Chương 8: CHAPTER 7

"You're late! Didn't I told you that I need that report at exactly 8 a.m.? Napaka-incompetent mo talaga!", bulyaw ni Ms. Krisa kay KC ng umagang 'yon. She's very mad na halos pati mga litid nito sa leeg ay lumabas na para lang maiparinig sa buong floor ang sinasabi nitong incompetence niya.

"Sorry Ms. Kriza, masama po talaga ang pakiramdam ko. Nagtext naman--"

"Huwag ka ng magdahilan! Kahit pa nagtext ka sa akin at tumawag ka sa sick hotline ay wala akong pakialam! I need that report now and wala akong pakialam kung masama ang pakiramdam mo! Lumaklak ka ng paracetamol kung gusto mo dahil kailangan ko ang report na yan para ipresent sa board!", sigaw nito sa kanya at hinagis pa sa mukha niya ang isang folder kaya tumilapon din ang mga papel na laman niyon.

Lumabas na siya ng opisina nito at dumiretso sa kanyang table. Uminom siya ng gamot at sinimulan ng gawin ang kanyang trabaho.

Pakiramdam niya ay haggard na haggard siya pero wala naman siyang maalala na napakabigat na mga task na ginawa niya. She felt she just woke up from a very long sleep, the problem is she is very exhausted and her back especially er hands as if she had been using it for days.

Napabuntung-hininga siya, she doesn't feel good but it doesn't mean she doesn't have to look good either. She took her handy mirror inside her bag and tried to put some color to her lips.

I looked like hell! , KC thought to herself while looking at herself in the mmirror.

"KC, dalhan mo 'ko ng kape dito! Napaka-boba mo talaga!", sigaw na naman ng boss niya maya-maya.

Napatampal siya sa noo ng maalala na kasama sa daily routine nito at daily task naman niya ang kape pagkadating nito sa opisina.

Bakit ba siya sigaw ng sigaw eh andito lang naman ako sa labas ng opisina niya at may intercom naman?

Nag-iinit ang mukha niya hindi lang dahil sa lagnat kung hindi dahil sa hiya ng tumayo siya para kumuha ng kape sa pantry nila.

Naririnig niya ang pagbubulungan Ng mga co-employees niya pero mas minabuti niyang huwag iyon pansinin. Ipinagkikibit nalang niya ng balikat ang mga pangungutya ng boss niya na ginagatungan pa ng mga walang magawang empleyado.

"Huwag mo nalang pansinin ang mga yan, as long as alam mo ang kakayahan mo at kung sino ka talaga just ignore them", sabi ng isang boses sa tabi niya.

Nang tingnan niya ang nagmamay-ari ng swabeng boses na 'yon ay nakita niya ang lalakeng laman ng kanyang mga pantasya. Muntik na niyang mabitawan ang mug na hawak niya sa sobrang kabiglaan. Mabuti nalang at maagap ang nakangiting lalake at naabot ang tasa bago paman niya maibagsak iyon. Pero napa-aray pa rin ito dahil natapunan ng kape ang kamay nito.

"Oh my God. I'm so sorry", kinuha niya ang panyo sa loob ng jacket niya at pinahiran ang kapeng tumapon sa kamay nito.

Diyos ko! Ang lambot ng kamay niya.

Pinigil niya ang sarili na muling mag-daydream sa lalake at ipahalata ang malakas ng kabog ng dibdib niya pati na ang panghihina ng mga tuhod niya.

"It's okay sweetie", natatawang saad nito sa kanya habang inilalapag ang mug sa mesa at pinigil ang kamay niya sa pagpupunas sa kamay nito. "Sige na sweetie at baka magbuga pa ng apoy ang dragon, bigay mo na kape niya", at tinapik-tapik pa nito ang balikat niya ng marahan bago tumalikod at lumapit sa refrigerator nila.

There's a rainbow talaga kahit hindi pa natatapos ang rain….. hahai.. .. Nikolai.. .., bumuntunghiniga pa siya ng malalim.

"Ambisyosa.. .."

"Nananaginip ng gising.. .."

"Hindi na nahiya sa balat niya"

Mga komentong naririnig niya mula sa mga babaeng nagkakape din sa kanilang pantry. Hindi niya pinansin ang mga ito, sabi nga ni Nik, huwag nalang pansinin. Besides, tama ito, you cannot please everybody. Inabot niya ang mug ng boss niya pero sa konting paggalaw niya ay umikot ang paningin niya.

"Shit!', narinig niyang sigaw ni Nikolai saka niya naramdaman ang matigas na bagay na sumalo sa kanya.

"I told you it isn't a good idea Salvatore", galit na saad ni Yumi sa asawa habang nakatingin sa natutulog na si KC.

Isinugod ito ni Nikolai sa ospital ng mawalan ng malay sa trabaho, dalawang araw na ito doon.

"Ang sabi ni Dra. Belmonte ay umo-ok na ang lagay niya", maya-maya ay mahinahon na nitong sabi sa asawa na nakaupo sa upuang katabi ng kama ng dalaga.

"Nang umalis ka ay nakausap ko si Sandy", at bumuntung-hininga ito.

"A-anong sabi niya?", napamulagat ito na nagulat.

"Hindi raw maganda ang trato ng boss ni KC sa kaniya, parati siyang sinigaw-sigawan at pinapahiya. Kung ano-ano din daw ang ipinapagawa sa kanya na hindi na naman kasali sa job description niya kaya siguro napagod ng husto itong ating unica hija", at ginagap nito ang kamay ng dalaga at hinagkan ang likod ng palad. "Sandy also told me that she wasn't feeling well the day na isinugod siya ditto sa ospital pero ng magpaalam siyang hindi papasok ay pinagalitan at ipinahiya pa siya ni Kriza",may galit sa tinig na sabi nito.

She sighed before sitting on the side of the bed and looked to KC's face with love. "Hindi ko na talaga gusto ang ugali ng Kriza na yan dati pa, tuwing nakakasama at nakakausap ko siya sa mga party ng kompanya! Bakit hindi mo nalang siya paalisin sa kompanya kung ganyan ang ugali niya at marami ang nagrereklamo sa kanya?", dugtong pagmamaktol niya sa asawa.

"Don't be like that hon, hindi natin pwedeng personalin si Kriza. Magaling naman siya sa kanyang trabaho, may attitude problem lang talaga siya", he said.

"Ibig mong sabihin ay wala ka man lang gagawin para mapaalis ang babaeng 'yon?", inis na tanong niya.

"I'll talk to her and give her a last warning, hon. Sa ngayon ay yun lang muna ang magagawa ko", he said calmly.

************************************************************************

KC opened her eyes gently, nasilaw pa siya sa liwanag na tumatagos mula sa bintana ng kwarto.

She felt really alive, napanaginipan niya ang man of her dreams na si Nikolai . Mabuti nalang at Binigyan siya ng isang linggong leave para makapagpahinga ng mabuti; at sa pagkagulat ng lahat ay utos pa iyon mula sa Presidente. Kinausap din nito si Ms. Kriza tungkol sa nangyari and her behavior towards her.

Tumayo na siya mula sa pagkakahiga at naghanda na para sa pagkikita nila ni Hanna. Noong ma-ospital siya ay halos araw-araw itong dumadalaw sa kanya, sabi ng mama niya. Sabado noon kaya kahit na buong araw pa silang maghuntahan ay okay lang dahil wala itong pasok ng araw na 'yon.

Nagbibihis na siya ng kumatok sa pinto ang mama niya, hudyat na naroon na sa balcony at naghihintay si Hanna.

"Hi!", salubong nito sa kanya ng babain niya ang kaibigan. "Kumusta na? Okay na ba ang pakiramdam mo?", tanong nito ng makaupo na sila.

"K lang", at ngumiti pa siya ng pagkatamis-tamis.

"Mukha nga, may nangyari ba?", maya-maya ay tanong nito sa kanya habang sumusubo ng cake na gawa ng mama niya. Nang pinag-leave siya ng buong linggo ay nag-leave din ito para mas maalagaan at matutukan siya.

"Wala naman. Napasarap lang ang tulog ko kaya maganda din gising ko", she smiled shyly when she remembered her dream of Nikolai.

"Hmm.. mukhang maganda nga ang gising mo, namumula pa ang mga pisngi mo oh", she teased her. "By the way, nabalitaan kong ililipat ka na sa team ni Ms. Iza", kagyat ay sabi nito.

Napatigil sa ere ang kamay niya sa pagsubo. Napakunot ang noo niya, she was not informed about that and she didn't even request for a transfer.

"Saan mo naman nakuha ang balita na 'yan?", takang tanong niya.

"Kay tito Tor syempre, pinag-usapan daw diumano nila ni Tita Yumi ang tungkol doon ng makauwi ka galing ospital", pabalewala nitong sagot.

"Paano si Ms. Kriza?",

"Let your papa deal with her, napakasama naman talaga ng ugali ng babaeng 'yon", paingos nitong sabi. "Buti nga sa kanya", and she giggled.

"Why are you laughing? And what do you mean buti nga sa kanya? May nangyari ba sa kanya?"

"wala naman. May naka-engkwentro lang siya sa bar the other night. People who witnessed it said si Ms. Kriza talaga ang may kasalanan dahil wala namang ginagawa ang babaeng naka-away niya", she said and looked at her intently.

"Naka-away? Anong ginawa nung babae?", bigla siyang kinabahan, hindi niya alam kung para sa boss niya o para sa babae ang naging kaba niya.

"Well, pinagsasampal talaga siya nung babae at nakatikim pa ng suntok mula sa kanya. The woman was an expert pala in martial arts kaya ayun, nang sadyain nitong tapunan ng wine ang girl", at bumuhakhak ito ng tawa. "Ayun tuloy, ospital ang labas niya".

"Ang sama mo friend, alam mo yun?", pilit siyang ngumiti. Kahit paano ay naaawa naman siya sa boss niya.

Napaisip tuloy siya, naniniwala siya sa karma pero hindi niya akalain na ang karmang hinihintay niya para sa boss niya ay ang masaktan ito physically.

****************************************************************

"Musta?, tanong ni Hanna kay Sandy. "Okay na ba ang mga sugat at pasa mo?", umupo siya at sinipat-sipat ang kalmot sa binti niya.

"Okay na bitch, wag ka ng mag-alala, magaling ang doctor na pinapunta mo dito para asikasuhin ang mga sugat ko", nakangiti nitong sagot at kiniskis ang bandang tiyan na may pasa at binti na may mga kalmot. Nang mawala ang concealer na tumatakip doon ay nakita ni Hanna ang pawala ng pasa at kalmot nito.

"Hindi mo na dapat ikwenento kay KC ang nangyari", maya-maya ay sabi nito.

"why not?"

"nakita mo ba ang itsura niya ng mabanggit mo yun? She was stunned but still naaawa siya sa bruhang babaeng 'yon! My plan was just to see if anong kabulastugan ang ginagawa ni Ms. Kriza outside of the office. So I stalked her in that bar, hinintay ko na malasing siya, mawala sa sarili at magwala. Then, I'll take a picture of her and ipapakalat ko para maiganti ko man lang si KC", at umismid pa ito sa kanya.

"You're such a good friend Sands, pero tingnan mo kung ano ang nagyari sa'yo. May mga pasa at kalmot ka. Buti nalang at 1 linggo din mawawala sa office si Ms. Kriza at may pag-asang makalimutan niya ang nangyari at hindi ka maalala kapag nakasalubong ka sa opisina. Kung hindi ay malalagot talaga tayo", at malalim siyang bumuntung-hininga.

Tumawa lang ito sa tinuran niya na parang walang pakialam kapag nabuko sila.

"That whore deserves it!"

KC is very nervous on her first day of work under the supervision of Ms. IZa, ang assigned sa Artist Development. Alam niyang mabait ang babae, ang ikinakaba niya ay ang kaalamang mas marami ang magiging oras na makakasama niya si Nikolai. Maaga siyang dumating sa conference room ng department ni Ms. Iza, she doesn't want to be late on her first day, syempre ay gusto niyang magpa-impress.

Nang isa-isang dumating ang mga ito ay lalong kumabog ang dibdib niya. Huling dumating sina Nikolai at Ms. Iza, parang may pinagtatalunan pa ang dalawa ng pumasok sa loob ng kwarto.

"Good morning everyone!", bati nito sa lahat. "As you know, we have a new member of our department. I know a lot of you would know her cause most of you ay nakabungguang-siko niya na. She came from the Marketing Department and is one of the brilliant mind behind all the overall marketing plan for every album that this prestigious record company released for the past two months na nagtrabaho siya dito", Ms. Iza looked and smiled at her. "Sa kabila ng mga naririnig ninyong negative about her, I can definitely assure you that not all of it, if not all of it, is true. Her scholastic record from the University of Campbridge for her bachelor's degree, even to her MBA, could attest to that. She finished all of that for the span of 5 years instead of 10, that is why the President and CEO of Dostoevsky Group of Companies Salvatore Duranti has high hopes and trust to her. Girls and boys, let us all welcome Kristina Cassandra Russo", mahaba nitong pagpapakilala sa kanya.

People were clapping loudly, shock all over their faces. Marami ang nagbubulungan, ang iba ay hindi pa rin makapag-react sa nalaman tungkol sa kanya.

Maybe they can't believe that at the back of all these ugly clothes I wear is a brilliant mind, sabi ng isip niya.

O dahil baka sa mga naririnig nilang sinasabi ng halimaw mong boss dati!, sabi naman ng isang bahagi ng isip niya.

"Thank you so much sa inyong lahat", nakayuko niyang sabi. She still can't overcome her fear to look at people, she's afraid to see disappoint or panghuhusga at panlilibak sa mga mukha nito.

"I am very pleased to be part of this team, and I want to thank you sa mainit niyong pagtanggap sa akin. I will do my best to meet your expectations of me", namumula ang pisngi niyang sabi.

People clapped their hands again and even gave her glances of praises. Nang mapatingin siya sa may pinto ay nakita niya ang nakangiting mukha ng lalake. She's giving her an approved sign and that made her heart melt like an ice cream.

******************************************************************

"How's your second day here, sweetie?"

Napaangat siya ng ulo niya mula sa mesa ng marinig ang masayang boses ng lalake.

"Great, actually. Upo ka?" ng makaupo ito ay inilibot ang tingin sa kanyang bagong opisina.

"Napadalaw ka?", maya-maya ay tanong niya.

"Kumusta ka na? Wala ka na ba raw talagang sakit? After two days na inihatid kita sa ospital ay dumalaw ako. Hindi ka pa rin daw nagigising nun", she can see a glint of worried in his eyes.

"Ahm.. thank you nga pala sa ginawa mo. At saka you don't need to worry, okay na talaga ako. The company made sure that I was given the complete rest suggested by the doctor", napangiti pa siya ng maalala ang naikwento ni Hanna ang ginawang pambabraso ng mama niya sa kasamahang doctor para lang ilagay sa med certificate niya na isang linggo dapat ang pahinga niya imbes na 2-3 days lang.

"Thanks for your concern, N-nik", hindi pa rin niya maiwasang hindi mahiya sa lalake.

"Don't mention it. I'll see you around sweetie", he waved at her and went out of her sight.

I can die right now!, she said dreamily to herself.