Chương 3: Chapter 3: Say yes
Sa entrance palang. Marami ng tao. Bawat mesa may grupo na sa hula ko'y kaibigan ni Troy. Di ko nga lang alam pangalan nila.
"Dito." kung di pa ako hinila ni Jane patungong taas kung saan duon daw ang mismong party at lugar kung saan ang celebration ni Troy. Di pa ako nakakalayo. Natanaw ko na si Ate. May kasamang lalaki. Magkalapit pa ang mukha. Maghahalikan na yata. May kalayuan ito sa pwesto ng grupo nila Troy kaya bahagya akong napahinto.
Kumurap ako. Ito ba pinunta ko rito?. Hindi diba?. "Teka Jane. Si Ate?." ituturo ko pa sana ang kapatid ko ng itulak na nya ako paakyat.
"Hay naku. Masyado nang matanda ang Ate Kiona mo Kendra. Have a life bruh. Di lang dapat pamilya inaatupag mo.."
Gusto ko pa sana syang kontrahin tungkol dito kaso hahaba pa ang sasabihin ko. Tinatanamad na akong magsalita.
Natahimik nalang ako at nagpatianod sa tulak nya. At ng nasa taas na kami. Overlooking view ang pwesto nila. Ang kabuuan ng City of Antipolo ang bumungad sakin. Nangiti na ako. This is it. My favorite spot.
"Kendra.." bati ng iba sakin. Itong si Feliz ay kaibigan rin namin na naunang nandito, yata. Tumayo ito at tinuro ang kaharap na upuan. Square table ang mesa sa gitna namin. Naupo din si Jane sa tabi ko habang kaharap nito si Zeoy. Kaibigan din namin.
"Kanina ka pa hinahanap dito." Ngumuso si Zoey at iminuwestra ang gawi ni Troy. "Parang di magiging masaya ang party pag wala ka." dagdag pa nya.
"Of course.. Birthday nung tao tas wala yung pinaka-importante sa lahat?." tumaas ang kilay ko dito kay Feliz na tinaasan ako ng kilay din. "What's that?. Hindi mo alam?." aniya pa matapos tapunan ng tingin si Jane. Binulong nito yata sa ere na hindi ko nga alam.
Naging isang linya ang labi ko. "Hindi naman kasi nya sinabi.." rason ko. Totoo naman. Paano nga ba malalaman ng ibang tao na kaarawan mo kung hindi mo ipagsasabi?. At teka. Silang lahat alam?. Tapos eto pa ako, walang ideya?. Bakit naman Troy?. Anong meron ako na wala sila?. Charot!.
"Because I want to surprise you.." I gasp when I heard his voice. My heart race double than it's normal beat. Bumigat din ang paghinga ko dahil sa kaba. I don't want this. Pressure. Kausapin mo na ako't lahat kahit lasing. Wag lang kapag ganitong pressure ako.
Napasinghap pa ako ng halikan nya ako sa buhok while leaning on me. Nakakahiya! Maraming tao.
"Let's start the party.." sa mic. May nag-anunsyo nito. The music got boost. Nag-ingay ang lahat habang abala sa pagtayo para sa gitna sumayaw. Ang tatlong kaibigan ko ay nagpaalam para makihalubilo sa lahat. Iniwan ako, kami na di ko alam bakit.
Tinignan ko sya pataas. "What?. Galit ka yata? Haha.." tumawa pa. Bwiset!.
"Anong surprise?. Sinungaling." irap ko sa kanya. Naiinis ako hindi dahil sa pagsisinungaling nya. Naiirita ako sapagkat parang ako pa ang masama for not knowing his birth day.
Ngumuso sya. Dinungaw pa ng mas malapit ang mukha ko. Kumunot tuloy ang noo ko. "Kahit oo nalang ang regalo mo. Panis na nun ang regalo ng ibang tao."
"Tsk.." singhap ko. He knew that I don't easily give my yes to anyone. Wala pa nga akong boyfriend. Sa dami ng nanligaw sakin. At aware din syang may kaunti akong feelings sa kanya kaya ginagawa nyang advantage iyon. "Marami pa akong priorities, Troy." sagot ko nalang dahil halata sa mukha nya ang paghihintay ng sagot ko.
He lick his lips. Namumungay din ang mga mata nya. Lasing na. "Ako ba, hindi naging priority mo?." parang kumalabit sa isipan ko ang kantang napakinggan ko kaninang pag-uwi.
Hindi ko alam ang isasagot. May part sakin na gustong sabihin na meron. You have a part in me but damn. Bakit umaatras lagi ang dila ko sa tuwing naiisip kong ayokong manakit ng tao?. Bakit Kendra? Hindi naman iyon maiiwasan diba? Why thinking too much? .
"Ikaw kasi, naging priority ko na." I don't know where I got my face while hearing him saying this. Alam ko. Nararamdaman kong, namumula na ako. Wala pa man akong natitikman na alak. Nalalasing na ako. Tsaka kahit naman di na nya sabihin yun. I have my feelings. Also my instincts. Dito ko nalalaman kung sincere ba sila o hinde.
"Paano kung masaktan kita?." I saw a glimpse of evil smile on his lips. Mukhang nagustuhan ang naging tugon ko.
"We'll never know if we won't try." nagkatitigan kami. Sandali lamang iyon. Ako ang unang bumitaw dahil di ko kayang panoorin ang mata nyang masaya.
He licked his lips bago tumayo. Inilahad nya sa harap ko ang kamay nya. "I won't force you if you're not yet ready. I'm willing to wait kahit gaano pa katagal.." anya saka ngumiti. Dito lang din ako nakahinga ng maluwag. Nawala ang pressure na di ko alam kung saan galing.
"Tsk.. wag naman kasing pabigla bigla boy.." sita ko sakanya. He pulled me closer to him. And then held my back para alalayan sa sayawan.
"Hahaha.. speechless baby?." inirapan ko sya sa sinabi nyang iyon. Oo na. Inaamin kong speechless ako. Sabi ko nga. Di ako makapag-isip kapag pressured. Don't assume or think if I'm on that state dahil wala ka talagang mapapala sakin and thankfully. He knew that. Kaya din siguro tumayo sya at nagbiro para gumaan ang pakiramdam ko.
"Ikaw naman kasi.. alam mo namang.." hindi ko natapos ang gustong sabihin dito. Tsk!. Hayaan mo na nga.
"Here they comes.. the birthday boy!." hiyawan ng lahat ng barkada nya. Hinila nya ako sa gitna at duon sumayaw.
Pinatay na ang ilaw saka nilagay ang party lights. Mas naging maingay ang dating maingay. The mc even announced that, there's this live band na kakanta sa amin. "But if you say yes to me now?.." sa gitna ng saya. Narinig ko pa itong sabi nya. Napatingin tuloy ako sa mata nya. He's freaking serious. Anong gagawin ko ngayon?. Susugal ba ako kahit wala ng kasiguraduhan?. Ayos lang kaya?.
Bat ka nagdadalawang-isip kung gusto mo nga sya?.
Scared?. Of what?.
Wala pa man. Pinangungunahan mo na. What if, like he said. Try him. Wala naman sigurong mawawala diba kung sususbukan ko?.
"Akala ko ba maghihintay ka kahit gaano katagal?."
Napangiti sya. Yumuko para titigan ako lalo. Matangkad kasi ito masyado at hanggang dibdib nya lang ako.
"I'm very willing to wait if you ask me to. Pero bakit mo pa patatagalin kung we're even mutual?."
"I have many doubts Troy.." medyo pasigaw ko itong sinabi sa kanya dahil sa lakas ng kantahan ng nasa paligid namin.
"Trust me Kendra.. it will be worth it.."
"What if.."
Di ko na natuloy ang akmang sasabihn ng unahan na naman nya ako. "What if we will work out?." yan ang idinugtong nya sa sinabi ko. "Sayang ang panahon.. hindi na maibabalik ang oras na to.." napaisip ako. Mataman nya akong tinignan.
Naging agresibo ang tugtog ng banda kanina pero nang huminto kami sa pagsasayaw. Naging romantic bigla ang kanta.
"Say yes... say yes.. say yes.." without looking around. Alam ko. Sa amin na sila nakatutok. While cheering this for me to say yes.
Pressured much! Grrrr!.
Kumalabog ng husto ang puso ko. Tama nga naman sya. Hindi na maibabalik ang oras. Bahala na kung may masaktan at kung sino ang masasaktan. I'd rather take this risk or regret this in my entire life.
Hindi nya iniwan ang mata ko. Hawak man nya ang kamay ko. Nakita ko pa rin sa mukha nya ang kaba. "Happy birthday Troy.." saad ko. I saw how his facial expressions change. From being excited and happy to being sad and disappointed. At sa unang pagkakataon. I grab him closer to me para halikan sya sa labi. Bago magdampi ang aming mga labi. I whisper to him his birthday girl. "Yes.."
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực