บทที่ 249 เคลียร์วอเตอร์ใหม่
...
บันไดหินแกรนิตหน้าวิหารศักดิ์สิทธิ์ในเมืองหลวงของอีเทอร์นัลวินเตอร์ถูกเลือดสดๆ ย้อมจนเป็นสีแดงฉาน กลิ่นคาวเลือดในอากาศฉุนแรงจนแสบจมูก
บนพื้นเต็มไปด้วยศพมากมาย...มีทั้งศพของนักรบอาญาสิทธิ์ สาวกศาสนจักร คนของฝ่ายตัวเอง และชาวทะเลทรายเผ่าโมเกน พวกเขาตายในลักษณะต่างๆ กัน แต่ส่วนใหญ่มักมีรอยไหม้ตามร่างกาย อวัยวะภายในและชิ้นส่วนแขนขาหล่นกระจายทั่วทุกแห่ง ฟาเรียนรู้ว่าพวกเขาตายเพราะถูกผงหิมะอำมหิตแผดเผาและทำลายร่างกาย
เขารู้สึกถึงสัมผัสเหนียวๆ ใต้เท้าเวลาเหยียบบันไดแต่ละขั้น ทหารพิพากษาและเหล่าสาวกมีจิตใจที่มุ่งมั่นจนถึงขั้นเรียกว่าบ้าคลั่ง แม้ต้องเผชิญหน้ากับทาสที่กินยากระตุ้นจนร่างกายแข็งแกร่ง พวกเขาก็ยังสู้สุดใจ ต่างใช้ร่างกายมาขวางศัตรูไว้เพียงเพื่อให้ฝ่ายตัวเองมีจังหวะโจมตีศัตรูสักครั้ง...ยานั่นทำให้คนมีพละกำลังมากขึ้นและทนความเจ็บปวดได้ดีขึ้นก็จริง ทว่าหัวใจ คอ และศีรษะก็ยังเป็นจุดอ่อนที่ต้องระวังอยู่ดี ราชินีเองก็ไม่มีเกราะมากพอสำหรับทาสต้อยต่ำพวกนั้นเสียด้วย
หากไม่ใช่เพราะผงหิมะล่ะก็ สงครามครั้งนี้อาจจบไม่สวยก็ได้