"W-wait. Seriously? Tatalon tayo dito? Junho naman, ang taas kaya nito!" for god sake, tatalon kami from second floor? I think nababaliw na ang kasama ko para pagkamalan akong wonderwoman.
"I'm serious, ito lang ang paraang alam ko dahil I presume na nakaharang sila ngayon sa hagdanan papuntang 1st Floor" he said while looking below the building.
"I'm scared" I said honestly. Kaya ko ba talagang talunin 'to? Matagal-tagal ko na ding di nagagawa 'to.
"Don't worry, just trust me. Mauuna ako sa ibaba at pag nasa ibaba na ako I will eventually catch you." he said while showing his assuring smile. Mabilis siyang tumalon sa ibaba. Kitang-kita sa stance niya na parang sanay na ito.
"Woah, paano mo nagawa 'yun?" mangha kong tanong. Ang astig kasi ng pagkalanding niya parang nanunuod lang ako ng action movie.
He smirk at me and said "secret" and he just laugh.
"Ang conceited ng isang 'to," I murmured. Kahit nasa gitna kami ng problema di parin maiiwasang magkalokohan. Junho really an expert to lighten up the mood "Magsabi ka nga ng totoo, dito ka ba dumadaan pag nagka-cutting ka?"
"Haha. Grabe naman to. Actually na try kong tumalon ng 3rd floor dahil hinabol ako ni George ng 4th year. Di ko kaya 'yon. Ang laki ng tiyan niya eh." pa-cool niya pang wika. Ano namang koneksyon ng tiyan sa pag-atras ng buntot ni Junho? Ang engot talaga.
"Sabihin na lang natin na pinanganak ka talagang duwag." I whispered. Sinamaan niya naman ako ng tingin. Aba't ang lakas ng pandinig ng loko.
"Hoy!" someone shouted from my back. Napatalon ako sa gulat.
Shit! Nahanap nila kami! Patay, hindi pa ako handang tumalon!
"Chloe! Hurry!" sigaw ni Junho at ako naman ay nagpapanik na. Mabilis akong pumatong sa bintana. I'm afraid but I'm more afraid to those scary gangsters who are chasing us right now. This is it. Don't think anymore Chloe. Just jump to survive.
"Wag na wag kang kikilos!" sigaw ng isang lalaki sa likuran ko. He's about to grab my arm but unfortunately nakatalon na ako.
"Kyah! Catch me Junho!" I shouted. I looked at him. Napapikit na lamang ako at hinihintay na maglanding kay Junho.
I opened my eyes again for assurance na makikita ko si Junho.
But expect the unexpected ika nga. Napalaki na lang ang mata ko sa gulat.
Ito lang ang masasabi ko sa nangyayari— WELLCOME TO HELL.
Iyon ang una kong naisip nang hindi na pala si Junho ang handang sumalo sa akin. Bigla na lang nag slow motion ang mundo.
This is nightmare!
Why is that the gravity of the earth wants me to fall in his arms?!
Mas mabuti pang halikan ako ng lupa kesa ganito, nahuhulog na anghel habang may nakangising demonyo sa harapan ko at handa akong ikulong sa kanyang mga bisig.
I can't avoid him anymore.
Sa isang iglap naglanding ako kay Brown Eyes.