Tải xuống ứng dụng
81.92% Quando dois mundos se encontram. / Chapter 68: 69.Voltamos ao normal

Chương 68: 69.Voltamos ao normal

Todos concordaram e assim foi a manhã deles na boate, resolvendo uma coisa e outra. O celular toca trim, trim, trim, trim, trim, trim....

Gislene: Eita quem é esse desesperado misericórdia, kkkkk

Paulo: Meu não é, esse aí deve ser a polícia a procura kkkk, tocando desse jeito.

Alexandre: Amor é o seu, é do Brasil.

Gislene: Eita, vão tirar o pai da força kkkk. Alô, fala, quem é?

Mulher: Bom dia, falo com Gislene? Responsável pela empresa de eventos?

Gislene: Sim, é ela, quem fala?

Mulher: Sou Amanda Soares, peguei seu número com os Conticopla, eles nos recomendaram sua empresa tecendo elogios e os últimos eventos que participamos vimos a seriedade de sua empresa. Podemos conversar.

Gislene: Sim, mais no exato momento não estou no país, mas podemos conversar, sim, posso te retornar daqui a uns 15minutos, estou acabando de tomar café e vou para o escritório e nos falamos por vídeo, pode ser?

Amanda: Sim, nos falaram que você não estava aqui, desculpa a hora perdão, é hora do café aí. Espero, sim, pode terminar de tomar seu café e mais uma fez desculpa.

Gislene: Sem problemas até daqui a pouco Amanda.

Amanda: Até.

Geovani: Trabalho, pequena?

Gislene: Sim, o trabalho me persegui graças a Deus, ainda bem que é só trabalho kkkk, como só eles me perseguisse kkkkk

Todos riram e ela partiu escritório.

Reunião de negócios essa é nova para ela, foi junto Paulo, Milla e Mih para anotações e verificar agenda e fornecedores com Paulo acertando tudo.

Gislene: Amanda tenha certeza que sua festa será um sucesso, amo festa de 15 anos tenho ótimas recordações das festas kkkk

Amanda: Sim, me falaram muito bem da senhora e sua equipe que são responsáveis e no nosso caso são de confiança. Minha menina amou a festa de Mirella e da organização apesar do que aconteceu nos bastidores, na festa foi tudo impecável, parabéns a senhora e sua equipe.

Gislene: Ficou até meio sem graças, obrigada, vou passar para o restante da equipe seu, parabéns e elogios.

Ficaram mais um pouco resolvendo uns detalhes e marcaram uma reunião presencial dois dias depois deles voltarem para o Brasil, deixaram tudo acertado e mais um evento para a empresa da pequena.

Gislene: Obrigada mais uma fez pela confiança e nos vemos em breve, tchau.

Amanda: Eu que agradeço a atenção comigo e tenham um ótimo retorno.

Se despediram e seguiram para for a do escritório onde todos conversavam e entre eles Luigi, Nikolai e os meninos. Gislene fechou os olhos e apagou, todos correram, colocaram ela no sofá, abanaram e nada dela acorda, e chamaram o doutor que veio prontamente, examinou ela e não achou nada de anormal.

Doutor: Melhor leva ela para o hospital e fazer alguns exames e ver se não é nada por dentro, aparentemente não é nada mais ela não acorda, é melhor leva – lá.

E assim fizeram correram com ela para o hospital da família e ficou em observação.

E eles conversavam do lado de fora tentando entender o que houve com ela porque desse desmaio e não lembravam de nada que possa dizer foi isso.

Será que é estafa, é muita coisa para ela administrar apesar da ajuda das meninas, será que foi algo que colocaram na comida, mas se fosse assim, todos estaríamos nesse estado.

E todos conversavam entre si tentando achar algo que diga foi isso ou aquilo.

Alexandre: Paulo, sua mãe faz tempo que não tem isso, coisa boa não vem aí, se lembra.

Paulo: Sim, faz tempo, e quando tem coisa boa não é se lemba da primeira fez que algo serio aconteceu com Mih.

Alexandre: Será que vem chumbo grosso por aí, menino.

Milla: Vamos ficar de olho, mas coloquem as armas de prontidão, Sr. Geovanni e companhia, já aconteceu isso com ela e não temos boas recordações.

Geovanni: Como assim, já aconteceu isso.

Mih: Daqui a pouco ela volta, não se preocupa é como se fosse um aviso, antes era só um visão de longe vinha do nada e sumia e depois acontecia, não ligava para isso, sempre respeitou, mas não se alarmava com essas visagens mais de uns tempos para cá ficou mais intenso, acho que deve ser devido aos últimos acontecimentos o celebro está assimilando e encaixando as peças no lugar, daqui a pouco isso passa.

Susan: Nossa, como assim, visagem tadinha.

Lucca: Então precisamos nos preparar.

Milla: Sim, e foi depois que olhou vocês todos juntos, comecem a ligar e perguntar como as coisas estão na região de vocês. Vou ligar para Joe para saber como o povo está lá, Paulo fique aqui com seu pai esperando notícias e eu e a Mih com os meninos vamos para o escritório.

Paulo: Sim, cuidado e qualquer coisa avisa, sabe como ela vai ficar quando voltar.

Mih: A gente vai e vamos te atualizar.

Milla: Podemos.

Geovanni: Sim, Lucca e Susan fiquem aqui com eles e manteremos contato.

Lucca: Certo, vou entrar em contato daqui com o TI e os seguranças daqui.

Antonello: Sr. Luiz, fique e faça a guarda e qualquer coisa atire e depois pergunte.

Sr. Luiz: Sim, senhor.

E saíram do hospital já fazendo algumas ligações, já acertando algumas coisas e já deixando alguns em alerta e no Brasil.

Milla: Sim, Joe ela está no hospital, não se preocupe e como já sabemos que vem chumbo por aí, faça o que for preciso para a segurança de todos vocês aí e dos Martins principalmente.

Joel: Sim, já estou acionando o pessoal e avisando os seguranças dos Martins, acho que isso você já fez, estou certo. E também estou já colocando mais seguranças no Alvorada, pelas meninas.

Milla: Sim, já avisei o Luciano e ele já deve ter recebido seu recado. E também aquele assunto pedente já resolveu.

Joel: Já pequena, resolvido e ninguém sabe e ninguém viu.

Milla: Beleza, ela ia te ligar hoje para saber dessa pendencia, já que está resolvido um problema a menos.

Joel: Tudo certo, mas nos mantenha informados, por favor.

Milla: Sim, manteremos todos informados. Tchau e fiquem com Deus.

Joe: Tchau, pequena e vocês também, beijo na nossa marrenta. Se despediram e ela se volta para os outros.

Geovanni: Tudo certo por lá?

Milla: Sim, Joel ficou preocupado, mas sabe que ela está em boas mãos.

Antonny: Sim, o hospital da família, os médicos são de referência.

Geovanni: Acho que ela precisa de um tempo sem trabalho, ela está sobrecarregada, o que vocês acham?

Mih: Vocês querem ver ela pior que já é, podem falar para ela descansar, mas arque com as consequências, ela vai vira uma fera e mandar todo mundo para puta…..

Antonny: Então, é melhor não sugeri nada né. Vamos fazer assim, vamos tentar não colocar ela nas coisas da máfia...

Mih e Milla começaram a rir sem parar.

Mih: Bem, essa parte de" vamos tentar não colocar ela nas coisas da máfia" não cola mais, todo mundo literalmente já sabem quem somos e para quem trabalhamos e de quem somos família, esquece rsrsrsrs

Milla: E outra rsrsrs como ela mesma diz" dou um boi para não entrar numa briga e dou uma boiada para não sair" kkkkkk vai ser difícil fazer ela tirar licença médica kkkkk

Todos riram e concordaram com a cabeça e foram para o hospital.

Paulo: E aí amor, tudo certo. Tudo bem por lá.

Milla: Sim, tudo bem, resolvemos tudo e até aquela pendência também resolvemos, Joel disse quem ninguém viu e ninguém sabe.

Paulo: Bom, ótima notícia, já falou para Mih?

Milla: Melhor esperar ela acorda, né é melhor.

Ele concordou.

E passaram algumas horas e ela veio voltando a vida, dando ar de sua graça e quando desperta um grito se houve e todos correm.

Gislene: Nããããããoooooooooo

Alexandre: Calma, amor, calma, você está no hospital.

Paulo: Mãe, calma, está tudo, bem, todos estão bem.

Ela fecha os olhos e volta a dormir.

Geovanni: O que houve?

O doutor manda todos para fora e examina ela e volta para eles.

Doutor: Não sei o que houve, como disse ela não tem nada e mesmo assim está tendo esse momento de acorda e voltar a dormir, mas agora ela gritou, tem algo que queiram me contar, Sr. Dom?

Geovanni: Estamos cegos como o senhor doutor, ela acordou bem, tomamos café na nossa boate, pois estamos resolvendo algumas coisas da nossa família o senhor entendi, e saindo do escritório ela desabou, foi isso.

Doutor: Estresse do trabalho, já pensaram em deixa ela descansar sem atividades da família.

Antonny: Estávamos conversando com relação a isso, mas o senhor não vai querer ter ela como inimiga, se o senhor der uma receita e recomendar esse descanso possa ser que ela aceite não é garantia de 100%, mas tentaremos ajudar o senhor nessa empreitada.


Load failed, please RETRY

Tình trạng nguồn điện hàng tuần

Rank -- Xếp hạng Quyền lực
Stone -- Đá Quyền lực

Đặt mua hàng loạt

Mục lục

Cài đặt hiển thị

Nền

Phông

Kích thước

Việc quản lý bình luận chương

Viết đánh giá Trạng thái đọc: C68
Không đăng được. Vui lòng thử lại
  • Chất lượng bài viết
  • Tính ổn định của các bản cập nhật
  • Phát triển câu chuyện
  • Thiết kế nhân vật
  • Bối cảnh thế giới

Tổng điểm 0.0

Đánh giá được đăng thành công! Đọc thêm đánh giá
Bình chọn với Đá sức mạnh
Rank NO.-- Bảng xếp hạng PS
Stone -- Power Stone
Báo cáo nội dung không phù hợp
lỗi Mẹo

Báo cáo hành động bất lương

Chú thích đoạn văn

Đăng nhập