บทที่ 961: ศิษย์น้องจากที่ไหนก็ไม่รู้!
ที่บ้านของเหล่าเหรา
พื้นห้องตอนนี้เกลื่อนไปด้วยข้าวของระเนระนาด
การแลกเปลี่ยนฝีมือบนโต๊ะอาหารระหว่างเหราอ้ายหมิ่นกับจางเย่ ทำให้เฉินเฉินและหยางซูต้องมองด้วยความตกตะลึง ตื่นตาตื่นใจตั้งแต่ต้นจนจบ!
เฉินเฉินรีบถาม "ป้า ป้าชนะรึเปล่า?"
เหราอ้ายหมิ่น "ว่าไง?"
จางเย่ "ป้าเธอไม่ได้ลงมือเต็มที่"
"พวกคุณ..." หยางซูไม่กล้าเชื่อสายตาตนเอง
ทันใดนั้น หยางซูก็คิดอะไรขึ้นมาได้ ถึงกับทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ "คุณคือปรมาจารย์เหราอ้ายหมิ่น!"
ในที่สุดเธอก็นึกออกแล้ว!
พูดกันจริงๆ ก็ควรจะเดาออกแล้ว!
เธอไม่เคยพบเหราอ้ายหมิ่นมาก่อน แต่ก็ได้ฟังข่าวลือเรื่องนี้มามาก เธอเองก็ทราบดีว่ายอดฝีมือไทเก๊กที่ฝึกพลังปราณออกมาได้นั้นร้ายกาจแค่ไหน ทว่าแม้แต่เขาก็ยังสู้ไม่ไหว? เหตุผลมีเพียงฝ่ายตรงข้ามต้องเป็นระดับปรมาจารย์เท่านั้น ไม่มีเหตุผลอื่นใดอีกแล้ว ใครๆ ก็รู้ดี ในยุทธภพมีปรมาจารย์หญิงเพียงท่านเดียวเท่านั้น แถมตามคำเล่าลือ ยังบอกว่าปรมาจารย์ท่านนั้นสนิทกับจางเย่ไม่เลว!
ดังนั้น ถ้าไม่ใช่เหราอ้ายหมิ่นแห่งสำนักฝ่ามือแปดทิศ ยังจะมีใครได้อีก?