Chương 3: CHAPTER 2-HOME AT LAST
A J E N T A
Next day... I turn on my music too loud to destroy everyone's morning; I'm strumming my guitar while doing a head bang and until I went dizzy and had myself roll to the corner and bump my head against the wall. I almost gagged but I stop it and I accidentally swallowed it. Disgusting. ewww!! I rolled down to the floor like a drunked woman; looking at the ceiling, wasted. And its like the world is turning fast. I'm so done with this. I think I need a psychiatrist. I'm loosing my mind.
My stuff are all a mess and most of my hoodies are hanging on my chandelier. My stuff is all over me. Like I was dumped on a garbage. Being alone for a long time is not helping me. I'm depressed and it's getting worsier day by day. And tired at the same time. My shoes are all flying outside my window.
I don't have any energy to stand and clean up my room. Indolence are taken over my body again. Wala din akong masusuot puro pambabae lahat di nila ako pinapasuot ng panglalakeng damit. Puro ang iikli okay lang sana kung may boobs ako e sakto lang to sa lapad ng likod ko. I whine and stop as the phone rang and I lift myself up and answer the phone. I'm grinning ear to ear Its MAMA YAYA! yehey! "[Hello mah]"-excited kong sagot at kinakagat ang nails ko. Its nasty pero nakasanayan e ganito talaga ako pag excited. I really miss her voice
"[Madam kumusta na dya....]"
Nanaman?
"[Mah! Can you throw away MADAM thingy ampanget pakinggan tsaka mama yaya kayo po ang nakakatanda kesa sakin]"-i empathize it. That bullshit MADAM they called me. Sino bang nag embento nyan!
"[Okay, ano anak nalang?]"-bigla lang akong nabunutan ng tinik ng tawagin nya akong anak. I can't explain how it felt like. ANAK?! Damn Ang sarap pakinggan.. It gives me butterfly..
"[Mah paki ulit nga]"-ewan ko ba bat napaluha ako. Ang sarap pakinggan e
"[Anak]"-Awww ang sarap sa tainga. "[Kumusta dyan? Di kaba na pressure? O naloko na dyan sa sobrang tutok mo sa studies mo?]"
Ako kase yung tipong di nag aaral kalokohan lang ginagawa ko pero eqan ko ba bat sinampal ako ng libro ngayon Mama yaya naman e! Pinapaluha na naman ako. Grabe kahit gaano kame kalayo sa isa't isa parang nakikita nya parin ako.
"[Mah, gusto ko po sanang umuwi dyan kase miss ko na po kay..]"- bat ba ako laging nag eemot tanda tanda ko na iyakin parin ako.
Mahaba ang usapan namin sa call dahil niisa di sya nakatawag sakin. Dahil siguro sa sobrang busy nya at pinuputol ang linya nya minsan dito kaya di kame nakakapag usap.
May nagknock sa pinto at agad kong binuksan. Ugh! Didnt expect that
"What's your problem?!"-I exclaimed. Bigla nyang inabot sakin ang passport at umalis sa aking harap but di pa sya nakakalayo ng magsalita naman sya
"Magbibisita kalang dun and don't even tried to escape. Copy?"
"Geez, thanks anyway"-sabi ko at napahinto naman sya sa paglalakad
"Have a safe flight"-She added and left until I lost sight of her
"Thank you"-sabay bow sa kanya na parang nang aasar pa at sinarado ang pinto at hinug ang passport. Sawakas makakauwi na ako! Ano kaya ang nakain nun himala! Nagsawa ata sakin hahahaha
FAST FORWARD••
Nasa plane na ako. Duh! Mamapatay ako dun sa america kapag di pa ako nakakauwi sa pilipinas. Pinayagan naman akong bumisita dun for just a couple of days. Pero nakakabadtrip na sumama pa sakin yung apat. Minsan nakakatakot silang tingnan. Sa laki ng katawan nila parang hihimatayin ako at mga tao nga rito takot sa kanila. Bat ba kase pinasama ang mga to!
"Madam okay kalang? nasusuka ka ba?"
"Madam may barf bag ako dito"
"Madam may extra din po"
"Madam may sakit ho ba kayo?"
My eyes twitch in so much pissed. "Oo may sakit ako. Sakit na pinapakinggan ang nabibinging MADAM nayan!! At pwede daming nakatingin. Ah!!! Magwawala na ako dito" Kanina pang gustong makipag away ang inner self ko pero pinapakalma kolang. Inis na ako teme ne!
I close my eyes and massage my head tsaka nagdeep breath. KALMA self kaya mo yan di kapa nakakarating patay kana. De joke lang "Guys?... can you stop calling me MADAM?"-take note that smile na parang gusto mo nang sumakal ng tao sa sobrang inis.
"Madam magagali..."
Mamatay na ako! Wala syang narinig e! "Nako po aatakihin ako sa puso!!"- itong apat nato kapag ipagsama parang si mark lang.
"Madam ipapadala ka namin sa hospital"
"Walang hospital dito plane to!"
"Oh"
"Ano ba! MagCCR lang ako! My god! Matutuluyan na ako sa kabaong"-tumayo na ako at pumunta sa cr at dun ako nagtambay for ilang hours. I can't sleep kase natutulog ako at tudo titig naman sila sakin.
⚊⚊⚊
Nakarating na kame ang bayan kong sinilangan. Laking abnormal. Nakita ko si mama yaya na nagwewave sakin at tumakbo ako papunta sa kanya at binitawan ko yung dala kong maleta. DUH! wala yung laman. Trip kolang e.
Agad ko syang hinog ng sobrang higpit yung tipong mapipisa na sya
"Anak balak mo na ba akong patayin?"
Bumitaw ako at sabay peace sign ko sabay yung nakakalokang smile. Isip bata lang! "Sorry mama I'm over the moon now!"
Nakikamay kay mama yaya yung apat. And this time mama yaya's happy face kanina, naging blanko. Sino ba naman ang di mabibigla kung may kumamay sayo na tao na di mo kilala
"Sinong mga yan? Boyfriend mo aber nagdadalaga ka na anak"
Mah. Sobra naman ata kung apat. Iba nayan. Aray! Pwedeng pakisampal sakin ang sakitang yun. BOYFRIEND!
Parang hihimatayin ako sa sinabi ni mama sakin. Mah nemen weg keng genyen! "Mah naman apat yan"
"Edi mabuti"
"Ekk mah eww, di na po nakakatewe yen"-nakangisi ako na may kasamang gritted teeth
Bigla nya akong tinapik at pinagtatawanan ako"Anak biro lang, sige uwi na tayo"-pumasok na kame sa car. May dalang pabaon si mama yaya sakin. Dried fish and rice ito ang pinakamasarap na pagkain na natikman ko sa buong damn life ko. Nagkamay lang ako at tulala yung apat na ungas sakin. Gusto atang makisalo sakin e.
"Madam naubusan ka ata ng kutsara?"
Seriously pati pagkain ko ginagambala nila at ano naman pake nila kung walang kutsara? "Walang namamatay sa kamay. Magtaka nalang kayo pag paa ginamit ko!"
Nagsalita naman yung pangalawa "Madam bibili po ako ng kutsara bababa lang ako san ba makakabili dito?"-tanong ng isang bodyguard sa driver
Napastop akong kumain "Pwede di ako mamamatay kung walang kutsara bakit masama bang magkamay?"-grabe makareact ang mga to nakakaloka
"Pero madam wala kapa nakahugas kamay"
"Pwede naghugas ako bakit kailangan ko pang sabihin na 'Oh naghugas na ako ng kamay inayos ko yan wala ng natirang 99.9 percent of bacteria ganon? Pwede pabayaan nyo ako ngayon today is my freedom time"
"Freedom time? What's that?"-sabay nilang tanong pareho sa isa't isa. Wag nyo nang pansinin ang sinabi ko.
"Ah basta! Wag nyo na akong pansinin maghanap kayo ng libangan nyo. Lubayan nyo ako ngayon"
Titig na titig sila sakin at tumayo ang balahibo ko ang laki ng ulo nila e "Ano po gagawin namin?"
"Putek! Talk to yourselves"-iritado kong sambit at sumubo lang ako ng sumubo. Ang sarap talaga ng pagkaing pinoy. Mabilis akong natapos at inihiga ang ulo ko sa balikat ni mama. Napakunot noo ako ng magkislap kislap ang mga mata ng apat sakin parang naadore sila sa maliit na bata at napasigaw ako ng pagsabay sabayin nila akong kurutin sa pisnge
"ARAY!!!!!"
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực