章節 4: Dark Past
Zen's POV
Nasa kwarto ako ng biglang mag-ingay.
Napatakbo ako papalabas, hindi ko inaasahan kung ano man ang nakita ko.
Magulo ang buong bahay.
Napatakbo ako pababa para hanapin si mama.
Mama asan ka? Ma... Natatakot ako.
"Ahhh!!" napasigaw ako ng makita ang bangkay ni Yaya cecil. Dali dali akong Lumapit.
"yaya!!"patuloy lang ang pagagos ng masaganang luha mula sa mata ko
"ya!!! Bumangon ka jan maglalaro pa tayo eh!"
*bang!*
"aaaahh" napairit ako ng may magpaputok ng baril.
Hindi ko alam kung saan ako tatakbo.
Nakalabas ako sa bahay ngunit mas malala ang nadatnan ko sa labas. Nagkalat ang bangkay ng mga body guard namin. Makalat, Madugo kitang kita ko ang lahat dahil sa liwanag.
"mama!!!"pag iyak ko pa, tulong!
"---n!....ZEN!!....ZEN!!!"
Napabangon ako at napahagulhol nalang. Bumalik na naman. Bangungot.
Vernon's POV
Kukunin ko lang sana ang darts ko kay Zen, pero naka ilang katok na ako ay hindi pa rin ito nagbubukas.
Tulog pa siguro sya, tulog mantika pa naman iyon.
Pinagpasyahan ko na pumasok nalang.Di naman ako papatayin nun, ako ang bestfriend nya eh.
Pagkapasok ko palang sa kwarto ay nakita ko ng pawis na pawis ito.
"hmm...."at unti unti ay lumandas ang mga luha sa kanyang pisngi.
"Zen!..ZEN!!!" Nagaalala na ako alam kong binabangungot na naman ito.
"ZEN!!!...ZEN!!!......ZEN!!"please gumising ka.
Napabangon sya at humagulhol ng iyak at agad na tinakpan ang mukha.
Ito ang side na pinaka ayaw kong nakikita kay Zen. Hindi ko na napigilan ang sarili ko na yakapin sya.
Pati ako nasasaktan pag nakikita ko itong ganito.
Kaibigan ko sya kaya natural lang siguro na ganito ako.
Wala akong masabi. Hindi ko alam kung pano sya icocomfort.
Zen's POV
Yakap yakap lang ako ni vernon habang umiiyak ako. I really hate it kapag may nakakakita sakin na umiiyak.
I can't help it. Ang bangungot na yun. Tanging yun lang ang bagay na naaalala ko. Ang ibang alam ko ay sinabi lang saakin, kagaya ng pinatay ang mama ko ng Canadian Mafia.
Ang mga bagay na yun, yun ang dahilan kung bakit ayaw ko sa liwanag. Pinapakita ng liwanag ang pinakamasasakit na katotohanan.
I can feel na kinocomfort ako ni vernon.
Tanging sya lang ang taong kilala ko na nakakita ng pagiging miserable ko.Sya lang ung taong nakakakita sakin pag umiiyak ako, dahil alam kong hindi nya ko huhusgahan.
Ng pakiramdam ko na medyo kaya ko na ay humiwalay na ko kay vernon.
I smiled at him.
"you okey?"he ask me
"no" i answered honestly.
"come, we'll go somewhere." he said and smiled at me.
"i have classes"may klase pa ko, pero parang di ko rin kaya pumasok.
"can you go to school like that? I guess not."
Hinila nya ko patayo ay hinila papuntang banyo.
"so go and prepare, I'll wait for you downstairs"and kissed my forehead
Naligo lang ako at pagkatapos ay sinuklay ang aking buhok and wear a light make up in my eyes to hide that i cried.
I choose to wear a simple pants and white sweater and a Puff jacket and wear a combat boats.
Pagkababa ko ay nasa couch lang si vernon. Ni hindi manlang ito nagayos. Nagsuot lang ito ng Jacket.
And after that we go out and use my Baby Angelo. Baby angelo is one of my car collection a Ferrari.
He is driving silently while i am looking at the outside.
"what do you want to drink?" may tinanong sya pero di ko masyado maintindihan.
"huh?" tanong ko
"I said what do you want to drink?" he repeated
"beer" tipid kong sagot.
"ok I'll just buy some" bumaba sya para bumili ng tumigil kami sa gas station saka sya bumili sa convenient store.
Vernon's POV
hays di talaga ako sanay na ganito sya.
Tahimik, i mean oo tahimik sya pero iba ngayon eh. Hindi nya ko sinusungitan,hindi sya nananakit, sana magustohan nya yung pupuntahan namin.
Sana matulungan ko sya.
Kagaya ng ginagawa nya sakin.
Sya ang dahilan kung bakit hanggang ngayon buhay pa din ako.
Sya ang dahilan kung bakit nakaya ko.
Pinagpatuloy ko lang ang pagmamaneho ko ng bigla syang nagsalita.
"stop the car" sabi nya
Nagtataka man ako ay sinunod ko din sya.
Nasa medyo mataas na bahagi na kami.
Nasa gilid kami ng bangin na kung saan walang harang.
Ang ibaba ng bangin ay ang mabatong parte ng dagat.
Bumama sya kaya naman sinundan ko sya alas dos palang ng madaling araw kaya madilim pa.
Pumunta sya sa hood ng Ferrari at saka nahiga.
"naalala mo pa ba nung una tayong nagkita?"tanong ko
Napatingin naman sya sakin at saka ko pinagpatuloy ang pagkukwento.
"dun sa bahaging yun."sabay turo ang pinaka mataas na bahagi ng lugar " dun ako hinulog. At dun mo din ako iniligtas." i smiled
"kung wala ka. Malamang wala na ko ngayon, kaya maraming sala---"bago ko pa man matapos ang sasabihin ko ay sumabat na sya.
"i said stop saying thank you. Maraming beses mo na ko napasalamatan. At saka sa dami ng ginawa mo para sakin bawing bawi ka na." she said, napangiti ako dahil bumabalik na naman ang pagiging masungit neto.
"oo na. Pero naisip mo ba bakit kita dinala dito?" tanong ko
"hindi wala ka namang sinabi eh saka di ko naman isip ang isip mo kaya pano ko maiisip ang iniisip mo? Tssk." pilosopo talaga
"hahahah pilosopa, kaya kita dinala para ilabas mo lahat ng nararamdaman mo. Oh inom ka muna'' sabi ko
"bat ngayon mo lang to nilabas eh kanina ka pa nag-dradrama." sabi nito, reklamadora.
"hay nako. Ilabas mo na lang yang nararamdaman mo." sabi ko
"ayaw ko nga! Edi wala na kong mararamdaman!?" ewan ko ba sa babaeng to, binatukan ko nga.
"ewan ko sayo. Ibig kong sabihin ganito" hinila ko sya patayo at dinala sa may gilid ng bangin. Saka ko hinawakan ang magkabila nyang kamay habang nasa likod nya ko, idinipa ko ito para mas maramdaman nya ang hangin.
"ngayon isigaw mo lahat ng gusto mo sabihin" sabi ko sa kanya.
"AHHH! AYAW KO NA!"magkakasunod na luha ang pumatak mula sa kanyang mga mata.
"SINO BA TALAGA AKO!?, BAKIT WALA AKONG MAALALA!" inaalalayan ko lang sya sa pagtayo nya.
"AHH!!" sigaw pa nya
Tinaggal nya ang kamay ko na nakahawak sa kanya at kumuha pa ng beer. Naupo nalang ako sa hood ng sasakyan.
Zen's POV
Lumapit ulit ako sa gilid ng Bangin.
Pag namatay kaya ako? Malalaman ko na kaya ang lahat?
Maaalala ko na ba lahat ng nawawalang ala-ala ko?
Ano kaya ang pakiramdam ng mamatay?
Siguro.
Siguro mas ayos na mamatay nalang ako.
Unti unti. Lumapit ako sa edge ng bangin.
Konti nalang.
Wala na lahat ng paghihirap ko.
+++++++++
每周推薦票狀態
-- 推薦票
榜單 
-- 推薦票