章節 132: Women
>Tyler's POV<
"Sorry, ah! Hindi ko naman alam na ganito ang mangyayari!" sabi niya sa akin as she pouted at me while she rested her chin on both of her knees. "It's not my fault. Yung lalaking 'yon kasi." Dagdag sabi pa niya and it's obvious she's talking about Sheloah's kidnapper.
"Hoy!" sigaw ni Isobel at napatingin kami sa kanya. "Kasalanan mo ito, no! Nawawala tayo dahil sa pagiging walk-out queen mo!" she added tapos inirapan siya ni Dannie. "Ano ba kasi ang meron sa lalaking 'yon at ganun ka umasta? Sabihin mo nga!" tanong at sabi pa ni Isobel at tiningnan siya ng masama.
"Wala na kayong pakealam doon. Hindi kayo involved." Mataray na sagot ni Dannie sa kanya at agad napatayo si Isobel.
"Alam mo, nakakainis ka na, ah!" sigaw ni Isobel sa kanya at napatayo agad si Dannie and they are now facing each other. I panicked and I stood between them pero nai-intimidate ako sa height in Isobel dahil mas matangkad siya sa amin ni Dannie. She's a really tall girl. Ang pinakamatangkad na babae sa klase namin. Pangalawa na pinakamatangkad si Sheloah.
"Hey, stop that!" sabi ko sa kanila at nakatingin parin sila sa isa't-isa ng masama. "Isobel, if it's really private, stop forcing her to. Dannie, you don't have to speak to Isobel that way. You could have told it properly." I said to both of them but they acted as if I'm not in front of them, hence, they're evilly glaring at each other. I sighed.
Women.
"Kung 'di dahil sa pagwo-walk out mo, hindi tayo mawawala!" Isobel started the argument again.
"Bakit niyo kasi ako sinundan? Tanga pala kayo, eh!" sabi ni Dannie at tiningnan ko siya.
"No foul words." Sabi ko sa kanya kasi medyo nasaktan ako. Sasabihan ako ng tanga? Umiinit na rin ang ulo ko, ah.
"Pwede sana kitang iwan mag isa pero dahil sa pagmamahal ni Josh at dahil wala na siya, kailangan ka naming bantayan!" sabi ni Isobel at medyo tumawa si Dannie.
"Excuse me! Hindi po ako pet na inaalagaan at binibigyan ng responsibility." Sabat ni Dannie and she flipped her hair to the side. "At alam kong mahal ako ni Josh. I can handle myself. Sinundan niyo pa kasi ako, eh." Dagdag sabi pa niya at nag sabunutan na sila. My eyes widened.
"Uy! Tumigil na kayo, ah! Josh might be watching!" sabi ko sa kanila at pumunta ako sa gitna nila but I ended up hurting myself. Sa pagka aggressive nila in pulling each other's hair, nadamay na rin ako. Nasabunutan din ang kulot kong buhok at tinaboy nila ako, making me fall on the floor on my back. Tiningan nila ako.
"'Wag mong idamay si Josh dito sa away namin!" sabay nilang sigaw at tinuloy nila ang pagsasabunutan nila. I rolled my eyes at them and I just decided to watch them. I give up!
I hate girls. Ito ang ayaw ko sa kanila, eh. Pinipigilan mon a nga, hindi parin titigil hanggat may Manalo. Pride nila. Ewan ko ba. Why can't they understand na kahit wala si Josh dito, magiging malungkot siya kung nag aaway sila ng ganito? I want to make Josh happy no matter what pero nag aaway nama sila ng ganito. Napaka unpredictable ang girls and it's recently irritating. Ang babaw nila. Ang OA.
I sighed and I rested my chin on my right palm while watching them. I can't stop them, anyways. I tried, but they didn't stop. It's their decision! Besides… titigil din lang sila mamaya kung mapapagod sila at kung nasasaktan na talaga sila.
I was watching this worthless stupid fight for half a minute until I heard a weird noise coming from the bushes of the fileds. "Guys, did you hear that?" tanong ko at napatigil sila pero nakahawak parin sila sa buhok ng isa't-isa. Tumigil makipagsabunutan saglit lang, pero naghiwalay sila nung narinig nila yung sound ulit galing sa bushes.
Agad silang lumapit sa akin. "Tyler…" sabi ni Isobel at pumunta ako sa harapan niya at nilabas ko yung baril ko at tinutok ito sa bushes. Tinabihan ako ni Dannie at nilabas niya rin ang baril niya pero halata rin na natatakot siya at kinakabahan.
"Zombies ata. Yung nandoon." Sabi ni Dannie and we aimed the gun at the bush. Waiting for that thing to come out.
What will come out?
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票