บทที่ 405 เกาะติด
เช้าวันรุ่งขึ้น ลูนาวิ่งเข้ามาในห้องทำงานเจ้าชายอย่างรีบร้อน รอยคล้ำใต้ตาเธอขยายใหญ่กว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด
“ทำไมในลูกแก้วถึงมีแสงได้เพคะ หลังจากนั้นไม่ว่าหม่อมฉันจะเสกพลังอย่างไร ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้ว...” เธอถามทันทีที่ผลักประตูห้องเข้ามา
“เจ้าฝึกได้เร็วขนาดนี้เชียวหรือ” เจ้าชายดูประหลาดใจ เขาวางพู่กันลงแล้วรับของเล่นมาจากลูนา “ข้านึกว่าเจ้าน่าจะต้องใช้เวลาอีกสักสองสามวัน”
ลูนาโน้มตัวลงพาดคางกับขอบโต๊ะแล้วกะพริบตาถามว่า “แสงนั่นคืออะไรกันแน่เพคะ”
“หลอดไฟ” เจ้าชายยิ้ม “เจ้าเป็นคนปล่อยสายฟ้าบนท้องฟ้าออกมา”
“สาย...ฟ้าหรือเพคะ” เธอทวนคำอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะส่ายหน้าว่า “แต่มันดูไม่เหมือนเลยนะเพคะ แสงที่หม่อมฉันเห็นเป็นสีส้มแดง แล้วมันก็สว่างอยู่เป็นนาน...แต่เวลาฟ้าแลบจะเห็นแสงแค่แปลบเดียวเท่านั้น”
“สายฟ้าจุดไส้หลอดไฟ ทำให้มันส่องแสงได้นานน่ะ” เจ้าชายหมุนลูกแก้วสองรอบแล้ววางมันลง “ถ้ายังไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรหรอก ต่อไปข้าจะให้เจ้าได้เห็นแสงไฟฟ้าที่แท้จริง”