章節 6: cuatro
"Did you really post that?" Tanong ni Prin.
"I thought your account was hacked. Seriously." Ani Jarin.
"So he's really a stalker?" Tanong ni Rajun.
Hanggang ngayon nagsisikip ang dibdib ko sa pag-post ng litrato nito sa social media. I posted that he was a stalker, that he kept on following me and that... I never liked him and more. Raven wanted me to do that. Pakiramdam ko wala akong pinagkaiba sa kasamaan nito.
Other students started to hate him. Walang araw na hindi ako binulabog ng konsesnya ko. Mas pinili kong hindi ito tingnan sa tuwing makakasulubong ko.
Ayoko nang bigyan pa ng dahilan si Raven na ulitin ang ginawa niya rito.
"Hey..." naramdaman ko ang kamay nito sa balikat ko, "let's go?"
As usual kasama nito ang mga kaibigan. Nakatingin lang sa amin ang mga kaibigan ko na nakataas ang mga kilay.
Bumuntong hininga ako. Tiniklop ko ang mga libro ko at sumama kay Raven.
Pag labas cafeteria ay pinaalis na nito nag mga kasama. Nanatili itong nakaakbay sa akin habang hindi ko alam kung saan ako dadlahin nito.
"Saan tayo pupunta?" Tanog ko.
"Sa music room."
"Malapit na ang susunod nating klase, Raven."
"Pwede naman tayong ma-late. Siguradong ayos lang sa propesor."
Walang tao sa loob bukod sa aming dalawa. May kalyuan kasi iyon kaya naman kahit may access ang ilang estudyante roon ay madalang nang puntahan pa.
Pinagapang nito ang likod ng kamay sa pisngi ko pero agad ko rin tinabig ang kamay nito. Akmang aalis ako pero kinuha nito ang braso ko.
"Psh, hanggang ngayon ba naman hard to get ka pa rin?"
Binigyan ko lang ito ng matalim na tingin Alam ko ang pinaplano nito. Minsan hindi ko alam kung ano ba talagang gusto niya sa akin. Kahit kailan ay hindi ko naisipang ipagkatiwala sa kanya ang puri ko.
Hinaplos nito ang braso ko.
"Come on, we're in the right age, siguro naman pwede mo na akong pagbigyan ngayon?"
I looked at him in disbelief, "You're crazy."
Kinuha nito ang baywang ko at ginitgit ako sa table.
"Baliw na baliw na ako sa 'yo."
Hindi ko inaasahang sasakupin nito ang mga labi ko. Hawak nito ang magkabilang pisngi ko kaya hindi ako nakapalag agad. Naitulak ko rin ang dibdib nito pagkatapos ng ilang sandali. Gusto ko itong sampalin pero napansin ko agad ang taong nakatayo sa pinto.
Mayroong talim sa mga mata nito.
"C'mon, you'll like this." Ani Raven at muling hinapit ang baywang ko.
Tumalakod rin nito at humakbang palayo. Napalunok ako.
Akmang hahalikan muli ni Raven ang mga labi ko but I pushed him away and slapped him. Napahawak ito sa bumiling na pisngi.
"You don't have the right to kiss me." Muli ko itong binigyan ng matalim na tingin, "Don't do this again."
Humakbang ako palayo. Hindi ko nalimutan ang mga mata nito noong araw na iyon. Lalong bumubigat ang dibdib ko sa mga araw na nakikita ko ito. Para bang pinaparusahan ako ng bawat pag-iwas rito.
Hindi ko maintidihan ang sarili ko kung bakit masyado akong apektado sa kanya. I barely know him pero nagkakaganito ako.
Buong klase nakatingin lang ako sa labas ng bintana dahil sa nagsisimula nang dumilim ang kalangitan.
Nagpaalam na sa si Rajun, Prin at Jarin pagkatapos ng klase. Nasa exit ako ng building. Huminto ako sa dulo ng silong. Nilahad ko ang kamay ko para damahin ang mahinang pagpatak ng ambon habang nakapikit ang mga mata.
I could feel it... not just on my hand... I could feel it in my heart.
Binawi ko ang kamay ko sa ere. Tiningnan ko ang kalangitan bago humugot ng malamin na hininga.
Ilang sandali bago ako magdesisyong magtungo na sa parking kung nasaan si Mang Sapo.
Hindi ako nakaramdam nang pagmamadali habang humahakbang. Hindi pa ganoong nakakabasa ang ambon.
Habang tumatagal, lumalakas iyon. Ganu'n pa man, hindi ko parin ginustong magmadali.
Nagsimula nang magtakbuhan ang mga estudayente dahil sa palakas na ulan pero hindi ko alam kung bakit sa halip na tumakbo ay huminto ako. Sa paghinto ko naramdman kong may ilang taong nakapaligid sa akin dala ang mga payong sa kamay nila na nakaprotekta sa akin mula sa ulan.
Nag-angat ako ng tingin para tingnan ang mga payong sa ulunan ko pero wala roon ang pamilyar na itim na payong na pumoprotekta sa akin mula sa ulan.
"Erin, ihahatid na kita."
"Erin, halika na."
"Erin..."
Tinatawag nila ako sa pangalan ko pero kahit kailan hindi niya ako tinawag sa pangalan ko.
Pinikit ko ang mga mata ko.
"Nabasa ka." Iyon ang naritinig ko sa isip ko. Ito ang nakikita ko sa isip ko.
Bakit ba kailangan ko siyang isipin? Bakit kailangan ko siyang hanapin?
Sa pagmulat ng mga mata ko, nakita ko ang isang pamilyar na pigura sa pang-apat na palapag ng building.
Nakatingin sa direksyon ko.
Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng kurot sa dibdib ko.
"Tabi, tabi!" Narinig kong boses ni Raven naramdaman ko ang paghawak nito sa balikat ko, "halika na."
Pinili kong tanggalin ang tingin rito at humakbang na para bang hindi ko ito nakita.
"Seriously, may date na kayong lahat sa prom?" Tanong ni Rajun.
"Next month pa naman, Raj. Makakahanap ka pa ng BABAENG date."
Bumusangot ito.
Napatigin ako sa table ilang metro ang layo mula sa amin. Nagsimula na namang kumabog ang dibdib ko.
Umupo siya sa bangkuan doon na gawa sa semento. Binaba niya ang bag at ang hawak na mga libro sa mesa.
Nagsimula niyang buklatin ang libro pero nag-angat rin ito ng tingin diretso sa mga mata ko. Pakiramdam ko ay lalong kumabog ang dibdib ko. Nakita kong bumaba ang tingin nito sa bulaklak na hawak ko na binigay sa akin ni Raven.
Ilang sandali lang iyon at muli niyang binalik ang tingin sa libro.
"Hindi kana nasanay. Ilang taon ka nang nagde-date ng babae, no." Natatawang sabi ni Jarin.
"Alam mo naman last year si Erin nag date ko, hindi na masyadong gross no."
"Huling taon na natin dito, tiisin mo na." Natatawa ring sabi n iPrin.
Muli itong napabusnagot.
Mayamaya ay tinuro ni Prin ang direksyon ni Drevour.
"Uh, girls, look... that weird, stalker guy is here."
Abala ito sa binabasa habang may tatlong kababaihan ang tila gustong maki-share sa kanya ng table.
"Hmm, to be honest, he's cutie naman." Said Rajun habang nakakalumbabang nakalingon dito, "It just that... he's weird. Parang he's hiding a lot of secrets inside him."
"Yup, he's mysterious and yeah, weird." Jarin.
"But you know what, girls, I pity him. Hindi naman siya artista pero ang dami niyang bashers." Ani Prin.
Muli akong humugot ng malalim na hininga. And it was all my fault.
Nanatili akong nakatingin sa direksyon nito. Those girls seemed to be distracting him. Marami namang available na tables pa. Nagpapansin ba sila?
Prin was right, maraming nasasabi ang mga estudyante rito karamihan ay mga kapwa nito lalaki. Nakakuha naman ito ng atensyon sa mga kababaihan, simula pa lang noong nakipaglaban ito nang suntukan kay Raven.
Tiniklop nito nag libro pagkatapos ay kinuha na ang bag niya. He stood up and walked away.
Hindi ko alam kung bakit natuwa ang puso ko sa ginawa nitong pag-iwas sa mga ito.
Sa bawat araw na maraming lumalapit dito, hindi ko maintindihan ang nararamdam ko. Hindi ko maintindihan ang pagkayamot sa dibdib ko. I just don't know.
Habang naka tayo, nakatingin sa sa labas ng glass wall na nasa silid ko, habang pumaoatak ang ulan, pumapasok na naman ito sa isip ko. Ang mukha nito. Ang itim na payong na hawak nito. Ang boses nito. Ang ulan.
Matagal ko nang tinatanong ang sarili ko. Ano bang meron rito at hindi ito mawala sa isip ko? Ano bang meron sa mga matang iyon na nagpapakabog sa dibdib ko?
It was killing me every time I see those eyes. It was like a torture to me.
The rain was like a torture to me.
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票