章節 2: CTGB1
Pitong buwan dala ko ang anak namin sa tiyan ko at mag-isa ko lang itong inaalagan at binuhay. Ni kahit anino nga ama niya ay hindi ko makita.
Bakit nagawa niya saamin na iwan kami? Hindi ba siya nakokonsensya sa ginawa niya?
Sinabi ko sakanya ang resulta pero nadismaya lang ako nang mapansin sa mukha niya na hindi siya naging masaya. Walang kahit emosyon ang pinapakita niya saakin.
Akala ko magiging masaya siya dahil magkakaanak na kami, pero hindi, eh! Ang sakit..sobrang sakit!
Sobrang unfair mo creig! Akala ko mahal mo ako? Pero bakit kailangan mo akong iwan?
May mali ba saakin?
He left me like I don't fucking exist anymore! Na parang hindi na ako naging parte ng buhay niya. Napaka duwag mo!
Ang dami kong tanong sa sarili na hindi ko masagot-sagot. Siguro may mahal na siyang iba kaya niya kami iniwan, ganun ba?
Nagsawa na ba siya?
Tangina!
Parang dinurog ang puso ko habang iniisip iyon. Hindi ko kakayanin makita siyang masaya sa iba habang ako, kami ng anak niya ay nangunguli sakanya!
Napakatang- ko para umasang magiging masaya tayo.
It hurts like hell!
Bakit creig? May ginawa ba akong mali? May kulang ba?
I texted him, I even called him for almost hundred times, but he never fucking dare to answer my texts and calls. I'm tired of chasing him.. kung ayaw niya na talaga, idi wala na akong magagawa doon.
Alam mong kailangan ka namin, kailangan ka
ng anak mo. He needs you..
Sobrang nagalit si mommy at daddy sa kanya. Umabot ng maraming araw bago ako bumalik saamin at tinaggap ulit sa bahay. Hindi sila makapaniwalang humantong ako sa isang lalaki na walang ginawa kung hindi ang makipag basag ulo.
Sana nakinig nalang ako sa kanila. Sana nilayuan na kita, sana hindi nalang kita nakilala, sana hindi nalang kita minahal. Ang dami kong Sana, pero nangyari na ang dapat mangyari.
Dadalhin at aalagaan ko ang bata na ito na wala ka. Hinding- hindi ko iiwan kagaya ng ginawa mo saamin. Kung hahanapin ka man niya, kailangan kong sabihing patay kana! oo, patay kana! Kasi gusto na kitang patayin at mawala na sa puso ko!
Sobrang pagod na pagod na akong umiyak. Tapos na kitang iyakan.
Okay naman tayo, diba.. pero bakit..paano nangyari ang lahat na ito saatin..
I'm physically and emotionally tired. Ayoko na, tama na.
You make me believe with you, creig. Maybe, we're not really meant for each other. You weren't brave enough to fight for me.
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票