"Talo nanaman ako!! Are you sure you're not using your super powers here." Pagmamaktol naman nito sa kanya
"Skills ang tawag doon Soo Hyun." Give me your head. She said
"Are you gonna hit me? Really? I'm your best friend...." and he pouted and acted cute
She stared at him first, he thought hindi na nya sya pipitikin nito pero
"Yes.." sabay pitik sa noo ng binata.
"Yahhhhh!! Haiisstt, ang sakit non ha.." nasigawan nya ito sa sobrang sakit
"Yah?" Patanong na sabi nya, informal kasing gamitin yun lalo na pag mas matanda ang kausap mo dito sa Korea.
"Tsk.. People will even say that I'm older than you Death so just accept that, you're not even on your own planet para mag maktol dyan. All people here might say na nakakabata kitang kapatid. You look 20. I'm 30. They might say na girlfriend pa kita" with nakakalokong smile
"Do you even know how old I am to you?" Sagot naman nya.
"Yeah right..... You have endless time in your planet, you are on earth for 400 years and you still look the same after a long time. Oh.. I forgot, you have a lot of abilities like flying, teleport, stop the time and.." she just stared at him coldly after he says this words but he still continue.
"Oh.. your senses is 10 times na mas malakas kaysa sa aming mga tao..." dugtong pa nito pero wala pa ring emosyon sa mukha ang babaeng ito
She's still staring at him and said "you're too loud for a man.."
And then inayos ulit ang chess pieces "I have a class. I'll see you later Attorney Kim Soo Hyun... and then tumayo na."
"Oh yeah.. First day of class... Good luck Professor Cassandra Death Hendrex." he said and she just passed by.
"Hay.. She never change, cold tone, poker face, no emotion at all. She never had any friends except me of course." sabi naman ng binata sa isip nya
He still remember when he first met her 20 years ago.
[FLASHBACK]
"Tulungan nyo yung bata. May naiwang bata sa loob!!"
Sigaw ng mga tao. Napadaan si Death sa lugar na yun.
Nasusunog ang bahay ampunan kung saan si Soo Hyun iniwan at pinabayaan ng kanyang mga kamag anak nang iwan ito ng mga magulang nya. Katulad ni Death, nagiisa na lamang sya sa buhay until he met her.
"Tulong!!" Ubo na ito ng ubo. Mawawalan na sya ng hininga and then suddenly, may malakas na hanging naramdaman na humawi sa usok at apoy.
"Sino ka..." The only words he said. She just stared at him and then binuhat nya ito at sa isang iglap ay nasa rooftop na sila ng isang building.
Binaba na nya ito. He was so scared to her that time.
"You.. How.. how did you do that.." She just stared at him saka lumapit.
Umaatras ito sa tuwing lumalapit sya hanggang sa na corner na nya ang batang lalaki.
Napapikit na lamang ito.
Suddenly he felt that she's wiping his face with her handkerchief.
Napatitig na lamang ito sa mukha nya and said "Thank you. Kahit sino ka pa. Ikaw na ang savior ka. Kaibigan na kita."
She stop wiping his face when and he said that and suddenly turn around. Paalis na sya non ng mag salita muli ito
"I don't have family. Sa bahay ampunan lang ako nakatira. Wala na akong tutuluyan dahil na sunog yun. Pwede mo ba akong dalhin sa kahit na anong bahay ampunan. Malamig, gabi na wala akong kasama." She stop and then disappear.
He felt sadness because he thought that she left him alone but she suddenly appear infront of him and hold his wrist.
Napadpad sila sa isang bahay ampunan din at doon nya ito iniwan, he thought at first that she left him and she wont ever come back. But time comes, nakikita – kita nya na sya sa bahay ampunan at doon na napalapit ang loob nito sa kanya.
Marami itong nalaman sa buhay ng dalaga simula noon. At ngayon ay isa na syang sa ganap na Attorney, isa sa pinaka magaling sa buong Korea.
3 Years ago, kasama nya ito sa trabaho pero dahil nga every 10 years ay kailangan nyang mag renew ng pangalan upang hindi mapansin na hindi sya tumatanda ay kailangan nya mag panggap na either namatay sya o nag migrate sya.
Her true name is Death, dinadagdagan lamang nila ng last name o minsan first name upang hindi naman ganoon nakakatakot.
Mukha naman syang foreigner kaya English name will be fine for her.
[END OF FLASHBACK]
"ACTOR/SINGER BYUN BAEKHYUN OF EXO CAUGHT DATING"
"You wanna explain this Byun Baekhyun!?!" biglang sabi ni Suho after patayin ang TV.
Lahat ng member ng EXO ay andito sa Dorm at nag me-meeting for their new Album.
"Hay!! Hyung, hindi ka na nag bago." Tao said habang nag lalaro ng PSP.
"Wala ka ng pag asa Byun Baekhyun" Kris said while using his mobile phone.
"Problema nanaman" Manager said na umiiling na lamang.
"Tsk.. tsk.. tsk.." Sehun said habang nakatayo sa may bintana at naka cross arm pa.
"Manahimik kayo, that's nothing. Tsk.. We are getting older..." sagot naman ni Baekhyun sa kanila
"Yeah, we are, but you're still immature. We did not say na wag kang makipag - date but at least mag iingat ka, paano kung nakilala nila yung babae mo eh di sinugod na yun ng mga sasaeng fans natin...." Kyungsoo said sabay batok sa Kanya.
"Yah!! Masakit yun D.O." sigaw naman nito sa kanya.
"Makaalis na nga lang... Tsk.. Hyung okay na ba yung bago kong apartment" sabi naman nito sa Manager nila.
"Oo, okay na...." sabay abot kay Baekhyun ng isang key card.
"Lumipat ka nanaman." Luhan said while reading his script.
"Kalilipat mo lang last month diba?" Chanyeol said tapos inakbayan siya.
"Bakit kasi hindi ka na lang dito sa Dorm.." sabi naman ni Xiumin.
"I want a place of my own. And this once is for good. I have found a place, a better one...." sagot naman nito habang naka smile at naka pamulsa pa.
"You said that the last time pero lilipat ka nanaman...." sabi naman ni Lay
"haiisstt.. nakisali pa tong si Lay Hyung...." sabi na lang nya sa isip nya
"Haisst.. Bakit ba ang eepal nyo!!" Sigaw nito sa kanila.
"Layas!!!" Sabay sabay nilang sabi.
Hinatid na rin ng Manager nila si Baekhyun sa Building na pag lilipatan nito.
"Byun Baekhyun, please lang wag kang mag dadala ng babae doon.. Pupunta pa ako kay Mr. Lee Soo Man at mag papaliwanag nanaman sa kanya..." Sabi naman ng Manager while driving.
Hindi nito pinansin ang sinabi nya
"Hyung malapit na ba tayo, I want to rest.." Yun na lang ang sinabi nito para hindi na humaba pa ang usapan
Nakarati na sila, bumaba na sya ng sasakyan when the Manager speak again, "Byun Baekhyun, There are two rooms in that floor. Your neighbor is a professor, so we won't have any problem. 20004 and room mo."
"Like my jersey number. Thank you Hyung.." after saying that, he shut the door of the Van.
He wear his mask and his shades para wala na ring maka - kilala sa kanya.
He was in front of the elevator already when suddenly a lady stop in front of it as well.
She has a messy bun hair, white polo and a black jeans with a black shoes..
And then he look in her face again, "she has a long eye lashes, parang walang make up, wala man lang yatang pores to sa sobrang kinis.. wow.. daebak.." He said in his mind
"She looks like foreigner.. Pinkish skin din pala sya and has a pink lips..."
Nagulat ito ng bigla syang tumingin sa direksyon niya.. her eyes is so cold like an eternal orbs. And then pumasok na sya sa elevator and he do the same.
Pipindutin na sana nya yung 20th floor pero napindot na ng dalaga.
"Wait sya ba yung professor na sinasabi ni Manager Hyung. Ang bata naman.. Oh No.. baka sasaeng sya."
"Do you know that staring is rude?" She talked suddenly.
"Huh.." his answer
"ang tanga ng sagot mo Baekhyun!!!!" sabi nya ulit sa isip nya
"Take a picture of me, it last longer.." The woman said and exit the elevator.
"Ano daw.. wait 'Take a picture of me, it last longer..'" lumabas na rin sya ng elevator and said
"I just wanna make sure you're not a fan that's why I'm staring." he said and then pumunta na sa tapat ng bahay nito at pumasok na.
Nakaramdam ito ng inis bigla.
"Take a picture of me, it last longer, wow!! haiiissstttt!!!!!" Baekhyun said and Death heard it. Napailing na lamang ang dalaga rito.
She has a simple life. Black and white ang theme ng bahay nya, and glass tinted walls. She's living alone for almost 400 years. She owned the place since then.
It also has a veranda that can see the city lights of Seoul. But she has a private room too where she stored all the antics that she collected since she came to earth, books, paintings, old things and even awards that she received since then.
She took her journal and she remember, the first time that she step on earth.
[FLASHBACK]
All of them are looking for items that they can bring to their planet to experiment.
She look around on the forest, while so busy she heard them,
But she heard a noise, coming from a man
"Tulungan nyo ako!!! ---- "
"WALANG TUTULONG SAYO DITO!!! HAHAHHAHAHAHAHA.. "
In a speed of light, ay napadpad sya sa lugar kung saan nya narinig ang ingay.
She saw a man trying to kill a boy. She doesn't even want to help but another side of her is whispering that she must help the young man.
"Mamamatay ka na!! hahahahhaahhahaha" sabi ng matandang may hawak na itak.
In just a second, she stop the time and take the young boy away from the man and they went very far.
Ibinaba nya ang batang lalaki at continued the time
"Sino ka?!?" takot at pasigaw na sabi ng batang lalaki
She just stared at him and when she is about to go, she then felt that the boy is holding her hand and said "wag kang lumisan. Dumito ka lang. Samahan mo ako sa aking pag lalakbay. Wala na akong mga magulang. Sila'y pinatay ng ginoong kanina'y may hawak na itak." and the boy cried with all his heart...
Hinarap nya lamang ito at inabutan ng mansanas. Nginitian lamang sya ng batang lalaki
Lagi lamang nya itong pinapanood, matulog, kumain at nakikinig sa mga kwento nito
She never responded to him but he knows she's listening to him.
Isang umaga ng sya'y magising ay wala ang bata, she tried looking for him pero bago yun, nakabalik na ito na may dalang mga prutas. Iniabot ng bata ang isang prutas sa dalaga at pagkatapos ay nilagyan nya ito ng bulaklak sa tenga.
"Isang bulaklak sa isang magandang binibini." yun lamang ang sinabi ng binata.
Hindi iniwan ng dalaga ang batang lalaki hanggang sa nakarating sila sa bayan. Doon ay tumuloy sila sa isang kamag anak nito.
"Tiya, sya po ang aking taga pagligtas.. Wala na po sila inang at amang, pinatay po sila." sabi naman ng batang lalaki na umiiyak.
Niyakap lamang ito ng tiyahin at sila ay pinatuloy.
Sa hapag kainan, "anong pangalan mo binibi?"
She just stared at them and no answer came out of her mouth. "Hindi ka nakakapag salita?" Tanong ng batang lalaki
"Ako nga pala si Bagani. Simula ngayon ay mag kaibigan na tayo!!" sunod sunod na sabi pa nito
Kinagabihan, isang pangkat ng mga kawal ang dumating at dinakip sya. Wala siyang kahit na anong lakas na mailabas pag katapos nyang unimin ang tubig na iniabot ng tiyahin ni Bagani.
"Hulihin ang batang lalaki anak ng mag nanakaw at patayin." Sigaw ng pinuno ng mg kawal
Sinubukan nyang tumakbo at hanapin si Bagani at natunton nya ito.
Tumakbo sila ng pag kalayo layo at doon sa dulo ng bundok sila dinala.
"Binibini!!!! "sigaw ni Bagani
Wala na itong lakas ngunit pinilit nya pa ring tumayo at ilagay si Bagani sa likuran nya.
"Hulihin sila!!" Dito nya itinaboy ang mga kawal gamit ang kapangyarihan nya at ipinalutang lutang nya ang mga ito at itinapon papalayo. Marami pa rin ang natira , unti unti na syang nawawalan ng lakas.
"Binibini, salamat sa iyong pag ligtas sa akin." sabi ni Bagani at unti unting tumulo ang mga luha nito
Pilit nya itong hinaharang at inilalagay sa kanyang likuran ngunit wala na talaga syang lakas
"Binibini, isa kang kayamanan sa akin, masaya akong nakilala kita at na kasama. Sa pag kakataong ito, ako ang mag liligtas naman sayo, sanay mag kita tayo muli sa aking susunod na buhay." sabi ng batang lalaki. Umiiling lamang ang binibini sa kanya habang unti unting tumutulo ang luha ng dalawa.
"Ihanda ang pana!!!" at sa hudyat ng pinuno ng mga kawal ay pinakawalan nila ang mga pana at tumusok ito sa likod ni Bagani.
He uses his self as the shield upang hindi sya ang tamaan ng mga pana
"B... Ba.. ... Bagani!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" sa sigaw ng dalaga lahat ng kawal sa paligid nya ay nataboy.
Habang inililibing si Bagani ay nakita nya ang papalayong lumlitaw na bagay sa himpapawid.
[END OF FLASHBACK]
Looking back, she can never forget Bagani, the boy who made her happy and the same time make her heart beat again for anyone. She never forget that little boy who gave his life for her. Hindi nya pinag sisihang, maiwan sa mundong ito tuwing naiisip nya si Bagani, an ordinary person who save an extra ordinary one.