บทที่ 395 ลึกลงไปในป่าหิมะ
ลีฟกำลังลุยฝ่ากิ่งไม้และใบพืช เพื่อตามหาร่องรอยของไลต์นิ่งและเมซี
อันที่จริงจะเรียกว่าลุยฝ่าก็ไม่ถูกนัก เพราะร่างกายของเธอได้หลอมรวมกับป่าทึบแล้ว อวัยวะที่เคลื่อนไหวมีเพียงสายตาเท่านั้น
ความรู้สึกนี้มหัศจรรย์มาก เธอรู้สึกว่าตัวเองมีอิสระยิ่งกว่านกเสียอีก...เพราะหากนกไม่กระพือปีกก็จะร่วงลงจากฟ้า ในขณะที่เธอไม่เป็นอย่างนั้น ตราบใดที่ยังคงสถานะนี้ไว้ได้ เธอก็สามารถข้ามจากป่าอีกฝั่งไปยังป่าอีกฝั่งได้ภายในเวลาเพียงพริบตา
แน่นอนว่าหากเทียบกับป่าเร้นลับทั้งผืนแล้ว พื้นที่ที่ลีฟควบคุมได้ตอนนี้ก็ยังถือว่าเล็กน้อยมาก
นับตั้งแต่ที่พลังเธอพัฒนาเป็นต้นมา เธอก็หมายตาป่าเร้นลับซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองชายแดนมาตลอด
หากสามารถควบคุมป่าที่กว้างใหญ่ผืนนี้ได้ เธอก็จะช่วยงานเจ้าชายโรแลนด์ได้มากขึ้น อย่างเช่นงานรับมือสัตว์อสูรและงานรวบรวมทรัพยากร เธอตอบแทนเจ้าชายได้เพียงไม่กี่อย่าง นอกจากดัดแปลงพันธุ์พืชเกษตรแล้ว ก็เห็นจะมีแต่เรื่องนี้ที่เธอพอทำได้