original

IT'S ALL ABOUT YOU

Chương 1: Return

Yna's POV

Nagising nalang ako dahil sa ingay ng paligid....pero bakit ganun???....parang may kakaiba...yung pakiramdam ko...tila ba kay tagal ko nang nahihimbing

At yung lugar --Teka!..

"Anong lugar toh!?"

"Ang ganda"

aking sambit sabay tingin sa paligid ko..

Nasa mataas na lugar...ahh rooftop...pero garden?..and wait nasa school pa!

kailan pa ba nagkaroon ng rooftop na garden(sky garden kuno...hahaha) ang isang school??

And there's a boy staring at me from a far..bagong gising din sya.. ngumiti sya sa akin...yung klase ng ngiti na napaka totoo...(insert ang cute din nya🤣)...but I only reply a annoying smirk😏...yes I called it annoying....sana mairita sya para hindi nya na ako titigan pa sa susunod 😈

I rush into the 4th floor and I also check the classrooms ....

Hindi ko alam ang lugar na toh...and then-- argh wala akong maalala na kahit ano!

Napag pasyahan ko na mag-ikot ikot na lng....

Ang napansin ko eh bkit kaya iba ang uniform ng mga estudyante kesa sa akin...May pagkakatulad din naman..yung logo ng damit,I mean logo nung school na Naka print sa damit...pero bkit kaya wla naman akong maalala sa lugar na toh

I also heard the murmurs of the students....binulong pa nila rinig naman ....

Yikes!bkit sya nakasuot ng ibang u-niform?

Wla pa nga syang suot na sapatos ehh

Hindi ba sya nahihiya?

Pero infairness ang ganda nya noh?kaso hindi manlang nahiya..duhh

Nakakaloka!!Hello guys👋,ngayon lng ba kayo nakakita ng naliligaw na walang maalala?? Haystt mga bata nga naman 🤦🏻‍♀️ and I sigh in dismayed...

May isang guro na lumapit sa akin...nasa late 50's na ata..some of her hair strands are already turned into white...

"Yna?"

I was about to run when she called my name....kilala nya ako??

Hinarap ko siya...at nag babaka sakaling makahingi ako ng impormasyon..sa lugar na toh....pati na rin sa sarili ko..

"Ikaw ba iyan iha?"

"Uhhm...Opo?....kilala nyo po ako?anong lugar po ba ito?Alam nyo po ba kung bakit ako nandito?"

Bakas ang pagkagulat sa kanyang mukha...bakit kaya sya nagulat nang makita nya ako?....

Before I said a word again..

She collapsed on the cold floor...hindi ko alam ang gagawin ko...she was still breathing..pero kinakabahan pa rin ako..

Nagsilapitan na ang mga estudyante na nagtataka kung ano ang nangyari....hinatak ko sa braso yung isang batang babae...

"Saan ang infirmary dito!?"kulang nalang sumigaw ako dahil sa pag ka taranta...

"Ah-eh sa fi-first Floor po"

"Dalhin nyo kami doon,ako na bahalang bumuhat sa kanya"

Laking gulat ko nang makita ko yung lalaki kanina....na nag volunteer na tumulong...

.....maayos na ang kalagayan ni maam Marantal.... hinimatay lamang daw ito dahil sa sobrang pag ka gulat,ang sabi ng school doctor sa amin....

Hindi narin ako nag tagal sa school na iyon....kaso hindi ko talaga alam kung saan ako pupunta ehhh...

Argh nakakainis umulan pa ...

"Ayy" hindi na ako nag abala pang kumuha ng kung ano-ano para ipang patong sa ulo ko para hindi ako mabasa ng ulan.....

Bakit ba napaka malas ko...una sa lahat wla akong matandaan...

Pangalawa naka uniform ako...

Pangatlo wala akong suot na sapatos....Pang apat hindi ko alam kung saan ako pupunta....

Tapos ito umulan pa!!

"Lord bakit ba napakamalas ko?" I said habang patuloy parin sa pag lakad...kahit hindi alam kung saan ako pupunta...

Nararamdaman ko na pinagtitinginan na ako ng mga tao na nagdadaan at nadaanan ko... nakakahiya na talaga TOH!! Basang basa na rin ako ng ulan pero wala akong pakialam....pake ko ba sasabihin nila!!

--Teka tumigil na ang ulan? Hayst sa wakas...tumingala ako upang masiguro kung tumigil na talaga ang ulan....

Ayy😅 mali pala....hindi parin pala....pinayungan lang ako ng kung sinong may hawak ng payong....at alam nyo kung sino??