章節 19: Kabanata 19
Beach
Malayo palang ay tanaw ko na ang ilang Cottages na nakasilong mismo sa puno ng niyog. Hile-hilera itong naka tayo hindi malayo sa dalampasigan.
Binaling ko ang tingin sa kulay asul na dagat. The cold breeze touches my skin, I can taste the salty air and feel it chill my icy face. Hindi ko ramdam ang init ng araw dahil sa lakas ng hanging umaatake sa balat ko. Habang ang ilang hibla naman ng pinong buhangin ay nagbibigay init sa paa.
Napatigil ako sa paglalakad nang mapansin kong lumapit ito sa Isa sa mga Cottages doon. Gaya ng ilan ay mataas ang yari nito na may ilang baitang na hagdan bago maka pasok.
Sumulyap ako sa paligid, hinanap ng mata ang mga kasama.
"Dito ang cottage mo.." he turn his face and look down at me for a seconds.
"Uh, where are the others?" wala sa loob kong tinanong.
"Nasa Cottage na nila, Ilang pagitan lang ang layo dito.." sumulyap ito sa mga kasunod na Cottages.
I slowly nod, mas lalo kong hinigpitan ang hawak sa aking shoulder bag.
Inumpisahan na nitong umakyat para buksan ang pinto at diretso ng pumasok sa loob. Doon na humatawa sa kaba ang puso ko, I could feel the blood pulsing through my veins as I took a carefully steps towards the door.
"If you need anything else, just call the caretaker." he glance at his wristwatch before he continue, "Lunch will be ready at twelve, Ipapatawag nalang kita mamaya.." he said calmly, hand slide at his pants pocket and glance over me.
I nod slightly, habang iniikot ng tingin ang loob ng cabin. May dalawang silid ito at may kusina rin sa bandang sulok, habang ang salas ay may katamtamang laki ng mesita at parihabang silya. Sa kanan ko ay naroon ang round table na may two seats, katabi mismo nito ang maluwang na bintana kung saan abot tanaw mo lang ang dagat ng Galla.
"Where is your cabin?" bumaling ako dito ng tingin.
He fixed me with his gazed in wonder and curiosity. Umangat na ang dalawang kamay nito at niyakap sa kaniyang dibdib.
"Why, does it matter to you?" he asked, then give me cockily smile.
I suck in a shaky breath and looked away. Damn it! Hindi ko dapat yun tinanong pa!
He lowered his eyes and leaned casually against the table. "Our cabin is right next to yours," sagot niya.
Dahan-dahan akong tumango at bahagyang hinilot ang batok matapos ay pumikit. Mukang nangawit ang leeg ko sa byahe namin kanina habang tulog ako.
My eyes feel heavy when I open them, and slowly crane my neck towards him.
Gabriel stares at me very seriously for a moment. Ngunit hindi nakaligtas saakin ang pag angat ng labi habang pinanonood ang ginagawa ko.
"Uh, I'm okay here. Pwede mo na akong iwan.."
Nilapag ko ang shoulder bag ko sa mesita at nilampasan ito para tungohin ang kusina. I'm having an uncomfortable feeling inside my throat, kanina pa ito na nunuyot sa uhaw.
I open the fridge and took a bottled water and take a long swig. Suddenly I heard a heavy step towards my back.
"Hindi ka pupunta dito nang walang dahilan. Tell me, what are you planning to do?" he whispered sensually at my ears.
With a single breath, I move for a quite distance to face him. Kinailangan ko munang lumunok at tingalain ito dahil halos ilubog niya ako mula sa kaniyang pagkakatayo.
"What are talking about?" bahagya akong nagtaas ng boses para iparating ang senseridad ko sa sinabi.
"You know, what I fucking talked about, Meredith!" his words rang in my ears roughly.
Napasinghap ako at pinasadan ang labi bago muling tumingin dito. I lean my back against the kitchen sink and looked up at him.
"Mr. Magnus, hindi kaya ikaw ang may planong gawin? Hindi kasi magandang nandito ka sa cottage ko habang nasa kabila lang ang asawa mo." I said without a blink.
He stared emotionlessly at me for awhile. Tila may binabasa na kung ano sa mga mata ko at sa huli ay ito mismo ang nag iwas ng tingin.
"Gusto ko lang sabihin saiyo. I love my wife so much.." he muttered closely.
The indescribable pain coarse through my body. I felt my whole body start to fall, but I quickly made a break and lifted my eyelids to shot a glance at him.
"Mr. Magnus, hindi ko tinatanong kung gaano mo ka mahal ang asawa mo. And don't fucking care if you're madly in love with her. I just wanted to rest, so please.. leave me alone!" I held my breath trying to clam myself..
Pigil ko ang mga luhang ibig mag landas sa pisngi ko. Every time he spokes, his word would trample all over my heart. Naiinis ako sa sarili ko kung bakit hindi ko ito kayang pigilan.
He stared unwaveringly at me, jaw tensed hard. Suddenly he took one step closer and cornered me at the kitchen sink.
"Then why those tears wanted to spit out, huh?" he said calmly. Lumapat ang dalawa nitong kamay sa magkabila kong gilid habang hindi inaalis ang titig saakin.
Damn! I just wanted to find a crack in ground and go in. Huling huli niya kung paano ako paaminin, kaya wala na akong nagawa kundi ang yumuko.
His hand reach up, slowly lift up my chin, and I am started to shiver gently. Buong lakas kong sinalubong ang titig niya na puno ng pagtatanong.
I trapped in a daze, I could feel my heart raced for a moment. Gusto ko mang pigilan ang damdamin ko ngunit unti-unti itong kumakawala..
"Hezekiah..." my lips said.
I couldn't recognized my voice anymore. Huli na para pagsisihan ko ang nagawa dahil kumunot na ang noo nito. Mabilis naman nag ilap ang mata ko at nag-iwas ng tingin.
"You called me what?" he asked seriously, and never left my eyes.
"I–I'm sorry.. I was just, tired.." usal ko bago mag baba ng tingin.
He abruptly grabbed my arm and watch me in disbelief.
"Hezekiah, I heard you called me that name." kunot noo pa rin ito habang nararamdaman kong mas lalong humihigpit ang kamay niya sa braso ko.
I chuckled slightly, and shakes my head. "Gusto ko ng magpahinga, pakisara nalang yung pinto pag labas mo.."
Marahas kong hinila ang braso ko dito na malaya naman niyang binigay. Walang lingon na rin akong pumasok sa Isa sa mga silid doon at mabilis na kinandado ang pinto.
I lean my back against the close door with my tremble knees. Tagaktak din ang pawis ko sa noo at halos habol ang paghinga dahil sa mabilis na tibok ng aking puso.
Muntik kana Meredith. Iyon na sana ang pagkakataon ko para sabihin sakaniyang ako ang asawa niya ngunit natakot ako. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya kung sakaling aminin ko ang lahat. Natatakot ako na baka maka apekto ito sa utak niya pag pinilit kong ipa alala sa kaniya ang lahat. Pwedeng mawala bigla ang alaala nito at hindi maibalik pa.
Hindi rin mawaglit sa isip ko kung nakapag pa check-up naba ito mula ng maaksidente siya. Does he know that he have an amnesia? Hindi kaya sinasadya nilang wag nang ipakilala kay Gabriel ang dating s'ya? Kung ganon nga, marahil ay ginusto rin nitong makalimot na siya ng tuluyan at hindi gusto pang balikan ang nakaraan.
No, hindi pwedeng mangyare iyon. Babawiin ko ang para saakin. Hindi ako makapapayag na kunin nila saakin ang asawa ko, lalo na ang alaala na meron kami.
Sumapit ang takdang oras ng tanghalian. Suot ang black short at plain white T-shirt ay bumaba na ako para tungohin ang public cottages kung saan tanaw ko na ang grupo nila Alessandra
"Meredith, finally you're here, Ipapasundo na sana kita kay Gabriel, akala namin natutulog kapa.." ani Alessandra saakin.
I took a quick glance at her. She wore a white bolero with a black swimsuit underneath. Her figure sat well with her wasp-waisted and wafer thin body. Her legs are long and sexy that filed to perfection.
I deeply regret for wearing such an offbeat dress . Sana pala ay nag bikini nalang ako..
Sumulyap ako kay Gabriel na katabi ni Marcus, halatang seryoso ang pinag uusapan ng dalawa mula sa malayo.
"Pasensya na, hindi talaga maganda ang pakiramdam ko." I slowly said and tried to paint a smile.
"Naku, ang mabuti pa iligo mo na yan sa beach para hindi magtuloy." si Deborah.
"True! Saka ang daming boys dun oh?" turo naman ni Ximenah sa beach.
Sinundan ko nga ng tingin ang sinasabi nito bago tipid na ngumiti..
"Girls, ang mabuti pa kumain muna tayo, mamaya na yang boys, boys na yan!" pigil dito ni Alessandra.
Hindi na rin nag salita ang mga ito at itinuon na ang pansin pagkain na kaka serve lang ng waiter saamin.
"Wait, tatawagin ko lang yung dalawa para sabay-sabay na tayong kumain." ani Deborah na tinungo ang pwestong ng mga ito sa ilalim ng puno.
Sinundan ko ito ng tingin. Gabriel turn his face at my direction, he's now wearing his sunglasses and an open polo shirt with white sando shirt underneath. Bumagay din dito ang suot na black short sa suot niyang black low-cut shoe.
"Diba may asawa kana?" Ferry asked, then she stared at me with her slightly arch brows.
"Yeah.." I replied.
"Hmm, so where is he?" she asked again. Sinuri nito ng tingin ang kabuoan ko bago tumango.
Muli kong tinapunan ng tingin si Gabriel na ngayon ay palapit na saamin. "He was on a long trip.." I utterly said.
"Trip?" ulit niya.
"Oo, nasa ibang bansa. Hanggang ngayon hindi pa din namin nami-meet yang husband ni Meredith." Alessandra interrupted, pinag lagay ako nito ng pagkain sa aking pinggan bago ngumiti.
"Really? So OFW pala ang asawa mo?" she surveyed me with close scrutiny.
"Yeah, parang ganon na nga." I quickly said. Binaba ko na ang mata sa pagkain dahil sa presensya nila Gabriel.
"Mahal, let's eat.." Alessandra told to him.
I fixed my eyes on the food, kahit pa alam kong nasa harapan ko lamang ito. Hindi rin ako nakisali sa binuksan nilang usapan. I casually tossed my food and listened without interest.
The lunch wasn't complete without the alcohol. Medyo nag tagal pa ang kwentohan ng mga ito na dahil sa alak. Hindi rin maiwasan mapa sulyap ako kay Gabriel kada lalagyan nito ng whiskey ang aking baso.
"Thanks.."
The moment he felt my gaze upon him, he lifted his brows and slowly shot me a glance that shiver my nerves big time. Under his gaze, his eyes drifted towards the exposed flesh of my tender neck.
I snapped out of my gaze just like that. Sinandig ko ang likod ko sa kawayang upoan para bigyang pansin ang umiinit nilang usapan.
"Really, nakabile ng Resort dito si Zachary?!" Ximena exclaimed.
"Yes, actually I invited him to join us today.." Ferry state excitedly.
Pansin ko ang pananahimik ni Alessandra sa binuksang topic ni Ferry. Mas pinili nitong ituon ang pansin sa pagkain.
"Sino ba yang Zachary na yan? Palagi ko nalang naririnig na iyan ang topic n'yo ha?" Marcus interrupted, bumaling ito kay Deborah na kunot ang noo.
"Uh, Isa sa mga naging client namin!" si Ferry, she bluntly emphasized her word before turning her gaze to Alessandra.
"Mas maganda ngang ma-meet natin yan! Ito ba yung bigtime client n'yo recently?" Gabriel asks.
"Siya nga, actually siya din yung client namin noong nag out of town kami noong nakaraang buwan." She added.
Pansin ko ang bahagyang pag sulyap ni Gabriel kay Alessandra bago mag tango. "Good, I want to thank him personally for patronizing your business affair.." he said, then he shrug a bit.
The rest of the meal past in a blur. Masyado yata akong madaming na inom. Kaya nang dumating ang sinasabi nilang Zachary ay hindi ko nalang ito binigyang pansin.
"Tara, swimming na tayo!" Si Deborah na hila na sa braso si Marcus.
Nanatili sa cottage sina Ferry kasama ang bisitang si Zachary, samantalang si Ximena ay sumunod naman kila Marcus.
"I'm glad to finally meet you, Mr. Magnus! Palagi kang bukang bibig ni Sandra saakin noong nasa Paradise Island kami."
Gabriel nodded, he remained emotionless, habang hawak sa kamay ang baso ng whiskey.
"Alam mo ba, plano din niyang mag tayo ng Resort malapit sa San Marcelino." si Ferry na maluwang ang ngiti saamin
"It's good to hear that. Kaya lang medyo hindi pa masyadong develop ang lugar na iyon. Madalang din ang tao.." Gabriel stated.
He lean his back against the chair and proudly stretch his arm and put his hand over Alessandra's shoulder..
Sinulyapan ko si Zachary na pinanood ang ginawa ni Gabriel sa asawa. His jaw clenched slightly and looked away.
"Gusto kong mag pasalamat saiyo. Mukang suki kana nitong asawa ko.." Gabriel said casually and smiled a bit.
"Yeah, no problem." sagot nito bago simsimin ang alak sa baso.
Muling nag baba ang tingin ni Gabriel kay Alessandra na tila naputulan na ng dila at hindi ngayon makapag salita.
"Let's go, swimming na tayo!" Ferry wrapped her arms around his big torso and pouted her lips sweetly.
Agad naman nag pa unlak ang huli at bumaling kila Gabriel. "Paano see you around, thanks for the drink. Next time sagot ko ang inomin natin.." Zachary said and averted his gaze to Alessandra. "Thanks for inviting me.."
Doon ito nagtaas ng tingin kay Zachary. "Our pleasure, Mr. Enriquez." she softly said then she smile.
"Alessandra sunod ka ha?" si Ferry ulit na maluwang ang ngiti iniwan kami.
Wala na ang dalawa ngunit wala pa rin nagsasalita sa pagitan ni Gabriel at Alessandra. I bit down my lip, gusto kong tumayo para sana bigyan sila ng moment na makapag usap ngunit matindi talaga ang nararamdaman kong hilo.
"Alam mo ba ang plano niyang mag tayo ng resort sa San Marcelino?" Gabriel finally speak up.
"No, ngayon ko lang nalaman iyon kay Ferry.." Alessandra quickly said.
"Hmm, he's handsome, didn't you find him attractive?" he lowered his eyelids to look at her.
"What? Of course not.." Alessandra chucklingly said.
Sumulyap saakin si Gabriel matapos ay nagsalin ng kaniyang alak sa baso bago salinan ang saakin.
"He likes you," aniya sa mababang boses.
Alessandra's eyes go wide, puno ng emosyon itong bumaling sa asawa.
"No, he wasn't.. Were just friends!" her lips quivered, mukang nagbabadyang pumatak ang mga luha sa mata.
Nakita ko kung paano ito kinabig ni Gabriel at tuluyang iyakap sa kaniyang malapad na dibdib. Alessandra buried her face on his broad chest sweetly.
I slowly blink my eyes, kagaya ng kirot na dahan-dahan akong hinihiwa ng pino. Mabilis akong nag baba ng tingin at binalingan ang baso ng whiskey para saidin ng inom.
"Join them," he said in a hushed voice and dips his head to kiss her on the lips.
Because of my deep love for him, he could easily hurt my vulnerable feelings like what he did right now. It was a quick kiss pero hindi nito kayang ibsan ang kirot na bumangon sa puso ko.
"Hindi kaba galit?" Alessandra whispered in a soft voice.
"Of course not, just spend your rest day with your friends. Susunod ako." he said and tapped her head slowly.
"Ikaw, Meredith hindi ka paba maliligo?" baling naman saakin ni Alessandra.
"Uh, sige susunod ako. I'll just finish this.." Itinaas ko dito ang baso ng whiskey na kasasalin ko lang.
"Okay.." tumayo na ito, hinubad ang bolero niyang suot at tumakbo na patungo sa mga kaibigan.
Hindi ko maitatanggi ang akin nitong ganda na angat sa lahat. Walang duda na hindi malayong magustohan ito ni Hezekiah kahit pa may amnesia siya.
"Ubosin mo na yan at sumali ka sa kanila.." Gabriel said in his undertone voice.
"Ikaw?"
Pansin ko ang pag igting ng panga nito at marahas na nagbuga ng hangin mula sa dibdib.
"I'm fine here, I don't like beach.." aniya.
Kumunot ang noo ko, pero sa huli ay may napagtanto. "Why? Is there a problem? Hindi kaba marunong lumangoy?"
He clenched his jaw tight, and pour himself a drink. Isang lagokan lang niya iyon ininom matapos ay tumitig sa mga mata ko.
"Wala akong balak subukan," tipid niyang sagot.
Napa labi ako, unti-unti kong naiisip kung ano ang dahilan ng hindi niya paglangoy.
"Why don't you try? Malay mo kaya mo palang lumangoy, nakalimutan mo lang kung paano.." I said casually, gusto kong may maalala ito.
Agad na tumaas ang tingin nito saakin, his eyes were so dark. I was shocked to say I found nothing inside but pitch of black iris.
I blinked and slowly bring the glass to my lips, "Is there something bothering you?" I asked with a hint of concern.
Gusto kong magmula sa kaniya mismo na may dinaramdam siya at sabihing may amnesia siya ngunit hindi niya ginawa.
"No, I'm fine.." pag iling niya sa huli.
Hindi ko na pinilit pa ang sarili dahil baka mabigla ko ito at maging dahilan iyon ng pagsakit ng kaniyang ulo. Tama nga ako, hindi na nila pinilit na ipa alala kay Gabriel ang nakaraan niya.
His eyes stared back at me for a longer moment. Unti-unti akong nakakaramdam ng pag iinit ng dalawang pisngi dahil sa binibigay nitong tingin saakin.
Wala sa loob na sinaid ko ng inom ang baso ng whiskey, bago magbaba ng tingin.
"You took a unreasonable leave without my permission. Tell me, gaano ka halaga na ipagpalit ang trabaho mo para sa dalawang linggong bakasyon?"
He lean his back against the chair while crossing his arm over his chest securely.
"Birthday ni Dad," I utterly said.
Sandali akong tumanaw sa dagat kung saan abala ang mga ito sa paglangoy. Kumaway si Alessandra saakin na bahagya kong ginantihan ng ngiti.
"Masyado yatang matagal ang two weeks para i-celebrate ang birthday ng Dad mo?" aniya sa hindi makapaniwalang boses.
I heave a deep sighed and looked into his eyes, but it was like nothing was their to behold. Tila gusto lang niyang malaman ang rason ng pagliban ko, wala at ng iba pa..
"I had been visited my in-laws, sina Iseah, Zia at si Kesha.."
Pansin kong natigilan ito sandali, maging ang pag igting ng panga ay mababanaag sa kaniyang muka.
"Kamusta sila?" he asked immediately.
My eyes go wide, hindi ako makapaniwalang itatanong niya ang bagay na iyon saakin. I looked up at his eyes again but I could see nothing. His eyes were a bottomless fool of darkness. Tila walang alam sa mga pinag sasabi ko.
"T-they were fine, dalaga na si Zia at si Kesha naman ay nasa grade school. Si Iseah, he's currently working as a accountant supervisor sa Isang malaking kompanya sa Queensland.." ngumiti ako habang binabanggit Isa-isa ang pangalan ng mga ito.
"Well, it's good to hear that.. and your husband?" he finally asks.
I smiled bitterly at muling tumanaw sa malamig na dagat. "I don't know, siguro masaya siya ngayon kung saan man siya naroon." bulong ko sa hangin.
"He maybe not,"
Lumingon ako dito na puno ng pagtataka habang siya ay nagkibit balikat lamang saakin.
"You were bond together as one. He should be there for you, loving you completely.." usal niya sa mababang boses.
"Hmm, pero hindi iyon ang nakikita ko sa kaniya. Mukang masaya na siya piling ng iba ngayon." I utterly said, madiin ko ding kinagat ang ibabang labi ko para pigilan ang luhang nais pumatak.
Hindi ito sumagot, muling sinalinan ng alak ang walang laman kong baso.
"Pero suot mo pa rin ang singsing mo, umaasa ka pa rin na babalikan ka niya tama ba ako?" he said in a hushed voice.
I lowered my head down. Pinasadahan ng tingin ang singsing sa aking daliri bago ngumiti ng mapait.
"I don't know.." my voice surprisingly crack. Tighten my lips and exhaling...
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票