章節 18: XV
CHAPTER 15
I can't live out on my own
And forget the love you've always shown
And accept the fate of my condition
Please don't ever go
For I can not live my life alone.
- Say You'll Never Go, Neocolours
***
EVERYONE's excited regarding the incoming team building.
Siya lang ata ang walang masyadong pakialam dito. She is too focus on writing her new story plot para sa kanyang first ever paperback, ganoon na din sa kanyang on going story online.
To focus on her writing, she once again went to her favorite coffee shop.
She needed to work and write, para na din makalimot. Simula't sapul writing is her safety net. Ito ang tiga sapo ng hinanakit niya sa mundo.
She's already overwhelmed with her writing when a cup of hot white chocolate were put at her table. Nang sundan niya ng tingin ang taong nagbaba nito ay ganoon nalang ang gulat niya.
"Hi. For you." He said with his boy next door smile habang tinutulak palapit sa kanya ang tasa. "Can I sit here?" Tanong nito habang tinuturo ang bakanteng upuan sa tapat niya.
She lost for words, kaya pinalibot niya ang tingin sa buong shop. There are lots of vacant seats. Patay na oras kasi.
"I know there are lots of vacant seats but…" huminto ito saglit na para bang nag-iisip ng susunod na sasabihin. "We are...you know...acquaintance."
Tumango nalang siya bilang pag sang ayon dito. He immediately sit in front of her with his iced americano.
She continue writing her story, kahit na hindi na niya alam kung anong mga salita at letra ang napipindot mula sa kanyang laptop. Her mind technically shutdown the moment their eyes met.
"Bakit ka umalis nung party?" Biglang tanong nito. Napahinto siya sa pagtipa ng marinig niya ito.
Bakit nga ba siya biglang umalis?
"N-Napagod na kasi ako, kaya...kaya naisipan kong umuwi na lang." Hindi pa din siya tumitigil sa pagtitipa sa kanyang laptop. Kahit na sa totoo lang ay wala doon ang konsentrasyon niya.
At this moment, alam niyang sobrang daming mali sa mga sinusulat niya pero wala na siyang pakialam. She can edit it later. Ang gusto niya lang ay may gawing iba para hindi dito ma-focus ang atensyon niya.
Hindi naman ito nagsalita, pero ramdam na ramdam niya ang init ng mga titig nito.
It's like a laser gun piercing her. Akala niya ay hindi na ito kikibo, pero nagulat siya ng muli itong magsalita.
"I don't like to fry with the real reason. I guess I'll just respect your decision to hide it from me." Uminom pa ito ng kapeng hawak bago inalis ang tingin sa kanya. May himig pa ng pagtatampo ang boses nito. He is like a highschool boy...nope! Like a grade school boy!
Kung naiba lang ang pagkakataon ay malamang tinawanan na niya ito. Imagine a grown-up man, who is pouting like a boy that will have his tantrums.
He is in casual suit, clean cut and a perfect nose. Kaya siguro kanina pa tingin ng tingin ang mga nasa kabilang lamesa ay dahil ang gwapo nga naman talaga nito.
"Bakit parang nagtatampo ka?" Tanong niya dito.
Binalik nito ang tingin sa kanya, pagkatapos ay may tila gulat pa itong ekspresyon.
"Ako? Magtatampo? Bakit naman?"
"Hindi ko alam." Kibit balikat na sagot niya dito pagkatapos ay bumalik na siya sa pagsusulat.
Nagulat naman siya ng bigla itong napahawak sa dibdib at tila ba nahihirapang huminga.
"Bakit?" Tanong niya dito.
"Nasaktan ako."
"Saan?" Naguguluhan niyang tanong dito.
"Sa mga sagot mo."
Kunot noong tinignan niya ito. She can't believe that, technically, her boss, a respectful businessman, is in front of her acting like a teenager because of the way she is answering him.
Agad niyang tinigil ang ginagawa at binigay na dito ang buong atansyon.
"Can I ask you something, sir?" Binigyang diin niya ang pagtawag dito ng sir para maalala nito ang estado nilang dalawa. Na siya ay isa lamang hamak na empleyado nito.
"Infinity, how many times do I need to tell you that you could call me by my name kapag tayong dalawa lang." May bahid ng iritasyon ang boses nito.
"Ayon nga po ang itatanong ko, sir. Why should I call you on your first name? You are technically my boss." Sagot niya dito.
"But we are friends." Walang pag-aalinlangan na sagot naman nito sa kanya.
"Since when?" Pagsusungit niya dito.
"Since the day I caught you drowning yourself with alcohol. More specifically, on Jhezz's second wedding." Pamimilosopo naman nito.
"Pero hindi ko naman natatandaan na naging magkaibigan tayo non." Pagsusungit niy dito.
Bigla naman itong natigilan. Pero maya maya ay bigla itong nailing.
"Ganyan ka ba talaga ka-pranka?"
"Ganyan ka ba kakulit?"
Natigilan ito sa tanong niya. And what's odd is he exhaled a huge amount of air, as if he's in a difficult situation, before answering her.
"I don't know, honestly, I feel at ease whenever I am with you." She can feel the sincerity in his words.
"Hindi ako naniniwala sir. Sa dami ba naman ng kaibigan niyo?"
Pinagpatuloy niya ang pagsusulat nang matigilan ulit sa sunod na sinabi nito.
"Believe it or not, no I'm not like this with them. Merong kakaiba sa'yo na sobrang daling mag open. I know it's wired pero kahit ako nawi-wirduhan sa naramdaman ko sa'yo."
"Sir, you already have ma'am Grace." Walang pakundangan niyang sabi dito.
"I'm not saying that!" Tila nagulat ito sa sinabi niya. "What I mean is that… I saw this friendly aura around you na sobrang gaan ng loob kong maging ganito." Ibinuka pa nito ang dalawang braso. "Malabas 'yong ibang side ko na bihirang makita ng ibang tao."
Sandali siyang natigilan at nag-isip ng pwedeng sabihin dito.
"Sir, have you read my stories?"
Agad naman itong tumango. "Almost all your stories are uploaded online. And to tell you frankly I'm excited about the manuscript you'll submit for the paperback."
Pinagkatitigan niya ito bago itinabi sa gilid ang kanyang laptop.
"Diba ikaw na din ang nagsabi, matapang ang mga manunulat dahil hindi sila natatakot maghubad para magsabi ng mga storya."
Tumango ito sa kanya bilang pagsang ayon pero kakakitaan ng pagkalito ang mata nito.
"Sinabi ko na din noon na ang ibang manunulat, binabase ang storya nila sa sarili nilang storya."
Tumango ulit ito.
"Alam mo bang ang mga storya ko ay hango sa kung anong nakaraan ko?" Tinignan niya ito ng direkta. Mata sa mata. Gusto niyang makita ang reaksyon nito. Punto por punto.
Pero hindi niya nakita sa muka nito ang reaksyong inaasahan.
"Kaya kung anong takbo ng storya ko ay siyang takbo ng buhay ko."
"Alam ko." Walang kagatol gatol na sagot nito.
"Ahhh... alam mo." Tumatango tango niyang sabi dito. "Kung ganoon, alam ko na kung bakit ka at ease sa'kin. Dahil naaawa ka."
Bigla namang nagbago ang ekspresyon ng muka nito.
"Hindi ako naaawa sa'yo!" May gigil ang pagsabi nito. But after that, he paused for a little, as if he was trying to control his emotions. "I'm just...maybe just...I admire you."
Bigla siyang napalingon dito. And in front of her is the purest expression she saw after 5 years. Those eyes that's full of sincerity. Hindi siya nakakilos agad ng matitigan ito, his eyes are absorbing her completely.
Kitang-kita din niya ang pagbaba at taas ng adams apple nito. Right now they are a staring contest. Pero siya ang naunang umiwas dito at pasimpleng binalik ang tingin sa kanyang laptop.
"You are admiring me?" Bigla siyang natawa sa sinabi nito. "You're admiring my complicated life?"
"No. I admire your strength. Because up 'till now you are standing and fighting." She can feel the sincerity in his voice.
"I bet babawiin mo 'yang sinabi mo sa oras na malaman mo ang buong kwento ng buhay ko." She said those words with so much emotion.
He doesn't know what to say but he doesn't want the atmosphere to be awkward once again.
"Pwede mo naman i-kwento sakin. Oh...well. On that note, I am expecting you to our company's upcoming team building. Baka doon pwede tayong magkwentuhan ng mahaba haba. I-kwento mo sa'kin lahat."
Bigla namang nagbago ang mood ni Infinity. Umalis nga siya sa office dahil walang ibang topic dito kundi ang team building. She rolled her eyeballs heavenwards.
For the love of letters!
"Oh? Don't tell me hindi ka sasama?"
"I'm still thinking about it, sir."
"Nah uh! I'll ask Patrick to release a memo that all employees and writers should go sa team building." May nakakalokong ngiting sabi nito.
"That is abuse of powers!" Medyo histerikal niyang sagot dito.
"Well technically speaking it is not. It's more on I am using my advantages."
Hindi niya napigilan at inirapan niya ito.
"Bakit ba gusto mo akong sumama sa team building?"
Bigla namang sumiryoso ulit ang aura nito.
"To know you more, to know your past." Nagpakawala pa ito ng buntong hininga. "To prove a point that...not all people around you will leave you. Even if they know your back story."
He is looking at her, only at her.
At that moment, the cat cut her tongue.
創作者的想法 
RomanceNovelist
RomanceNovelist For a better reading experience, the writer urges you to play the songs included per chapter. Please visit my Facebook page for the Playlist on Spotify, feel free to listen to them while reading!
Please wash your hands regularly, humans!
Thank you so much for giving time to my story! Appreciated! Will work hard more for your reads :) Please do leave a rating/comment! I am reading them :)
Comments? Reactions? Feel free to comment on them down below :)
Follow me on my social media platforms!
Facebook Page: RNL Stories
https://www.facebook.com/RNLStories
Twitter: @RomanceNovelist
Instagram: @romancenovelist_wp
e-mail: romancenovelistlady@gmail.com
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票