下載應用程式
62.5% ภพรัก ฉบับยมทูต / Chapter 5: ภพที่ 5

章節 5: ภพที่ 5

"ฮึ ฮือออ…ผม…ขอน้ำหน่อย"

กานต์ที่เพิ่งฟื้นจากการเป็นลมหมดสติไปในนรก ตื่นมาพร้อมเสียงแหบพร่า แม้ดวงตาจะยังเปิดไม่เต็มที่แต่เสียงที่เปร่งออกมาเพราะอาการหิวกระหายน้ำ ทำให้ภพที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆต้องรีบลุกขึ้นไปรินน้ำใส่แก้วมาให้

"อะ แฮ่กๆๆ"

ไม่รู้ว่าทำไม ไม่ว่ากานต์จะดื่มน้ำกลืนลงไปสักกินหน เขากลับสำลักน้ำคายออกมาทุกรอบ สุดท้ายภพจึงต้องกลั้นใจดื่มน้ำเข้าไปอมไว้ในปากของตัวเองและประกบปากแนบลงไปกับปากคนที่นอนอยู่ น้ำจากในปากภพถูกส่งเข้าไปในปากของกานต์ เสมอเป็นการช่วยชีวิตทางอ้อม แต่มันกลับเนิ่นนานจนคนที่นอนอยู่ต้องร้องประท้วงอื้ออึงในลำคอเพราะเหมือนลมหายใจกำลังจะถูกดูดกลื่นไป

"อือออ…แฮ่กๆ ภพ…?"

"ผมแค่ช่วยคุณ"

กานต์ที่ฟื้นได้สติยังคงนั่งมึน งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ไม่รู้ว่าเขาจะควรจะมึนงงกับการไปสลบที่นรก หรือกับจูบที่ภพมอบให้ถึงแม้จะไม่ใช้จูบแบบที่คิดไว้ก็ตาม

"คุณเป็นอะไรไหม"

ภพถามขึ้นอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นกานต์นิ่งไป กานต์เองก็ทำเพียงส่ายหน้าบอกให้คนถามรับรู้ว่าเขาสบายดี

"ภพ คือ…ผมถามคุณอีกรอบได้ไหม"

"ถามอะไรครับ"

"คุณ…ที่เป็นยมทูต ไม่มีความรู้สึกอะไรจริงๆเหรอ"

"ครับ ผมไม่มีความรู้อะไร ถ้าคุณไม่แน่ใจ ผมจะพิสูจน์ให้ดู"

กานต์นั่งงงมองภพที่ยื่นมือไปถือแก้วน้ำ

เพล้ง!

ภพทุบแก้วน้ำใส่กำแพงจนแตกละเอียด แล้วขยำเศษแก้วที่อยู่ในฝ่ามือจนเลือดไหลรินลงมาที่ถึงข้อศอก

"คุณภพ! คุณทำบ้าอะไรเนี่ย"

"กานต์ ผมไม่เจ็บ คุณไม่ต้องตกใจอะไร"

"ฮึก…ผมไม่ได้หมายถึงแบบนี้"

กานต์ร้องไห้แล้วยื่นมือไปจับที่หัวใจของภพ ตอนนี้มันเต้นแรงเหมือนกับที่เคยเกิดขึ้นเมื่อตอนนั้น

"ผมหมายถึงตรงนี้ ความรู้สึกของคุณตรงนี้ต่างหาก คุณรู้สึกไหม…"

ภพมองกานต์ที่จ้องมองมาที่เขาอย่างไม่กระพริบตา ดวงตากลมโตของกานต์เริ่มสั่นระริกและเอ่อนองไปด้วยน้ำตา ภาพของคนตรงหน้าทำให้ภพยิ่งใจเต้นแรงจนเขารู้สึกเจ็บไปทั่วตัว

"ภพ!"

ยมทูตหนุ่มหายตัวไปโดยฉับพลัน ทิ้งให้กานต์นั่งร้องไห้กับคำถามที่เต็มไปด้วยการรอคำตอบ

รุ่งเช้า แสงแดงสอดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามาในห้องนอน ปลุกคนที่กำลังนอนหลับไหลให้ตื่นขึ้น หลังจากหลับไปพร้อมกับน้ำตาเกือบทั้งคืน กานต์ลืมตาตื่น ลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง ในหัววนเวียนคิดแต่เรื่องของภพซ้ำไปซ้ำมา ตอนนี้จากที่ตัวเองไม่เข้าใจ จนเริ่มมั่นใจว่าความรู้สึกที่มีต่ออีกคนคืออะไร ถึงแม้จะเพียงแค่ไม่นานก็ขอให้ได้ใช้เวลานี้ทำให้ตัวเองมีความสุขก่อนจะถึงเวลาตายจริงๆ

"ภพ…ภพ…ภพคุณอยู่ไหน ภพ…ถ้าคุณไม่ออกมาผมจะเดินลงทะเลแล้วนะ คุณรู้ใช่ไหมว่าผมว่ายน้ำไม่เป็น…คุณภพ…"

กานต์กัดปาก แอบเคืองและน้อยใจอีกคนไม่น้อย ร่างเล็กค่อยๆเดินไปตรงยังชายหาด ขาเรียวค่อยๆก้าวเดินลงไปในน้ำเย็นใส ขาเรียวก้าวเดินลงไปเรื่อยๆจนน้ำเริ่มขึ้นมาอยู่ระดับอก และไม่นานร่างนั้นจึงจมหายลงจนไร้เงา

"เฮือก…แฮ่กๆๆ"

เพียงไม่นาน ร่างของกานต์นั้นก็ถูกภพอุ้มขึ้นมา คนตัวสูงกว่าจึงเดินอุ้มคนในอ้อมแขนไปยังชายหาด วางคนตัวขาวลงบนหาดทราย แล้วนั่งลงข้างๆ โดยไม่ได้พูดอะไร

"ผมเหลือเวลาอีกเท่าไหร่ครับ"

"29 วัน"

"ก็ยังพอมีเวลา"

"ครับ?"

ภพมองหน้ากานต์ เขาถามอย่างไม่เข้าใจ

"อีก 29 วันที่เหลือนี้ ช่วยแกล้งเป็นแฟนผมได้ไหม"

"ห๊ะ…คุณพูดนะ?"

"ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ คุณแฟน"


next chapter
Load failed, please RETRY

每周推薦票狀態

Rank -- 推薦票 榜單
Stone -- 推薦票

批量訂閱

目錄

顯示選項

背景

EoMt的

大小

章評

寫檢討 閱讀狀態: C5
無法發佈。請再試一次
  • 寫作品質
  • 更新的穩定性
  • 故事發展
  • 人物形象設計
  • 世界背景

總分 0.0

評論發佈成功! 閱讀更多評論
用推薦票投票
Rank NO.-- 推薦票榜
Stone -- 推薦票
舉報不當內容
錯誤提示

舉報暴力內容

段落註釋

登錄