章節 9: Chapter Nine: Audition with Him Plus a Collaboration Request
Louinna Therese's POV
"Okay, now, let's start with the audtition," anang babaeng naka-kulay puting off-shoulder dress na hanggang tuhod ang haba. Naka-braid ang buhok niya, headband braid, na bumagay sa kanya at sa suot niya.
Kaninang umalis si Joshuan ay hindi na ako bumalik pa sa kung saang lupalop man ng mundo nandoon si Crystal. Pumasok na ako sa music room at naupo sa pinakadulong upuan. Hindi naman nagtagal at nagdatingan na ang mga mag-o-audition at pati na rin ang mga judges para sa audition.
Ang mga judges ay syempre hindi mawawala si Professor Lucio Matayog. Siya nga ang music teacher, eh. Kasama rin niya sina Professor Michelle Alejano, Professor Jiggie Roxas at Director Miranda Altamonte.
Kaninang pagkapasok na pagkapasok nila ay napatingin kaagad si Mrs. Altamonte sa gawi ko na animo'y alam niyang nandoon ako. Nginitian niya ako kaya ginantihan ko rin siya ng pilit na ngiti. Pakiramdam ko ay hindi ako kumportable sa kanya. I don't want to see her if it's possible.
Mag-isa na naman ako dito sa backstage, as usual. I am approachable but no one approaches me, that's why I always end up alone whenever Crystal is not around.
Sumalang na sa audition ang babaeng nakapusod ang buhok. Ang suot niya ay kulay pulang t-shirt na pinaresan niya ng black jeans. Mayroon siyang dala-dalang piano. Siguro ay banda ang kanyang gustong salihan. Siya ang number twenty sa audition list.
Ang backstage dito ay may monitor kung saan mapapanood namin ang performance ng nag-o-audition. Malinaw ang kuha ng camera na ginagamit nila kaya naman magandang panoorin ang mga audition ng mga nauna. Hanggang sa palakpakan lang ng mga nanonood ang ipinapakita nila sa amin. Hindi na nila ipinapakita ang comment ng mga judges sa performance ng nag-audition.
Natapos na ang audition ng babaeng nakapula. Ako na ang susunod. Well, I am number twenty-one. God! I haven't been this nervous before whenever I join in a contest. Maybe because Professor Lucio is one of the judges. For sure, he will mark me and my audition as zero. Second is because of Mrs. Altamonte. I do nit know why but I feel like I am not good whenever I see her. Third is because I do not know what to sing. I haven't chosen any song yet. Kakasabi lang kasi na may audition tapos eto na kaagad. Hayst!
"Miss Louinna Therese Mendoza? Please proceed here now," muling announce nila gamit ang mic.
I heaved a deep sigh before walking on the aisle leading to the stage where I will perform. Taas-noo akong naglakad sabay ngiti kahit na may nakakubling sobrang kaba sa loob ko.
Nang makarating ako doon ay agad kong hinawakan ang mic na nakalaan para sa mga solo singer performers na animo'y dito kumukuha ng lakas.
"So, what song are you going to sing, Ms. Mendoza?" tanong ni Professor Michelle.
I heaved a sigh before saying the words, "Just A Kiss by Lady Antebellum, Professor."
"Good. Now, start."
Pagkasabi niya noon ay tumunog na ang minus one ng Just A Kiss. Sila naman ay nakatingin sa kani-kanilang mga folders na nakapatong sa mesa kung saan dito nila ilalagay ang mga critique at grade ng pagkakakanta ko.
Lyin' here with you so close to me
Nang kantahin ko ang unang linya ng kanta ay napatingin silang lahat sa akin. Sina Professor Michelle at Professor Jiggie ay kapwa nakangiti habang isinasabay ang kanilang ulo sa ritmo ng kanta. Si Professor Lucio naman ay seryosong nakatingin sa akin habang tatango-tango. Samantalang si Mrs. Altamonte naman ay hindi ko alam ang ekspresyon ng mukha dahil hindi ko siya sinulyapan man lamang. Iniikot ko lamang ang aking paningin sa mga nanonood na animo'y nakikinig sa napakagandang musika.
It's hard to fight these feelings when it feels so hard to breathe
I'm caught up in this moment
I'm caught up in your smile...
Muling nangibabaw ang minus one ng kanta. Ang bawat emosyon ng kanta ay aking ipinapakita. Hindi ko hahayaang mawala ako sa tono dahil isa iyong kahihiyan para sa akin kung sakali man. Ang lakas ng aking boses ay tama lamang upang marinig ng lahat ng nasa loob ng music room. Ang bawat sabay ng mga tao sa aking kanta ay nakakadagdag ng enerhiya sa akin.
Linya na ng lalaki ang susunod kaya naman inihanda ko na ang boses ko. Dapat ay mas mababa ito kumpara sa boses na inilabas ko kanina.
I've..
Napahinto ako sa pagkanta nang may lalaking kumanta sa linya ng lalaki.
I've never opened up to anyone
So hard to hold back when I'm holding you in my arms
No, we don't need to rush this
Let's just take it slow...
Napatingin ako sa likod at nakita ang pamilyar na mukha ni Joshuan Dwayne Wrights. Binigyan ko siya ng makahulugang tingin, tinatanong kung bakit siya nandito ngayon ngunit sa halip na sumagot siya ay ngumiti lamang siya at tumango, sinasabing ituloy ko na lang ang pagkanta.
Just a kiss on your lips in the moonlight
Just a touch of the fire burning so bright
No, I don't wanna mess this thing up
No, I don't wanna push too far
Just a shot in the dark that you just might
Be the one I've been waiting for my whole life
So baby I'm alright, with just a kiss goodnight
Nang matapos naming makanta ang chorus ng kanta ay nagpalakpakan ang mga nanunuod, pati na rin ang mga judges. Ang iba naman ay naghihiyawan pa na animo'y kilig na kilig dahil sa kanta namin...o dahil kay Dwayne? Ay, ewan! Pero hindi naman siguro lahat ng nanunuod, nagpapalakpakan at nagtititili ay fans ni Joshuan, 'no? Kasi may mga lalaki. Don't tell me that they turned into gays as soon as they saw Joshuan? I admit that he is very handsome but it's not enough reason for guys to turn into gays.
Tuloy-tuloy lang ang pagkanta namin.
With a kiss goodnight
Kiss goodnight...
Natapos namin ang kanta ng maayos. Muling nagpalakpakan at nagtilian ang lahat.
Nag-bow na kami at humarap na sa mga judges.
Lumapit sa akin si Joshuan sabay sabi, "You did a good job. Nice voice, by the way."
"T-Thanks," naiilang na sabi ko. "Why did you join on my audition?" I asked, confused.
"They told me to come out if I am interested on someone's voice and join on the audition so I did. I find you and your voice very nice," he replied then winked at me.
"Your voice is more than beautiful, Ms. Mendoza and you, as well, Mr. Wrights," Professor Michelle commented, looking amazed.
"Thanks, Professor," magkasabay na sabi namin ni Joshuan. Dahil doon, nagkatinginan kami at natawa.
"That performance is very impressive, Ms. Mendoza and Mr. Wrights! Good thing you joined her on stage. She seemed very nervous a while back but still did a great job because of you," ani Professor Jiggie.
Joshuan, beside me, giggled. "Thanks, Professor. That's my specialty, by the way."
Lahat ay nagtawanan dahil sa sinabi niya. Maski ako ay napatawa din. Specialty, my foot! Hahaha!
"I cannot say anything anymore. I am loss of words. I really am speechless. All I can say now is that you two did a very great job!" Professor Lucio said, smiling brightly while clapping his hands.
I just smirked as a response while Joshuan thanked. I just wonder why he is nice to me right at this very moment. It is the complete opposite of what I predicted. Akala ko ay zero ang score ko sa kanya pero nang ilatag nila ang mga scores na isinulat nila ay puro 100.
"I told you a while back that you can join on anyone's performance, right?" Mrs. Altamonte asked, looking at Joshuan who just nodded as a response. "You sure made a great duo. I want the both of you to make a collaboration," she added while smiling brightly.
One of my eyebrow automatically raised as I said the words, "What collaboration are you talking about, Mrs. Altamonte?"
"I want the both of you to participate on the musical theater play. The both of you will be the lead actor and actress. Do you want to?" she asked while turning her gaze from me to Joshuan and from Joshuan to me.
Joshuan and I looked at each other. Both of us raised our shoulders a bit and turned to Mrs. Altamonte.
"So, do you want to?" she again asked.
"Will you let us talk about it for the mean time, Mrs. Altamonte? We would like to think about it. Well, if we are comfortable with each other while talking, we might consider your offer a go-go," Joshuan replied.
"Okay. I will wait for your answer before dismissal," she said while still smiling. She then looked at me and said the words, "Good job, Louinna Therese. You really did a good job."
I just nodded and never bothered to say the words 'thank you'. Well, as I've said, I am not comfortable with talking to her.
"Okay. So, you're now a participant to solo, Ms. Mendoza," Dean Marquez gladly said. "The both of you may now sit down," she added.
Instead of sitting on a chair where Dean Marquez motioned us to sit, I immediately ran towards the exit door and rushed towards the canteen.
I need water! God, water, please! I really can't believe it! I really... WATER!
As soon as I reached the canteen, I immediately went to the counter and muttered the word, "Water." The seller nodded and handed me a bottled water.
Agad ko iyong binuksan at ininom ng diretso. Walng natira ni isang tulo dito. Bumili pa ako ng isa at nang aktong iinumin ko ulit ito ng diretso ay my kamay napumigil sa akin.
Joshuan Dwayne Wrights.
"W-Why are you h-here?" nauutal na tanong ko. God! Why am I stuttering?! What the hell is happening to me anytime I am with this guy?
"I followed you. Ang bilis mong tumakbo. Napagod tuloy ako," aniya na nakapagpatitig sa akin sa kanya. Ang cute niyang mag-Tagalog. Nandoon pa rin kasi ang accent ng English niya. Ang sarap sa tainga.
"Who told you to follow me? Now, you're blaming me?" I asked while laughing.
"Of course! Nagulat ako kanina sa biglaan mong pagtakbo kaya naman napasunod ako sa iyo," he explained. His eyebrows are knitted which ,ade me laugh once more.
"Bakit ba tawa ka nang tawa, ha?" naiiritang tanong niya.
"Haha! 'Yang pagtatagalog mo kasi, eh. Nakakatawa talaga! Hahaha! Ang cu---"
He cut me off by saying the words, "Pangit ba?"
"Ha? Hindi, ah! Ang gwapo mo kaya!" I answered.
"That's not what I am asking," he said then grinned. "I am asking about my pagtatagalog," he added.
"And I answe---"
Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko. Awtomatikong napaawang ang bibig ko.
OMG! What did I say a while ago? That he is... My God!
"You answered ang gwapo mo kaya! " aniya na ginaya pa ang pagkakasabi ko kanina.
"Hell, no! I never said that!" tanggi ko naman.
"You said it. See?" aniya at ipinakita ang kanyang cellphone. "I recorded it. I am thinking of setting it as my ringtone," natatawang aniya.
WTH!
"Yah! Don't you ever dare!" sabi ko habang inaagaw ang cellphone niya. Itinaas niya ito sa ere kaya naman hindi ko ito maabot. Duh?! Ang tangkad niya kaya. Mga five inches siguro ang tangkad niya sa akin. Hallerr?! Six feet lang kaya ako!
Without him knowing, kiniliti ko siya sa tagiliran niya kaya naman natatawa siyang tinatapik-tapik ng mahina ang kamay ko. Paatras siya nang paatras at ako naman ay paabante nang paabante.
Tuwing aatras siya ay aabante ako. Ganoon ang eksena namin hanggang sa makalabas kami ng canteen. Tumakbo siya habang nakaharap sa akin. Bale paabante siyang tumakbo kaya naman hinabol ko siya.
Nang mabilis na ang takbo ko ay siya namang hinto niya kaya nang mapatigil ako ay muntik na akong matumba. Nasalo ako ng kamay niya kaya naman hindi ako napahiga sa lupa. Ngayon ay sobrang lapit na ng mukha namin sa isa't-isa.
Nagkatinginan kami ng mga ilang segundo. Ang mga mata niyang brown ay para na naman akong tinatawag. Bakit ganito? Bumilis ang tibok ng puso ko sa hindi ko malamang dahilan nang lumabas ang mga mapuputi niyang ngipin dahil sa pagngiti niya. Parang kiniliti ang kaloob-loobang parte ng katawan ko dahil dito kaya naman napangiti din ako ng bahagya.
Bago pa ako muling malunod sa mga titig niya ay tumingin na ako sa ibang direksyon.
"Look at me," aniya ngunit hindi ko siya pinansin.
"I said look at me," muling aniya kaya naman napatingin na ako sa kanya. Seryoso na kasi ang pagkakasabi niya.
"B-Bakit?" utal na tanong ko.
"Do you remember me?" tanong niya.
"Yes, you are Joshuan Dwayne Wrights that I met not too long ago," I replied.
I saw how his serious expression turned into a sad one. What happened? Did I say something that made him sad? I don't remember anything I said that would displease him, though.
He touched my left cheek using his right hand. He leaned closer to me. His moved his face closer to mine. I was about to close my eyes when he continued to move his face closer when someone from behind him spoke.
"You two really are getting along, huh?" a woman from his behind, who turned to be Mrs. Altamonte, said while grinning.
The both of us were shocked dahil sa biglaan niyang pagsulpot. Joshuan immediately stood me up and we both faced Mrs. Altamonte.
"You two better accept my offer or else I will report you both to Dean Marquez as PDA," she said and laughed.
Joshuan and i looked at one another. May ilang nang namamagitan sa aming dalawa ngayon. Hindi na katulad kanina na parang ang tagal na naming magkakilala.
"ACCEPT my offer," may diin na ani Mrs. Altamonte.
Lumapit siya kay Joshuan, sa tabi ko, at bumulong dito ng rinig ko.
"Better luck next time, dear," aniya at dumaan sa gitna namin para umalis. Bago pa siya tuluyang makaalis ay kinindatan niya muna ako.
"That...was...EMBARRASSING!" sabay na atungal namin ni Joshuan.
#
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票