Chương 42: Oracles and Mysteries

Apollo's Point of View

The mortals and some demigods rode on my golden chariots on our way to my island. Ang aking isla ang pinaka-kakaiba sa lahat sapagkat hindi mo siya makikita biglang isla, at sa halip ay makikita mo ang artipisyal araw.

My island is like entering the sun, it's inside it, and it's actually another world.

By far, I am the most gifted God. I am the God of the sun, knowlegde, music, poetry, prophecy, medicine, and light. Ngunit ni isa sa aking mga kapagyarihan ay wala akong na-master kahit isa, and that is what I envy from other Gods. They envy me because I am so gifted, but in reality, I am burdened.

Nang makalapit kami sa sun, nagtaka ang mga mortal kung bakit hindi sila nasisilaw ng araw. But then again, it is artificial. Nagulat pa ang iba nang bigla silang i-absorb ng araw, they thought they were going to meet their death. Napatawa nalang ako sa mga reaksyon nila.

Bumaba ang chariots sa isang platfrom sa gitna ng aking area or island. The platform has a statued throne at may mga vines ito na kumonekta sa tatlong libro which were connected to the three oracles: Delphi, Dodona, and Trophonius.

And also one mystery, the Eleusinian Mystery founded by Demeter and Persephone.

Delphi is now the most known oracle in the world, and it gives cryptic predictions or sight about the future. It is also the safest oracle so far.

Dodona is the oldest oracle founded by the Titaness, Rhea, mother of the Gods: Zeus, Hades, Poseidon, Demeter, Hestia, and Hera. And it is most likely to answer questions.

Trophonius is the darkest oracle of all. It gives you truths about nightmares or fears. Ngunit hindi naman iyan ganoong nagpaparamdam.

Now, the Eleusinian Mysteries. Iyan ang hindi pa kailanman nagparamdam pa ulit. The Eleusinian Mysteries are the most secretive of all na tanging si Demeter at Persephone lamang talaga ang nakakapag-access noon. It is now turned over to my power since kailangan nito ng tulong ng mga oracle para mareveal ang mystery. That is why it remains here.

Lumingon ako sa mga mortal, I smiled brightly at them and some admired and fantasized me. Well, ganon talaga kapag isa kang Diyos.

"Para sa inyong pagsubok, uupo kayo rito sa throne of oracles. The oracles will tell me about yourself, and if you are worthy to be a Semideus. Maaaring makita ko ang hinaharap ninyo, ang kinakatakutan ninyo, o ang mga sagot sa tanong ninyo," sabi ko at tiningnan sila isa-isa.

Hindi na ako nagtaka nang makitang wala si Cassandra. After all, I expected her to be abducted by the Underworld nang i-reveal ko ang pagkatao niya. They won't hurt her, but they would use her for war.

Kaya eto rin ang ginawa kong test para sakanila ay para magkaroon ako ng hint about sa mga mangyayari.

"All you have to do is sit down and let the oracles decide whether you should be here or not," medyo sarkastikong wika ko. Nagbulungan naman sila na tila kabadong-kabado, ang hindi nila alam ay kinakabahan din ako sa mga makikita ko.

At dahil nga hindi ko pa naman mastered ang ma kapangyarihan ko dahil sa dami nito, hindi ko alam kung kakayanin ko.

Pero sana.

"Sinong gustong mauna?" tanong ko sa kanila, at natuwa naman ako nang mauna si Asclepius. I smirked, as expected from my demigod son.

Umupo siya sa trono, at ang mga vines naman ay kaagad na hinuli ang kamay at paa niya. Meron ding pumalibot na vines sa kaniyang ulo at sintido kaya't napapikit siya.

Napalibutan ng ash at smoke ang paligid kaya't hindi na nakita ng iba ang nangyayari.

I lifted my hands up at kumapit din ang mga vines sa'kin. Ramdam kong umangat ako sa ere dahil ng aking enerhiya at kapangyarihan. Una palang pero pakiramdam ko mapapagod ako nang sobra sa kanila. Bente-dos pa naman sila.

Naramdaman ko naman ang koneksyon sa'kin ng oracle of Delphi, it chanted a poem or prophecy and I immediately saw a future out of it.

Dahil d'on, naramdaman kong isang tinik mula sa akig dibdib ang nawala. Asclepius will be the God of Medicine, at least someone would be able to master it. Hays, sa wakas. Bukod doon, wala na akong nakitang iba pa. The oracles only speak of little.

Nakababa na ulit ang aking paa sa lupa, at nawala ang mga vines. Nakita ko naman ang tuwa sa mga mata ni Asclepius, malamang ay nadetermine niya rin ang sinasabi ng propesiya. Nawala ang ash and smoke, at nakita ko ang iba na naghihintay.

Sumunod naman ay si Castor and Pollux. Kung bakit sila sabay, ay hindi ko rin alam. Maybe it has something to do with their twinship.

Napangisi nalang ako sa kanilang dalawa. Naghati talaga sila doon sa trono kahit ang laki-laki nilang dalawa.

"Ano ba?" singhal ni Castor, the brunette guy.

Pollux pouted, "Diba sabi nga ni Mama kailangan sabay tayo lagi? Hindi dapat magkakahiwalay! Kasi nga kambal tayo!"

I shook my head at them, "Sige na. Ayos lang naman kung dalawa kayo riyan."

Pollux smirked, but Castor frowned. I see, Pollux is more clingy than the other.

Ganoon din ang ginawa ko sa kanila, ngunit sa kanila ay ang Oracle of Dodona ang nagpangita sa'kin. The oracle of Dodona answered their question na kung magkakahiwalay ba sila sa future, at ang sagot ay oo at hindi.

The two almost share one soul and spirit. They are inseperable at mas malakas sila kapag magkasama, ngunit magkakahiwalay sila dahil magkakaroon sila ng sariling buhay, at malamang ay magkaiba sila ng diyos na pag-aaprentice-an. They will likely be rivals, but for good cause. Their bond is unbreakable.

Sinabi ko iyon sa kanila, at mukhang natanggap naman nila iyon.

Dahil sa buhay, a relationship would grow not only in being there for each other, but also in believing in each other as one achieves his own dream and goals.

I smiled at them and patted both of their shoulders. They also smiled at me, and bowed.

Nakita ko namang nagbangayan pa si Lea at Harmonia kung sino ang mauuna.

Napatawa naman ako. I guess the demigods are confident?

I wonder kung sino sa kanila ang magiging kasapi ni Hades, ng underworld sa magiging labanan. Dahil ako, hinahanda ko na ang aking sarili para sa magaganap na digmaan.