บทที่ 466 ปรากฏอีกครั้ง
“แอ็กเซียใช่ไหม...เจ้าไม่ต้องกังวลไป” เวนดี้เข้าไปกุมมือเธอไว้ “สโมสรแม่มดไม่ได้เป็นอย่างที่ครอบครัวเจ้าคิด และเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในปราสาทด้วย”
“จริงหรือ” เธอถามเบาๆ
“จริงสิ” เวนดี้ยิ้มบางๆ “เหตุผลที่พวกเราอยู่ในปราสาทก็เพราะไม่มีที่ไป...ก่อนหน้าที่เจ้าชายจะทรงรับพวกเรามาอยู่ด้วย แม่มดทุกคนล้วนใช้ชีวิตไม่ต่างจากคนเร่ร่อน ถ้าไม่ใช่เพราะบ้านแตกสาแหรกขาด ก็ถูกคนในครอบครัวมองเป็นคนแปลกหน้า ดังนั้น แค่เจ้ามีครอบครัวอยู่ก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว” เธอหยุดไปเล็กน้อย “พวกเราไปกันเถอะ ตรงนี้ลมแรง”
“...อืม” เด็กสาวก้มหน้า เดินตามเธอเข้าปราสาทไปอย่างว่าง่าย
“นี่น่ะหรือแม่มดที่เพิ่งตื่นรู้ใหม่” บุ๊กรออยู่ที่หน้าประตูนานแล้ว “นางชื่ออะไร”
“แอ็กเซีย” เวนดี้มององครักษ์ “ข้ารบกวนเจ้าไปตามอกาธามาที่ปราสาทที บอกว่าเมืองชายแดนมีแม่มดใหม่ ตอนนี้นางน่าจะอยู่ที่ห้องปฏิบัติการริมแม่น้ำ”
“ด้วยความยินดี” องครักษ์ทำความเคารพแล้วหันหลังเดินจากไป
“นั่นสินะ พอไนติงเกลกับซิลเวียไม่อยู่ ก็เหลือแค่อกาธาที่วิเคราะห์ปริมาณและประเภทของพลังวิเศษได้” บุ๊กพยักหน้า “นางมีพลังอะไร”