Chương 39: Chapter 39 - Please, I'm Sorry
— Park Kyu Seolgoo (POVs)
Andito na kami sa harap ng bahay na kung saan kami tinago ni Seon, bumalik ako, nagbabasakaling baka andito pa siya, hihinga ako ng patawad sa ginawa ko sa kanya, at gusto kung ibalik sa umpisa ang lahat, gusto kung balikan at e tama yung mali ko, at sana hindi ako nagpadala sa galit ko.
( Please, I want you to stay.)
Nagmadali akong naglakad papunta sa harap ng pintuan ng may nakita akong sulat na nakadikit sa pintuan, kasama ko rin ang dalawa kung kapatid, kinuha ko yung nakasulat at binasa ko iyun.
' WHEN YOU READ THIS, I'M PROBABLY ALREADY DEAD BY THE TIME YOU CAME BACK, I JUST WANT YOU TO KNOW, EVERYTHING IN THIS WORLD IS MYSTERY, YOU NEED TO FIND A CLUE IN ORDER TO SOLVE THAT MYSTERY, I'M GLAD THAT I MET YOU ALL, BUT ALWAYS REMEMBER EVEN IF I DIE, I'LL BE ALWAYS BY EVERYONE'S SIDE, WATCHING AND PROTECTING ALL OF YOU, and my last message for you, WHENEVER I'M GONE, I'LL ALWAYS COME BACK on THE DAY WE BOTH MET, wait for me. '
Nang mabasa ko iyung sulat na iyun, napangiti ako dahil baka andito pa siya, baka hindi pa siya patay, baka buhay pa siya, I can fix things now, but not until I open the door.
" I'll look upstairs." Zandel
" Sa likod ako ng bahay." Zander
" I-I'll just, stay here." sabi ko
Tinignan ko yung dalawa kung kapatid na lalaki na naglalakad na palayu sa akin, tinignan ko yung sahig na andaming dugo, kaya naman ay napaluhod nalang ako at napaiyak, di ko maintindihan yung nararamdaman ko.
Galit, guilty, malungkot, ano pa ba? Ah meron pa, masakit, ang sakit, galit ako sa sarili ko, guilty ako kasi sa ginawa ko, malungkot ako dahil sa wala na siya di ko siya makita, masakit kasi hindi ko man lang nasabi sa kanya ang totoo sa umpisa.
Ever since that day na nagpapanggap siya bilang IVY, parang may humihila sakin papalapit sa kanya, noon di ko alam kung anong klaseng pakiramdam yun, everytime na may nakikita akong may kasama siyang lalaki, I felt like, I'm jealous, angry, and disappointed, that time, there is also this part na natatakot ako kung may nagpapasaya sa kanya, nagagalit ako pay nang aapi sa kanya.
That time, naguguluhan ako sa iniisip ko, di ko maintindihan yung nararamdaman ko pati sarili ko, di ko maintindihan lahat ng nararamdaman ko, but now... I know what it means, I was slowly getting in love with her, without any reason, I'm just in love with her, not infatuation love, but the real LOVE what I mean.
It hurts me, knowing I lost something precious from me, and I can't even bring her back, if only I can travel back in time, I'll definitely do it, just to mke everything right, but.. It's impossible.
" Seung? "
Napahinto naman kaagad ako sa pagiiyak ko ng may narinig akong isang pamilyar na boses sa babae, kaya naman ay dali-dali naman akong lumingon para tignan siya.
" Seon, ikaw ba yan? " sabi ko
" Ba't ka umiiyak? "
" I—." putol kung pagsalita ng marinig ko ang boses ni Zandel
" Seung, wala akong mahanap kahit ni isa." Zandel
Napatingin naman kaagad ako sa kapatid kung biglang dumating pati narin yung kapatid ko na nakakunot noong nakatingin sakin.
" Sino yung kausap mo ngayun lang? " Zander
Tumingin ako sa kanya ng nagtataka, di niya ba nakikita si Seon? Kaya naman ay tinignan ko yung likuran ko, pero wala akong makita na mukha ni Seon na nakausap ko lang kanina.
" Ah, I-i was, talking to her just a second ago. " sabi ko
" Nag I-imagined kana ba? " Zandel
Napatingin ako ulit sa likuran ko pero wala akong makita kundi ang pintuang nakabukas lamang, tumingin ako ulit sa kapatid ko at kaha naman ay lumapit na yung kapatid ko sa akin at niyakap nila akong dalawa, napayakap nalang ako at napangiti sabay sa pag iyak.
( Bakit ngayun pa? )
( Nagsisi na ako, please bumalik kana.)
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực