下載應用程式
86.66% Memories of a Wallflower(Taglish) / Chapter 11: WALLFLOWER 11

章節 11: WALLFLOWER 11

Harris's POV

"So, What's your plan now" Leon asked.

Kasalukuyan kaming nandito sa field ng school at dahil gabi na ay gumawa kami ng isang malaking Bonfire sa harap.

"May dapat ba akong gawin?" nakatulalang sabi ko dito habang hawak ang Exchange Diary namin ni Euwielie.

"I thought you love her?"

Oo, mahal ko siya. Mahal na mahal ko siya na kahit masakit na itinuturing niya lang akong kaibigan ay nandito parin ako sa kanya.

Mahal ko siya kahit alam kong kaibigan lang ang maiibibigay niya sakin.

Mahal ko siya kahit pa paulit ulit at hindi ako mag sasawang ikwento sa kanya ang mga maliligayang pinagsamahan namin.

Mahal ko siya kahit na sobrang sakit sakin na may mahal na pala siyang iba.

Oo. Ako na ang tanga, martir at kung ano man sa mundo pero wala eh, Mahal ko siya pero wala man alang akong lakas ng loob na ipaglaban siya o umamin man lang sa kanya.

"You know bro, If you truly love someone then fight for it" he said.

"I don't know how to fight bro, co'z I'm weak" I answered.

Tumingin ako sa Exchange Diary namin ni Euwielie. Itong Note book na ito ang saksi sa magagandang pangyayari samin ni Euwielie. Gusto ko sanang iapagpatuloy pa ang nasimulan namin, kaya lang paano?

Paano kung iba na ang hinahanap niya. Alam kong sasaya na siya, kaya ayokong maging hadlang para don.

Sa huling sandali ay tiningnan ko ang Notebook at saka itinapon iyon sa apoy.

Tama, dapat akong magparaya dahil kung ipagpapatuloy ko pa ito ay hindi ko na makokontrol itong puso ko at baka sumabog na.

Saka masmapapadali ang pagalis ko kung kakalimutan ko na siya.

Tss. Sino bang niloko ko eh, alam ko namang hinding hindi ko siya makakalimutan.

***

Three months passed, sa tatalong buwan na yon ay hindi nanga ako tuluyang naalala pa ni Euwielie, para sa kanya isa lang ako sa mga kaklase niya sa room.

Ano pa nga bang magagawa ko ay nasunog na ang kaisa isang bagay na naguugnay samin, Kung wala na ang notebook ay hindi niya ako maaalala pang muli.

At mukhang naging maganda namna ang resulta dahil tulad ng inaakala ko ay naging sila nga ni Ace, Natagpuan na nya ang ga sagot sa nakaraan niya.

"Euwie!" rinig kong tawag ni Ace kay Euwielie. Huminto naman si Euwie at hinintay si Ace saka saby silang naglakad papuntang school.

Araw araw ganyan ang routine nila. Naalala ko noong gabing kinausap niya si Ace ay saktong biyernes iyon at hindi ko naibigay ang notebook para basahin niya sa Monday. Para san pa? diba nasunog naman na ang notebook, wala ng rason para makihati pa ako sa atensyon niya.

Simula noong Monday, lagi na nga silang magkasam kaya ang sabi ng iba ay sila na nga.

Euwielie's POV

It's been a three months simula ng magkaayos kami ni Ace, sa wakas ay naalala ko na ang nangyari way back when we are in a middle school.

Noong gabing naaksidente ako ay ang gabi na dapat ay makikipag tagpo ako kay Ace, noong nandon na ako ay bumungad sakin si Mayumi at ang dalawa sa kaklase ko. Kaibigan ko si Mayumi kaya nagtaka ako dahil galit siya sakin.

And then tumakbo ako sa takot na baka kung anong gawin nila, hindi ko na nga napansin ang papalapit na sasakyan at tuluyan ako nasagasaan.

Yun ang dahilan kung bakit ako nagkaroon ng Dissociative Amnesia sakit kung saan nakakalimutan ko ang taong nagiging malapit sakin paglipas ng isang lingo.

Naging normal namna ang ilang buwan na lumipas, tulad ng dati ay tikom ang bibigkong makipag kaibigan. Pero dahil ka Ace ay hindi na ako masiyadong nahirapan dahil nandyan siya lagi sa tabi ko.

"Euwie!" rinig kong sigaw ni Ace kaya huminto ako sa paglalakad at hinintay siya.

"Sorry sa paghihintay" mahina niyang sabi sakin at nagumpisa na kaming maglakad. Pero parang may nahagip akong pamilyar sa akin. Ang mga matang yun? Nakita ko na yon dati pa.

Hinanap ko ang lalaking nakatingin sakin kanina pero wala na ito.

***

Mabilis na natapos ang klase at breaktime na. Sabay lagi kami ni Ace mag lunch ayaw niya daw akong magisang kumakain kaya sumasabay siya sakin kahit busy siya sa training nila sa basket ball.

Naghintay pa ako ilang saglit sa bench na lagi naming pinupuntahan ni Ace pero wala pa ito.

"So how are you Euwielie" sabi ng boses sa likod ko kaya napahinto ako.

"L—Lea?" nauutal na sabi ko, hindi kasi ako sanay namakipag usap sa iba bukod kay Ace. Kilala ko siya dahil siya ang President naming sa Room.

"Mukhang masaya ka na at hindi mo na siya kailangan" sabi nito sakin na kinagulo ng isip ko. Sinong siya ang tinutukoy niya?

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko. she just smiled.

"Tulad ng inaasahan hindi monga matandaan" sabi nito at saka tumayo na.

"Teka lang" tawag ko dito kaya napahnto siya.

"By the way, it's my turn. I'll make him mine at hinding hindi ko siya iiwan gaya ng pagiwan mo sa kanya " sabi pa nito habnag nakatalikod at saka tuluyan ng umalis.

***

Kasalukuyan kaming nag lulunch ni Ace pero hindi ko manlang magalaw ang pagkain ko dahil sa sinabi sakin ni Lea.

I'll make him mine, at hinding hindi ko siya iiwan gaya ng pagiwan mo sa kanya

Anong ibig sabihin niya na pag iwan? Wala akong matandaan.

"Euwie?"

Natiigil ako sa pagiisip ng marinig ko si Ace na tumatawag sa pangalan ko.

"Bakit?"

"Are you ok? Hindi mo man lang ginagalaw yang pagkain mo" sabi niya sakin.

"W—Wala may iniisip lang ako" sabi ko at nagsimula ng kumain.

***

Pagkatapos ng klase ay nauna na akong pumunta sa locker room dahil hindi makakasabay si Ace ngayon dahil may practice siya, kaya ao nalang magisa ang uuwi.

Dumiretso nalang ako sa Locker room at kinuha ang mga gamit ko dito. Pero noong buksan ko ang locker ko ay tumambad sakin ang kulay asul na payong. May kasama itong sulat kaya kinuha ko ito.

Today, It will rain like how I cried so badly,

When I look at the blue sky,

I remembered how you smile

The way you look at me it makes my Heart melts,

How I wish we can back time, the way it was before....

I missed you Euwielie

Pagkatapos kong basahin ang nakasulat sa papel ay hindi ko na namalayan ang unti-unting pagtulo ng luha sa aking pisngi na agad ko namang pinahid.

Tiningnan ko ang buong papel pero walang nakalagay kung kaynino ito nanggaling.

Kinuha ko ang asul na payong at saka tuluyan ng lumabas.

Hindi ko alam na sa bukas ko nito ay may maalala akong isang pangyayari na hindi ko kalian man makakalimutan.

Ang Firework Display, ang payong na to ay may design na firework sa paligid.

Malabo sa alala ala ko pero nararamdaman ko parin ang pagtibok ng puso ko noong gabing yon. Hindi malinaw sa aking isipan kung sino nga ba ang kasama ko noong gabing yon pero ang tanging na aalala ko lang ang pagbilis ng tibok ng puso ko.

"I have another umbrella I left at the clubroom, so I'll lend you this one"

Napalingon ako noong marinig ko ang mga salita na yon. Ang boses na yon, sobrang pamilyar sakin. Parang kilalang kilala ko ang taong nagmamay-ari ng boses na yon. Pero naisip ko na guniguni ko lang yon dahil wala naman akong ibang kasama dito.

Ngayon ko lang napagtanto na guniguni ko lang pala iyon dahil ako lang magisa dito. Kaya nagpasya na akong umalis at maglakas sa ilalim ng ulan.

Hindi manlang ako nakapagpasalamat sa taong nagpahiram sakin ng payong na ito.


章節 12: WALLFLOWER 12

Harris's POV

This is the day that they waiting for, Ang graduation. Pero para sakin isa itong malungkot na pangyayari sa aking buhay dahil tuluyan ko nang iiwan ang taong mahal ko na hindi manlang siya nakausap sa huling pagkakataon.

Ngayon ko napagpasiyahan na tapusin na ang manga naginagawa ko sa makapal na libro, para sa pa? hindi naman niya makikita ito.

"Gerald, Do me a favor" sabi ko.

"anong favor? Tanong naman nito,

Pinaliwanag ko sa kanya ang lahat at ayon pumayag naman siya, Dapat lang dahil madali lang naman ang pinapagawa ko.

***

"Congratulations Graduates!"

Hays buti naman at natapos na din ang graduation ceremony kailangan ko ng magmadali dahil mamaya na ang flight ko papuntang America. Oo aalis na ako ng bansa, may mabuting loob na nag sponsor sakin para sagagawing operasyion ko. I have heart diseases.

Yun ang matagal ko ng itinatago tanging si Leon at si Lea lang ang nakakalam nito.

"Congrats bro, and goodluck sa operation mo" bati sakin ni Leon at saka ako bahagyang tinapik.

"Congrats din bro, salamat"

"Harrish!!~~~"

Do I need to run now? Ayan nanaman kasi si Lea eh, simula noong nakalimutan na ako ni Euwielie ay lagi na siyang naka buntot sakin kahit san ako mag punta, kaya laking pasasalamat ko at graduate na kami.

"bye na bro, tatakbo na ko" nakangiti kong sabi kay Leon.

"Harrishhh! Naman eh, magpapasign lang naman ako" sabi nito bahang naka pout at saka binigay sakin ang year book. Nakangiti naman akong nagsulat doon.

Yun lang ang ginawa namin nagpalitan ng signs and messages para sa isat isat at saka umalis na sila.

Aalis na sana ako ng mahagip ng mata ko. Dapat kaya akong lumapit sa kanya at mag paalam sa huling pag kakataon?

Nakita ko kung pano siya ngumiti habang nag papalitan sila ng signs ni Ace. Kaya napaiwas nalang ako ng tingin.

Ano ka ba Harris, konti nalang at ma-aawardan ka na ng the most Martyr of the year niyan.

Hindi ko alam na ganito pala ka sakit, ang makita ang taong mahal mo na masaya na sa piling ng iba.

"Hanggang kelan mo ba siya titingnan mula sa malayo"

Napalingon ako sa taong nag salita.

"L-Lea?" ang buong akala ko ay umalis na siya, ganito na pala ako kamanhid sa mga taong nasa paligid ko.

Lumapit siya sakin habang naka crossed arm, ngayon ko lang siya nakitang ganon ka seryoso.

"Nakakatawa no, Love is like a dominos, I fall for him and he fall for another" mapait siyang ngumiti sakin.

"What are you talking about Lea?" I said and faced her. He just rolled her eyes as if she's getting annoyed.

"Kahit kelan talaga ang manhid mo" sabi pa nito.

"Ano?" gulo kong tanong. Hindi ko talaga siya ma gets minsan.

"I love you Harris" she said seriously

For the first time I hear from her the right pronunciation of my name, so she seems serious about what she's saying. She truly loves me.... What!? She loves me?!

"What!?"

"Mahal kita, pero noon yon dahil ang hirap palang magmahal ng taong alam mong may mahal na palang iba" sabi ni Lea na kinaluwa ng mata ko.

"Teka? Alam mo na? pero kelan pa?" sabi ko.

"Yeah, I already now ever since nung nakita ko yung binili nating notebook na para pala sa kanya, alam kong special siya para sayo. Kaya nasaktan ako, pero pinili kong itago to dahil alam kong mas kailangan ka niya dahil sa sakit niya" malungkot niyang sabi.

"S-Sorry Lea, hindi ko alam ang nararamdaman mo"

"No, it's not your fault, yung puso ko ang may kasalanan, dahil noong nalaman ko na hindi ka na niya naaalala kala ko may pag asa ng mapansin mo ko... hahaha, I even warned her that I will win you against her. Sino bang niloko ko? eh kahit na lumaban ako alam kong siya ang panalo" sabi pa nito, kita ko ang unti unting pag buhos ng mga luha niya kaya nataranta ako.

"L-Lea, I'm sorry"

"Wag kang mag sorry, alam kong makaka move on din ako, Salamat sa lahat Harris. Thanks you for being a good friend to me" nakangiti niyang sabi at saka tumalikod.

"Thank you Lea"

"If you truly love her that much, why you did not try to approach her for the one last time? Ganbare Harris!" sabi pa nito habang nakatalikod at kumakaway ang kamay habang naglalakad papalayo.

Parang tattoo na tumatak sa utak ko ang huli niyang sinabi.

"If you truly love her that much, why you did not try to approach her for the one last time"

Pinagmasdan ko si Euwielie at nandon pa din siya sa kinatatayuan niya ngayon, ang kaibahan lang ay wala doon si Ace, nakita ko naman na abala pala si Ace sa mga "Fan girls" niya.

Humakot muna ako ng malalim na buntong hinanga at saka naglakad patungo sa kinaroroonan ni Euwielie.

"E-Excuse me, Euwielie" I stammered.

Lumingon naman ito sakin at ngumiti sabay sabing " Yes? "

"M-My name is Harris Lei Villareal, were at the same class"

"Nice to meet you Harris, Congratulation" she smiled. My heart beats like there's no tomorrow.

"Congrats din, A-Ano, can I sign to your yearbook?"

Whew! Finally na sabi ko na din.

"Of course, wait pwede din bang pa sign ng sayo?"

"S-Sure!"

At ayon nag sulat na kami parehas, Sumilip naman ako sa kanya kaya lang nahuli niya ako kaya napabaling muli ako sa sinusulat ko.

"Here" sabay naming sabi.

Nabaling ang mata ko sa ballpen niyang gamit. Napangiti ako dahil yun ang ballpen na binigay ko sa kanya kasama ang Exchange diary. Tinago ko ang kulay asul kong ballpen na kaparehas ng sa kanya ang pagkakaiba lang ay ang kulay, dahil kulay pink ang sa kanya.

"hmm. Euwielie can I ask a question?"

"sure, what is it?"

"When did you start to use that ball pen?"

Napatingin muna siya sa ball pen at saka tumingin sakin "Hindi ko na maalala eh" pabi lang nito.

"Euwie!" tawag ni Ace sa kanya.

"Ah-Harris, mauna na ako hah? Bye!" paalam sakin ni Euwielie at saka nag tungo na sa kinaroroonan ni Ace.

Kita ko kung paano siya ngumiti kay Ace kaya napatalikod ako sa kanila.

Napatingin ako sa relo ko. 2 hours nalang at aalis na ako ng bansa, kahit nag anon ay naging masaya naman ang araw ko dahil nakausap ko muli si Euwielie kahit sa huling pag kakataon.


章節 13: MOAF: EPILOGUE

Euwielie's POV

Finally Graduation Day has come, but it seems something wrong, there's something missing and yet I don't know what it is.

"Congrats Euwie" Ace say's as he smiled at me. I just smile back.

Pagkatapos naming pumirma at magbigay ng mensahe sa isa't isa sa kaniya kaniyang year book ay may humila sa kaniyang mga babae, looked at me like saying that is it ok? And then I just smiled saying that it's ok.

"E—Excuse me, Euwielie"

I hear someone called me that's why I faced whoever it is.

"Yes?"

"M—My name is Harris Lei Villareal, were at the same class" he say's habang hindi makapakali sa pwesto niya, he seems so familiar?

"Nice to meet you Harris, and Congratulation" I smiled at him bigla naman siyang namula.

"C—Congrat's din, A-no, can I sign to your year book?" he asked.

"Ofcourse, wait pwede din bang pa sign ng sayo?" I said and then binigay ko ang year book ko sa kanya

"S—Sure!" nakangiti niyang sabi.

Habang nagsusulat ako sa yearbook niya ay pansin kong nakatigin siya sakin, agad naman itong lumihis ng tingin at nagpatulong lang sa pagsusulat.

"Here" sabay naming sabi

"hmm. Euwielie can I ask a question?"

"sure, what is it?"

"When did you start to use that ball pen?"

I examine my pink ball pen, when did I started to use it? Ugh, I really can't remember.

"Hindi ko na maalala eh" I said to him.

"Euwie!" tawag ni Ace sa akin.

"Ah—Harris, mauna na ako hah? Bye!" I said saka naglakad na papunta kay Ace.

***

A minute passed but I'm still wondering why is Harris seems so familiar? Why he suddenly ask about my ball pen?

Tumingin ako sa year book ko at hinanap ang sinulat si Harris dito.

I'm so happy to see you smiling again,

-Harris

Again? It's kinda weird? I never been with him, were not even friends so anong ibig sabihin niya na sa sinabi niya?

"Euwie? Euwie?"

I came back into a reality when Ace starting to called me. "Ahm, What is it Ace?"

"Are you ok? Kanina ka pa kasi tulala?"

"Ahh—it's nothing, Let's go?" pilit akong ngumiti.

"Euwie?" tawag ulit nanaman nito saka bahagyang tumingin sa ball pen na hawak ko.

"Yes?"

"When did you started to use that ball pen?" he asked. Same question as Harris ask.

"I don't rem—"

"No, pabayaan mo na, tara na" pigil nito sa pagsasalita ko.

"Ms Euwielie Montes please proceed at the library"

"Ms Euwielie Montes please proceed at the library"

Bahagya kaming nagtitigan ni Ace bago ako tumakbo patungo sa Library at sumunod naman siya.

Pagkarating namin doon ay agad akong ppumunta sa Librarian na kasalukuyan na nagaayos ng mga libro.

"Excuse me, Ako po si Euwielie, bakit po?"

"Ms, Euwielie based kasi sa record namin ay may hindi ka pa nababalik na libro" Librarian said.

Kunot noo naman akong napatingin kay Ace, "Libro po? Wala po akong matandaan na may hiniram po akong libro na hindi ko nabalik" paninigurado ko.

"Ganon ba, sabi sa record ay ang title ng book is "The Memories of a Wallflower" are you sure na hindi mo hiniram ito?" anong sakin ng Librarian.

"Hindi ko po ta—"

"Mrs.Lim Ito po ba ang hinahanap ninyo?" singit ng lalaki na sa malamang ay ahead kami ng taon.

Kinuha naman ito ng Librarian "Yes, ito nga. Bakit nasa iyo to Gerald, ikaw talaga. Sige iha pwede kanang umalis " baling sa akin ng Librarian.

Akmang aalis na sana sila ni Ace ng tawagin ulit sila ng Librarian "Wait Ms Euwielie, students are not allowed to draw in the school book" mas lalo akong nagulat at saka tiningnan ang mga likod ng pahina na may mga drawing.

"But you have a talent actually, those drawing is good" sabat nanaman ng librarian ngunit hindi ko ito pinansin.

Umihip ang hangn mula sa bintana ang tinangay ang mga pahina ng libro kaya mabilis na nalipat ang mga pahina nito. Nanlaki ang ko noong nakita ang tila paggalaw ng drawing. Animation?

Umupo ako sa pinaka malapit na table at mabilis na inilipat ilipat ang mga drawings mula sa likod ng pahina nito. Lumabas ang babae na tumatakbo na may hawak na card then, isang lalaki na nakikipag kamay sa babae biglang tumulo ang aking mga luha ng ma realize ko kung tungkol saan ang animation na iton.

It can't be, bakit ko ba nakalimutan ang ganong kahalagang ala ala. Bakit kita nagawang kalimutan Harris...

Mabilis kong pinunasan ang mga luha ko at akmang tatakbo ng may pumigil sa akin.

"Euwie..." tawag sakin ni Ace.

"S—Sorry" sabi ko at inalis ang pagkakahawak niya sa kamay ko at tumakbo ng mabilis.

Excuse me for writing no matter how many times I have to. Today I will write about the whole duration of the week since we first met each other. On that time me and my friend Leon was in the library scanning some book when suddenly I found an Identification card, I was curious of who is the owner of that card so I checked it. To my surprise you spotted and immediately grabbed your ID. I know that time you thought I was some kind of a creep or pervert so I apologized.

After that, we were in the same train on the way home. That time. I could feel something deep inside me starting to move. You helped me that time because I left my borrowed book on the train.

I found your name on the class assignment during start of the 12th year and we were in the same class.

"Please become friends with me!"

I said to you. Hoping that you can be friends with me

"I can't"

But you said you can't instead.

Math class ended, and that time, I accompanied you to bring the notes over...After that, I knew about the fact that your memories with friends are completely reset after the weekends.

The fact that your friends grew further away from you back in your previous school.

The fact that I might just be thinking about your circumstances lightly...

I really thought about each and everything with care. However, as I thought my feelings won't change. Euwielie...Once again, Become friends with me.

Sa pagtakbo ko ay unti unti kong naalala ang lahat, Ang unang pagkikita namin, Ang tungkol sa Exchange diary at ang ball pen, ang pagpapahiram niya sakin ng payong, Ang sabay naming panonood ng Fire works sa Sacrea Bridge, ang pagyakap niya sa akin sa library at ang pag kalimot ko sa kanya.... Lahat ng iyon... lahat ng iyon nakalimutan ko sa isang iglap lang.

Nilibot ko na ang buong Academy ngunit hindi ko pa din siya makita... Harris na saan ka na ba?

"Euwielie?" I hear someone called me.

"L—Lea ?"

"Tsk, what are you doing here? Don't you know? Aalis na ng bansa si Harris ngayon"

Bigla akong natigil sa sinabi ni Lea, Aalis na ng bansa si Harris? Pero bakit?

"W—What? but why?

"He has a heart disease, at kailangan niyang magpa opera sa ibang bansa"

Parang biglang nabiyak ang puso ko noong marinig ko iyon, All this time may sakit siya sa puso... Ang tanga tanga ko, kasalanan ko to, kung hindi lang dahil sa sakit ko dapat ako ang nag alaga sa kaniya.

Parang wala sa sarili akong naglakad at umakyat sa Roof top. Alam kong wala na siya ngayon sa bansa. This life was so unfair, hindi ko manlang nasabi ang nararamdaman ko para sa kaniya.

Umupo ako sa gilid ng roof top at doon umiyak ng umiyak, wala akong magagawa ngayon kung hindi umiyak, Kasalanan ko ang lahat ng ito.

"Here"

Tumingin ako sa taong nag offer sakin ng panyo "Tell me, sino ang nagpa iyak sayo Euwielie"

Hindi ako makapag salita... Lalong bumuhos ang mga luha ko noong makita ko ang mukha niya, ang mukhang kinalimutan ng sakit ko,Ang mukhang hinahanap ko, ang taong nagbigay sakin ng panyo ay walang iba kung hindi si Harris.

Agad akong tumayo at saka niyakap siya ng mahigpit. "H—Harris"

"Hush now, Euwielie I'm here" he faced me and wiped my tears away.

"Akala ko ba aalis ka na?"

"That's not the matter now " he replied.

"Even my mind don't remember you, Still, My heart will still remember our beautiful memories"

"Y—You already remembered?" Harris said.

I nodded, "Yes"

"God, thank you. I thought hindi mo na ako maaalala pa"

Ngumiti siya ng pagkalaki laki at niyakap muli ako ng mahipit.

He faced me and kissed me on my forehead and then into my lips. He kissed me passionately and I kissed him back

"I will always love you" he whispered.

"I will always love you too"

I know this is not the end, because this is just the beginning of our love story, the story that I will treasure for a lifetime.

~The End~


創作者的想法
iamjewelrie iamjewelrie

Author's Note

This will be the end of " Memories of a Wallflower" finally natapos ko na din ang first-ever Short story ko dito sa watty, I hope that you'll enjoy reading this!

I want to hear something coming from you guys! Feel free to ask some questions.

Comment and Votes are more appreciated!

Naka dipende din sa mga feedback kung gagawa pa ako ng special chapters para sa mga bida.

This story is not edited yet so excuse wrong grammar, Typos, and misspelled.

Follow me on Wattpad: iamjewelrie

follow me on twitter for my stories update!

https://twitter.com/iamjewelrie

For more stories that you'll surely love:

*Elysium Academy

Genre: Mystery and Thriller, Romance

*Looking Over You

Genre: Teen fiction, Romance

Load failed, please RETRY

結束 寫檢討

每周推薦票狀態

批量訂閱

目錄

顯示選項

背景

EoMt的

大小

章評

寫檢討 閱讀狀態: C11
無法發佈。請再試一次
  • 寫作品質
  • 更新的穩定性
  • 故事發展
  • 人物形象設計
  • 世界背景

總分 0.0

評論發佈成功! 閱讀更多評論
用推薦票投票
Rank 200+ 推薦票榜
Stone 0 推薦票
舉報不當內容
錯誤提示

舉報暴力內容

段落註釋

登錄

tip 段落評論

段落註釋功能現已上線!將滑鼠移到任何段落上,然後按下圖示以添加您的評論。

此外,您可以隨時在「設置」 中將其關閉/ 打開。

明白了