บทที่ 255 การต้อนรับ
พายุมาไวก็ไปไว
ขบวนแม่มดออกเดินทางในวันที่สองหลังจากฝนหยุกตก เรือที่ส่งพวกเธอไปยังเกรย์คาสเซิลก็คือเรือบิวตี้
ซิลเวียยืนพิงกราบเรือ หยิบเนื้อวัวแห้งออกมาจากกระเป๋าผ้า แล้วชูขึ้นแกว่งเหนือศีรษะ
“จิ๊บ...จิ๊บ...”
นกนางนวลตัวใหญ่ส่งเสียงร้องพร้อมกับบินร่อนลงมาจากฟ้า ลมที่พัดมาจากใต้ปีกแรงจนเธอต้องหรี่ตา เนื้อวัวแห้งในมือเธอถูกมันคาบหายไป กว่าเธอจะเงยหน้าขึ้นได้ นกนางนวลก็บินกลับไปที่หัวเรือ เพื่อนำทางเรือท่ามกลางทะเลอันเวิ้งว้างต่อแล้ว
นี่คือเรื่องที่เมซีไหว้วานเธอไว้ เพราะตอนที่เธอแปลงร่างเป็นนกนั้น เธอไม่สามารถหยิบเนื้อออกมากินเองได้
แม้ตอนนี้เมซีจะมีรูปลักษณ์ไม่ต่างจากนกนางนวลทั่วไป (ยกเว้นขนาด) แต่ซิลเวียก็ยังเห็นพลังวิเศษที่กำลังเคลื่อนไหวและรูปร่างที่แท้จริงของอีกฝ่ายได้ หรือหากเพ่งมองดีๆ เธอยังสามารถเห็นพลังวิเศษที่ไหลมารวมกัน แล้วเปลี่ยนเป็นดวงแสงเล็กๆ ก่อนจะหายวับไปได้ด้วย