Chương 132: Daniel (Chapter 41)
THAT NIGHT ay hindi agad ako nakatulog. Ang dami kong iniisip.
Ang utang namin kay mang Rodel.
Ang pinsan kong bakla.
Ang mga baklang biktima.
Si Brad.
Si Anne.
Shit! Bakit pati si Anne ay kabilang na sa mga iniisip ko?
Nakakabaliw na talaga. Parang sasabog na ang ulo ko nang mga sandaling iyon. Dinampot ko ang cellphone sa bedside table. May text pala galing kay Brad
"Tol, I'm really sorry. Na-realize ko kasing mali ang ginagawa natin, e. Planado ko ang nangyari kagabi. Iyon na ang last na pagkikita at pagtatalik natin. I'm really sorry kung bigla kitang iniwan, tol. By the way, h'wag ka nang mag-reply. Susundin ko ang sinabi mo kanina. Magpapalit na ako ng number. Salamat sa lahat. I just want you to know na wala akong pinagsisihan," text ni Brad.
So that's it! Good bye Brad na pala? Shit! Ang sakit. Nangilid ang mga luha ko, then all of a sudden ay nagsibagsakan na ang mga iyon. Parang ang hirap tanggapin, e.
Just last night pinagsaluhan pa namin ang masasayang sandali tapos biglang ganito na lang? Nagpaalam na siya? What's the reason pala na nakilala ko siya? Just to hurt me? Putang ina naman, e!
I immediately dialed his number. Sa isip ko no'n, hindi iyon puwedeng mangyari. Kailangan niyang magpaliwanag nang mabuti kung bakit nasabi niyang mali ang ginagawa namin. Siguro naman may karapatan akong malaman 'di ba?
But the operator said the number could not be reached!
I answered my own question. Mali ang ginagawa namin kasi hindi ako babae! Kasi pareho kaming may titi.
Napabangon ako. Naupo ako at sumandal sa headboard ng kama. I covered my face with both hands. I cried again. Pakiramdam ko'y parang sumakay ako sa isang roller coaster, the feeling na parang mahuhulog ang puso mo sa mabilis na pag-ikot nito. It really hurts. Bakit ko pa siya nakilala?
Bigla kong naisip si Anne. Kailangan ko ng makakausap nang mga sandaling iyon. Sobrang bigat talaga ng nararamdaman ko. Ilang ring lang ay sumagot naman agad si Anne.
"Oh, Daniel, napatawag ka?" she asked.
"Anne, are you busy?" Pilit kong pinatatag ang sarili. Ayokong malaman niyang umiiyak ako.
"Hindi naman. Bakit?"
Humugot ako nang malalim na hininga. Wala naman si tatay Rey so puwede pa akong makalabas ng bahay. At saka tulog na naman si nanay Lea. Hindi naman ugali ni nanay na i-check ako time to time sa kwarto.
"Anne, puwedeng magkita tayo ngayon?" medyo nauutal kong tanong sa kanya.
"Really, Daniel? Gusto mong makipagkita sa 'kin ngayon?" tila hindi makapaniwalang tanong ni Anne.
"Yes, Anne," tipid kong tugon sa kanya.
"Ano ba 'to, Daniel, pinapakilig mo naman ako, e. Ano'ng nakain mo, ha?"
"Gusto ko lang may makausap, Anne," seryoso kung sabi.
"Okay-okay. Maghahanda na ako rito. Huhugasan ko munang mabuti si little Anne," sabi niya sabay tawa.
Napangiti ako nang ma-gets ang kanyang sinabi. "Sige-sige, Anne. Pero wala akong huhugasan sa sarili ko, ha. Tinatamad ako, e," sabi kong kunwari ay natatawa rin.
"Naks! Okay lang, Daniel. Gustong-gusto ko naman ang amoy mo, e."
Napanganga ako sa kanyang sinabi. Pumasok agad sa isipan ko si Brad. 'Di ba ganoon din ang madalas kong sabihin kay Brad? Na gustong-gusto ko ang amoy nito?
Siguro gano'n nga 'pag special sa 'yo ang isang tao. Gusto mo ang natural na amoy nila. Naisip kong love nga talaga ako ni Anne. Kasi gusto rin niya ang natural kong amoy, e.
"Daniel, still there?" untag niya sa 'kin nang matahimik akong bigla.
"Oo, Anne. Sige na lalabas na ako ng bahay. I'll call you later," I told her.
"Sige, Daniel, I love you." Ramdam na ramdam kong kinikilig siya nang husto nang mga sandaling iyon.
"Sige, Anne," tugon ko.
"Wait... saan pala tayo magkikita?" tanong niya. Kaagad ko naman siyang sinagot kung saan.
Lumabas nga ako ng bahay. Alas diyes na ng gabi noon. Sa Rizal Park kami magtatagpo. Pabor sa 'kin kasi malapit lang naman. One ride lang ng jeep. Hindi ko alam kung gaano iyon kalayo sa tinitirhan ni Anne. Pero wala namang problema sa kanya kasi may pambayad naman 'yon sa taxi para mas madali.
Dumating na nga ako sa naturang park. Medyo marami ang nakatambay roon. Karamihan ay magsyota. Meron ding mga magbabarkada. Kaagad kong tinawagan si Anne.
"Anne, nandito na ako sa Rizal Park," I told her.
"I'm on my way, Daniel," she replied.
"Okay, Anne. Tawagan mo ako kaagad kung dumating ka na," sabi ko, then we ended the call.
Umupo ako sa isang bakanteng upuan. May dalagitang biglang lumapit sa 'kin. Nagtaka naman ako. Tingin ko ay nasa fourteen years old pa lamang ito.
"Hi, are you, Nick?" she asked.
"Huh?" kunot-noo kong tanong sa kanya.
"Ikaw ba si Nick?" ulit niya.
Ngumiti ako sa kanya. "Hindi," tipid kong tugon.
"A, sorry, ha. Akala ko ikaw, e. Ang suot mo kasi ang description din ni Nick ng suot niya ngayon. EB kasi ng clan namin," sabi niya.
Napatingin ako sa kumpulan ng mga kabataan sa hindi kalayuan. Naisip kong baka iyon ang clan niya.
Napansin kong parang kinikilig siya sa 'kin. Nagduda tuloy ako kung napagkamalan ba talaga niyang ako si Nick o paraan lamang niya iyon para makausap ako. Natawa ako sa aking isipan.
"Ano pala ang name mo?" tanong niya.
"I'm, Daniel, and you?" pagpapakilala ko.
Inilahad niya ang kanang kamay sa 'kin na tinanggap ko naman. "I'm Sheila." Kumagat-labi pa siya pagkatapos magpakilala. Doon ko nakumpirmang malakas nga ang tama niya sa 'kin.
Medyo nanginginig pa ang kanyang kamay. My, God! Ang aga naman lumandi ng babaeng ito. Maliit pa nga ang boobs, e. Bakat na bakat kasi sa suot niyang tanktop. Naka-shorts din ito. Napapailing na lang ako.
"Ang pogi mo naman, Daniel," mayamaya'y puri niya sa 'kin.
"Thanks. Tawagin mo na lang akong kuya Daniel since mukhang ang layo nang agwat ng edad natin, e," sabi ko sa kanya.
"Bakit ilang taon ka na ba?".
"I'm eighteen, ikaw?"
"Six years lang kaya ang agwat natin. I'm twelve," tugon niya.
Putang ina! Mas bata pa pala siya kaysa inaakala ko. Napatango-tango na lang ako. Hindi ko na talaga alam kung paano pa siya kakausapin. Masyado na kasing halata ang pangse-seduce niya sa akin, e. Diyos ko! Ang bata pa talaga!
"Daniel, crush talaga kita. Pagkakita ko sa 'yo kanina talagang humanga na ako sa 'yo," prangka niyang sabi.
Napangiti ako sa kanya. Well, she's cute rin naman. "Gano'n? E, si Nick, paano na lang siya?" tanong ko.
"Si Nick? Gawa-gawa ko lang 'yon." Ngumisi siya.
Natawa ako. "Toink..." pabebe ko pang sabi.
"Sino pala ang hinihintay mo rito?"
"Girlfriend ko. Actually, malapit na siya rito. Selosa pa naman 'yon," tugon ko sa kanya.
Biglang nagbago ang timpla ng kanyang mukha. Parang nilamukos na papel. Natawa ako sa aking isipan.
"Sayang. May girlfriend ka na pala. Pero Daniel-"
Hindi niya itinuloy ang sinasabi at napatitig sa 'kin.
"Pero?" tanong ko.
Bumuntong-hininga siya. "Kasi gusto ko nang ma-experience ang sex. Gusto kong mawala na ang virginity ko at gusto ko sanang ikaw ang maging unang experience ko," sabi niya.
Napanganga naman ako. Hindi ako makapaniwala sa kanyang sinabi. "What? Bakit ako? Hindi mo naman ako boyfriend," I said.
"I don't know. Basta ikaw ang gusto ko, Daniel. Puwede ba?"
Napatitig ako sa kanya. Shit! Hindi ko nga kayang gawin 'yon kay Anne at sa ibang babaeng kakilala ko tapos heto at dadagdag pa siya.
"Ano na?" tanong ulit ni Sheila. Seryosong-seryoso talaga siya no'n.
Biglang nag-ring ang aking cellphone. Si Anne ang tumatawag. Sinagot ko naman agad.
"Daniel, saang banda ka?"
"Malapit sa rebulto ni Rizal," tugon ko.
"Sige-sige. Papunta na ako riyan."
Pagbaba ko ng cellphone ay napatingin ako kay Sheila. Nakatayo lamang siya sa 'king harapan. Ayoko namang sirain ang gabi niya. So may naisip ako.
"Ahm... Sheila, papunta na rito ang girlfriend ko, e. Gaya ng sabi ko sa 'yo kanina, selosa 'yon. Bigyan mo na lang ako ng number mo tapos kokontakin na lang kita," nakangiti kong sabi sa kanya.
Napangiti rin siya sa 'kin. Agad kinuha ang hawak kong cellphone. She stored her number. Tinawagan niya ang sariling cellphone gamit ang cellphone ko para wala na talaga akong kawala. Ang talinong bata. Gustong-gusto nga talagang matikman ang seven inches ko. Kakayanin kaya niya?
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực