingin sa kanya bago tuluyang nag walk out.
"Theo, honey! Saan ka pupunta? Hindi pa nag uumpisa ang klase." Tawag dito ng naka one night stand nito na si Miya. But, he didn't bother looking back.
"Don't mind him, Belle. He is a psycho narcissist." Sabi naman ni Lea sa kanya.
*****
"Give me your phone." She demanded at him. Inilabas naman nito sa bulsa ang cellphone nito.
"I told you to get some. Bakit ang tigas ng ulo mo? Paano kung magka emergency. Paano ka hihinga ng tulong." May himig pa na sermon nito.
"Yeah, yeah. Pag iisipan ko." Sagot na lamang niya dito para matapos na ang sermon nito.
Tinawagan niya si Julius upang sabihin na may kasama siya at magpapa sundo sila. Ilang minuto pa ang lumipas ay dumating na ang kanilang sundo. Two black Mercedes Benz na kotse at isang fortuner na kulay itim ang sumundo sa kanila.
"Wow. You are so, rich." Hindi mapigilan na bulalas ni Rina sa kanya.
"Gaano ka ba kayaman?" Lea can't help but, asked.
"Sumakay na kayo bago pa mag bago ang isip ko." Na iinip niyang sabi sa mga ito at nag pati una naman agad ang mga ito sa pag sakay sa sasakyan.
Ilang minuto pa ang lumipas ay they are on their way pa punta sa mansyon nila.
"Wow." Bulalas muli ni Rina ng makarating sila sa mansyon nila.
"You know you can close your mouth anytime now." Saway niya dito dahil naka nganga ito habang iniikot nito ang ulo upang tignan ang kabuuan ng mansyon nila.
"I never thought that this kind of hous-- I mean mansion exist. It is like a hotel because of its size." Komento naman ni Jeroma na hindi na din mapigilan na mapa hanga sa laki at luwang ng kinatatayuan ng mansion nila.
"Ano kaya ginagawa ng ninuno ko noong mga panahon na nagpapayaman ang ibang mga tao?" Kris said with a bit bitterness in his tone. Na tawa naman ang ilan na kasama nito. Siya naman ay napa iling na lang.
"Nandito na pala kayo. Magandang hapon sa inyo. Halina na kayo sa loob at mag miryenda." Sabi ng kanyang Nana na sinalubong sila. Bakas ang labis na kasiyahan at tuwa sa mukha nito.
"Magandang hapon din po." Bati naman ng ilan sa kanyang nga ka klase. Agad namang tumuloy sa loob ng mansyon ang mga ito.
"Oh please." She irritatedly said to Julius dahil alam na niya ang iniisip nito.
They thought that they are her friends at masaya ito para sa kanya. She don't give a damn to that dahil gusto lang niya panindigan ang kasinungalingan na pinagmulan ng lahat ng ito.
"Hindi nila alam na dito tumitira si Woodman sa naka lipas na mga buwan at hindi nila dapat malaman malaman 'yon." Paliwanag niya sa kanyang Nana at kay Julius.
Tumango naman ang mga ito na ibig sabihin ay na iintindihan ng mga ito ang kanyang sinasabi. Imbis na maikinig sa kanya ay nag pati una na lamang si Woodman sa pag pasok sa loob ng mansyon.
"Oh, heto ang miryenda niyo. Bagong bake 'yan. Ako mismo ang gumawa kaya kumain kayo ng marami." Magiliw na sabi ng kanyang Nana sa mga ito.
"Masaya ako dahil sa wakas ay bumalik na si Isabelle sa dati niyang sarili. Marami na muli siyang kaibigan kaya tuwang tuwa ak--
"They are nit my frien--
"May pagka masungit po si Isabelle pero kaya naman namin sakyan ang kanyang topak.." Naka ngiti naman na sabi ni Rina na parang matagal na silang magka kilala at sobrang close. Pinukol naman niya ito ng nakakamatay na tingin.
"We are no--
"Oho. Sanay na kami sa kanya. Minsan hinahanap hanap na nga namin ang kasungitan niya." Segunda naman agad ni Lea na ikina tawa ng kahat maging ng kanyang Nana at si Woodman.
"Paalisin ko kaya kayong lahat?" Pananakot niya sa mga ito.
"See? Ka sasabi lang namin. Ha- ha." Na tatawa naman na sabi ni Rina kaya humagalpak ang kahat sa pag tawa.
"Shut up!" Saway niya sa mga ito at pinukol niya ng tingin si Woodman ngunit naka ngiti lang ito. Bakit ba ang lakas nitong mang asar? He always bring the hell out of her.
"Maraming salamat naman kung ganoon." Naka ngiti na sabi ng kanyang Nana. And she just rolled her eyes for these so much drama.
At tila naman bagyo ang kanyang mga ka klase pagkatapos maka alis ang kanyang Nana sa bilis na pag kuha ng egg pie.
"Hmmmm.. It taste so, good." Puri pa ni Lian sa pagitan ng pag nguya nito.
"How about you Belle, ayaw mo ba?" Tanong ng mga ito sa kanya.
"Busog pa ak-- Before she finishes her words ay sinubuan siya ni Woodman ng egg pie ng walang sabi sabi. She mumble something while chewing at tinawanan siya ng mga ito.
"Don't speak when your mouth is full." Saway nito sa kanya kaya pinalo niya ito.
"You two, look good together. There is really nothing going on between the two of you right?" Nasamid naman siya ng itanong iyon ni Rina sa kanya. Ang lahat ay naka tingin sa kanilang dalawa. At hinihintay naman ang kanyang sagot.
"W.. Wala!" Medyo napa lakas niyang tanggi dito. Tinignan pa siya nito ng may kaunti na pagdudua kung totoo ba ang kanyang sinasabi o hindi at ngumiti naman na ito noong huli dahil mukhang honest naman siya. Hindi nga ba?
"Well, that's good. I like him even though he does not care at all. At baka kasi isang drum ng luha ang iiyak ko kapag nalaman ko na may relasyon kayo." Straight forward naman na pag amin nito sa nararamdaman nito para kay Woodman.
Hindi naman niya na pigilan masamid mula dahil sa sobrang ka prangkahan nito. And when she took a glance to Woodman ay tila wala itong narinig at nag patay malisya na lamang sa pagkain ng egg pie. Why is he full of himself?
"Ayos ka lang ba? And look, he didn't react at all as if he didn't hear anything." May himig na lungkot na sabi nito sa kanya.
"I like him too." Singit naman ni Lea sa kanila.
"Me too." Hirit naman ng isa pang kasama nila at tila mga second demotion ang iba pa nilang kasama sa pag amin ng nararamdaman ng mga ito kay Woodman.
"Ako din." Sabi naman ni Jerome na ikina laki ng kanilang mata.
"Are you a gay?" Hindi niya mapigilan na tanong niya dito.
"No. I am a straight man. I like him but, not romantically. Ano ba kayo." Saway naman nito sa kanila at napa kamot na lamang ang ilan sa kanila ng ulo. Siya naman ay napa "oh" na lang.
"He is genius without any efforts kaya who've bot like him. Di ' ba?" Katwiran pa nito. Mapa lalaki at babae ay may gusto dito. Who the hell is he?
"Na sasayang ang oras. Kung tapos na kayo kumain simulan niyo na ang tutorial session niyo. Madilim na din." She authoritatively said to them.
"How many rooms do you have?" Curious na tanong ni Miya sa kanya.
"Five and as I was saying madilim na kaya simu--
"Can we see the rooms?" Tanong naman ni Rina sa kanya.
"No. Ano ba 'yan lang ba pinunta niyo di--
"Please." Pangungulit pa nito sa kanya.
"Yes, please.." Segunda agad ni Lea.
"God! Fine, you can check it upstairs. You should've told me in the first place na gusto niyo lang pumunta sa bahay ko." Na iinis niyang reklamo sa mga ito at tila mga langgam ito na halos sabay sabay na umakyat sa itaas ng hagdan dahil sa kanyang permiso.
"We can come here anytime kaya maaari kami magpa turo kahit kailan. That's what friends are for naman di' ba?" Tila naman pagde demand ni Rina sa kanya. Tinaasan niya naman ito ng kilay.
"Friends? When did we even star--
"Now." Pilosopo naman na sabi nito na tila hindi ininda ang kanyang pag kontra.
"H.. Hey! Don't go to the master's bedroom or else you are all dead!" Babala niya sa mga ito ngunit hindi siya pinakinggan ng mga ito.
"Arghh. Is this your great plan? Look, my privacy is being invaded at kasalanan mo 'to." Na iinis niyang sisi kay Woodman.
"Can't you even say thank you? I even saved your ass a while ago." May himig na pagiging demanding na sabi nito.
"And why would I?" Na iinis niyang tanong dito.
"A person says thank you for those people who did something nice to you in unexpected and unreasonable way." Sermon nito sa kanya na tila pinapagalitan siya.
"Saying i love you is the most valuable word in this world to say to someone you love." Dagdag pa nito. What the hell is he saying? Ano ba ang paki alam niya sa mga salita na iyon? And why is he saying all of this? This is not a values class.
"And Im sorry is said for those who hurt by your own actions and may be even for sympathy." Tila good moral na tecaher na sabi pa nito.
She can say that all he've said is true but, the hell she cares. She will be nit swayed by this man. At gagawin pa din niya ang naka sanayan niya.
"So, if you are not saying this words. Are you even consider a person?" Tanong pa nito sa kanya na tila pinatatamaan siya. Hindi naman na iwasan ng kanyang mga ugat sa noo na hindi lumabas dahil sa inis sa kanyang kaharap.
"Those words are for good persons and not for me." Na iinis niyang sagot dito,
"That's not my point. My point is you should be considerate to others and you should just do the appro---
"Let me repeat this. It is much easier to be mean than being a good person." Makahulugang sabi niya dito at nag walk out na dito.
Mas mabuti pa ay puntahan na lamang niya ang kanyang mga ka klase dahil kung baka ano na ang ginagaw ang mga ito.
"Wala ka bang kapatid?" Bungad sa kanya ni Lea ng maka pasok siya sa kanyang kuwarto kung na saan ang mga ito ngayon.
"Oo. Can you put that down? And don't touch my things.." Na iinis niyang sabi dito at sumunod naman ito.
"Na saan na ang parents mo?" Tanong naman ni Jerome sa kanya.
"They died in a car accident noong high school pa ako. Don't sit on my bed." Sagot niya at saway na din dito. Para namang gusto nitong bawiin ang tanong nito sa kanya dahil mukhang hindi nito inaasahan na iyon ang kanyang isasagot.
"I'm sorry.." Sabi naman nito sa kanya.
"No harmed done. Do you mind kung iyong ibang kuwarto ang titignan niyo? I have a lot of valuable papers here kaya off limits kayo dito." Saway niya dito at isa isang tinulak ang mga ito pa labas.
"H.. Hey.. Eh- ehe.. Ang damot mo talaga." Reklamo sa kanya ni Rina.
"Kaya nga." Segunda naman ni Jerome.
"Sige na sige na.. Labas na.. Huwag kayo makulit kung hindi ipapa bitbit ko kayo sa security guards ko." Pananakot niya sa mga ito at tinawanan lang siya ng mga ito.
"Can I have these?" Lea asked why her eyes are twinkling like stars. Hawak nito ang Dolce & Gabbana 3 1/2 transparent high heels niya with a a little navy blue sa tapakan. Nang pumunta ito sa kanyang mga cabinet malapit sa bath room.
"Uuwi na ba kayo?" Balik na tanong naman niya dito. Kanina pa kasi siya pagod at marami pasiyang kailangan gawin kaya kanina pa niya pinaalis ang mga ito.
The monthly report's submission is in the end of the month at wala pa siyang na sisimulan. So, every seconds last.
"Oh, yeah." Sagot naman nito.
"'Kay you can have that. That's one of my favorite kaya ingatan mo. OS na 'yan." Bilin pa niya dito at niyakap naman siya nito.
"Woah.. Woah.. Hands off." Utos niya dito at nginitian lang naman siya nito.
"Ang daya naman paano ako?" Tanong naman ni Rina sa kanya. Hindi naman siya nag taka ng pumunta ito sa kanyang mga sneakers. She can't see her wearing heels dahil may pagka lalaki ito.
"I like this." Sabi nito. Pinanlakihan naman niya ito ng mata.
"N.. No! Hindi 'yan puwede. That's my limited edition female Jordan shoes." Tanggi niya dito. Aba at magaling iting pumili kung ano 'yung pinaka mahal iyon ang kinuha nito. And she saw some evil smile from her.
"Please? I am so dreaming to have this kaya ibigay mo na sa akin. Marami ka pa naman ibang shoes eh." Pangungulit pa nito.
"No." Matigas niyang sabi.
"Isabelle... Sige na? Please? Please?" Pagpapa cute pa nito sa kanya.
"Just want you to know that you don't look cute in my eyes." Saway niya dito ay sinimangutan siya nito.
Nakita naman niya na bigla itong na lungkot at dahan dahan nitong binaba ang sneaker kung saan ito naka lagay kanina. She didn't know that she is a drama queen. Bakit kaya hindi ito nag artista?
"Oh, fine! Fine. You can have that." She surrender her pride and shoes. At bigla naman lumiwanag ang mukha nito.
"Thank you! Ang bait mo talaga." Masayang sabi nito at niyakap siya.
"Huwag mo ako bolahin." Na iinis niyang saway dito. Na gulat naman siya ng hinalikan siya ito sa pisngi. Ang lahat naman ay na tawa sa ekspresyon niya.
"Yuck." Reklamo niya when she gave her a peck.
"How about you?" Tanong naman niya kay Jerome.
"I just said I like Ryuuki but, I am not a gay. So, I don't wear girls clothes." Tanggi naman nito sa kanya.
"You can have this." Sabi niya sabay hagis sa isang ballpen.
"That's an astronaut's pen." Sabi niya dito at tinignan naman nito iyon. Hindi naman nito na pigilan na mapa ngiti.
"I thought that you are so, mean and cold. And yes, you are still like that but you are nice too. May be you just have complication in life kaya ka ganyan." Komento naman nito sa kanya.
"You're welcome." Simpleng sagot niya dito.
"You can't fall in love with her." Bigla naman ay singit ng kadarating na si Woodman sa kanila kasama nito ang iba pa niyang mga ka klase. What the hell is he talking about? Nang aasar ba ito? And where the hell that came from?
"Why?" Tanong naman ni Jerome dito.
"That's a military secret." He answered while smiling. Pakiramdam naman niya ay na laglag ang puso niya sa ngiti nito. Agad naman siyang nag iwas ng tingin para hindi ito mapansin ang kanyang reaksyon.
"God! You are so, handsome. I fall in love again for the 30th time." Rina can't help but say at para na itong hihimatayin.
"Me too, Sis." Segunda naman ni Lea dito.
"C'mon, c'mon. Lumabas na tayong lahat." Yaya niya sa mga ito at wala naman na itong na gawa kung hindi ang sumunod.
"Thank you for giving me so much trouble.. Really.. Na damay pati ang limited edition Jordan shoes ko." Reklamo niya kay Woodman at tinawanan lang siya nito.
"It is not funny." Na iinis niyang saway dito.
"Hay, hindi pa ba kayo nagsa sawa sa kalilibot sa bahay ko?" She sounds a bit complaining nang hindi pa din nag sawa ang mga ito sa pag libot sa kabuuan ng kanyang bahay.
"I am just going to wear this in our tour." Excited na sabi ni Rina habang tuwang tuwa pa din sa hawak nitong sneaker. She didn't bother listening to her even a bit.
"Oo nga, malapit na ang tour natin. I think that would be next week." Sabi naman ni Lea dito.
(Tour? What tour?) Hindi niya yata na balitaan iyon.
"Hindi ka ba sasama?" Tanong nito sa kanya.
"I'm not interested." Simpleng sagot niya sa mga ito at nilagpasan ang mga ito.
"Are you sure? I've heard that they are giving extra credit for those who'll attend the retreat." Sabi naman ni Jerome at na pa hinto naman siya sa paglalakad.
"Kailan na nga 'yan?" She got interested.
-----
These were the days when they were apart.
And this is where every chapter lasts.
Abangan ang tour!
Aminan na!
Magkakagulo!
But, this is Rey's showtime!
Theodore as the wicked one.
Walang bibitiw!
Don't miss the 43rd sweetest chapter.
^^, Love Love Love!
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票