Chương 3: 03
Can you start again
Chapter 03
"เริ่มเลยปะ"
"เอาดิ"
มันคงยังไม่รู้ฤทธิ์ของเจ้าแม่สายดื่มแอลกอฮอล์ซะแล้ว เรื่องเงินที่ได้น่ะไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาคืออยากให้เพื่อนรับรู้เอาไว้ว่าอย่ามาท้าทายคนอย่างอลิส
ฉันที่ยกแก้วดื่มทีละแก้ว ไอที่บอกว่าแรงที่สุดในร้านเนี่ย อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะแรงได้แค่ไหน ไม่เคยมีอะไรเอาฉันลงได้นอกจากลิฟต์ค่ะบอกเลย
"ปาไปแปดแก้วแล้วว่ะ แดกอย่างโหดกูยอม" วายพูดขึ้นพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้
ไม่ใช่แค่ฉันที่รับคำท้าดื่มกับนทีแค่คนเดียว ตอนนี้ยัยมะปรางก็ดื่มได้เกือบสิบแก้วแล้ว เราสองคนอัดเข้าไปทีเดียวไม่มีพักยก เพราะถ้าพักเมื่อไหร่เริ่มมึนเมื่อนั้น สู้ยกดื่มทีเดียวดีกว่าจะได้เมาทีเดียวฮ่าๆ
ยอมรับแล้วว่าไอของที่ว่าแรงที่สุดในร้านเนี่ยมันแรงจริงๆ นี่ยังไม่ถึงสิบแก้วด้วยซ้ำทำเอาฉันเริ่มเบลอไปกับแสงไฟแล้วเนี่ย
"พวกมึงเล่นไรกันเนี่ย"
สิงหาที่เดินกลับมาที่โต๊ะพูดขึ้นพลางมองหน้าฉันกับมะปรางสลับกันไปมา ไอมองมันไม่เท่าไหร่แต่ทำไมสายตามันดูแปลกๆ
"ไอนทีอะดิ เล่นเกมท้าดื่มวางเงิน"
เสียงของวินพูดขึ้น พร้อมกับอมยิ้มให้กับท่าทีของเพื่อนสนิทอย่างสิงหา เรื่องดื่มมันไม่ได้สนใจเท่าไหร่หรอกเขารู้ดี
"นี่ขนาดตัวแรงที่สุดของร้านพี่ชายมึงแล้วนะ ยังเอาสองคนนี้ไม่ลงเลยว่ะฮ่าๆ"
คราวนี้นทีพูดสมทบขึ้นมาบ้าง เพราะปกติถ้าเป็นคนอื่นคงฟุบไปตั้งแต่ห้าแก้วแรกแล้วละมั้ง เพราะขนาดเขาเองที่เป็นผู้ชายนี่รู้ตัวเองเลยว่าคงดื่มได้ไม่ถึงสิบแก้วก็เมาหน้าจูบพื้นไปแล้ว
แก้วที่ใส่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ก็ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ ยี่สิบแก้วคงหมดในไม่ช้านี้แหละ ตอนนี้ทุกคนในร้านแลดูให้ความสนใจกับโต๊ะเราเป็นพิเศษ เพราะว่าตอนนี้ฉันกับยัยมะปรางเล่นยกแก้วสองดื่มสุดท้ายเข้าปาก พร้อมกับชูเงินที่นทีวางเอาไว้ก่อนจะหัวเราะเก็บเงินใส่กระเป๋า
วันนี้มันเสียเงินเกือบๆ สี่หมื่นได้ เน้นย้ำว่าฝั่งละสองหมื่นฉันกับยัยมะปรางยิ้มส่งสายตาให้กันอย่างผู้ชนะ
"ยอมพวกมึงแล้ว กูสัญญาว่าจะไม่มีทางมอมพวกมึงด้วยเหล้าเด็ดขาด เปลืองเงิน"
คราวนี้เป็นวายพูดบ้าง ไม่นานนักก็มีพนักงานเดินมาเก็บแก้วที่พวกฉันสองคนดื่มก่อนหน้านี้ ถ้าถามว่าตอนนี้เมาไหมก็ต้องตอบได้ว่าโคตรจะเมา ใครไม่เมาไปหาหมอเถอะกินขนาดนี้
ทุกคนภายในโต๊ะที่ตอนนี้เหล้าเข้าปากก็ออกอาการ เสียงเพลง แสงไฟ ถือเป็นตัวกระตุ้นที่ดี พวกไอวิน วาย แล้วก็นทีตอนนี้มีสาวๆ มาแนบข้างไม่ต้องบอกว่าหลังจากนี้มันจะไปจบที่ไหน
ส่วนอีเพื่อนสาวอีกคนก็มีหนุ่มๆ มาขอชนแก้วไม่ขาดสาย แต่ผิดกับสิงหาที่ตอนนี้หน้าตามันแม่งบอกบุญไม่รับสุดๆ ไม่รู้ว่าไปเดือดที่ไหนนั่งกอดอกมองหน้ายัยมะปรางแทบจะกินเนื้อ ถ้ามันจับยัยมะปรางกินไปได้ฉันว่ามันคงทำไปแล้ว
เวลา 02 : 00 น.
"พวกมึงกลับกันเลยปะ"
ปลื้มบอกพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างมาเขย่าตัวฉันกับมะปรางที่ตอนนี้เริ่มจูบไปกับโต๊ะแล้ว
"งืม กลับๆ เหล้าแม่งแรงมากกูมึนหัวตุบๆ"
"เออๆ งั้นเดี๋ยวกูไปตามอีสองตัวนั้นก่อน หายไปกับอีชะนีสักพักละ"
"ปลื้มไม่ต้อง เดี๋ยวเราไปส่งเองไม่ได้เมา"
สิงหาที่พูดขึ้นหลังจากเงียบมาได้พักใหญ่ ก็แหงละ จะไปเมาได้เล่นเล่นแดกอย่างกับดมแบบนั้น
"อืมๆ งั้นฝากแกด้วยนะ ปะนทีมึงขับรถส่งกูไหวไหมเนี่ย"
"ไหวดิวะ นี่กูใครนทีนะครับถ้าไม่ไหวเดี๋ยวเรียกคนขับรถที่บ้าน"
"ดีมาก อิชะนีพรุ่งนี้ตื่นก็ทักมาแล้วกันกลับละ ฝากด้วยนะ"
ฉันที่ตอนนี้จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ก็พยุงตัวเองขึ้นแต่ก็ไม่ลืมที่จะเรียกยัยมะปรางให้ตื่นเพราะตอนนี้มันเล่นหลับไปแล้ว
"สิงหาลิสฝากพยุงมะปรางไปหน่อยดิตอนนี้มันหลับไปแล้ว"
"..."
สิงหาหันมามองเธอแวบเดียวก่อนจะเดินข้ามมาพยุงเพื่อนสาวของเธอตามที่เธอบอก
"เดินไปไหวไหม ถ้าไม่ไหวเดียวมารับ"
"ไหวๆ เดินไปพร้อมกันเนี่ยแหละจะได้ไม่เสียเวลา"
"อืม เกาะแขนเราไว้แล้วกันเดี๋ยวล้ม"
ฉันพยักหน้าตอบกลับไปก่อนจะหันมาพยุงตัวเองขึ้นมาจากเก้าอี้อย่างทุลักทุเล หลังจากเดินออกมาจากโต๊ะแต่ก็ยังไม่ถึงหน้าประตู
"ว๊ายย!!"
ส้นตีนเจ้ากรรมดันไปสะดุดพื้นต่างระดับซะได้ แหกหมดแน่ แหก!!!
"เป็นอะไรไหม"
ฉันที่ในตอนนี้หลับตาปี๋ คิดไว้ว่าคงล้มหน้าแหกไปแล้วแน่ๆ แต่กลับไม่ล้มแฮะแถมยังไม่เจ็บ ก่อนจะลืมตามองภาพตรงหน้า
ผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดีโคตร แถมกล้ามแขนนี่บ่งบอกเลยว่าคนๆ นี้ออกกำลังกายหรือไม่อย่างนั้นก็เป็นคนทำงานที่ใช้แรงแน่ๆ
"ลิสเป็นไรไหม ขอโทษทีเราลืมบอกว่าพื้นมันต่างระดับ"
"อ่ะ เอ่ออ… ไม่ๆ ไม่เป็นไร ขอบคุณนะคะที่ช่วย"
ประโยคแรกอะหันไปบอกสิงหาส่วนประโยคหลังน่ะ หันไปบอกคนแปลกหน้าที่ช่วยเหลือเธอเมื่อกี้
"อืม ไม่เป็นไร ให้พี่ช่วยเดินไปส่งที่รถไหมสิงห์"
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực