บทที่ 52 ไฟแห่งใจ (เริ่ม)
โรแลนด์เคาะประตู หลังจากได้ยินเสียงขานตอบของไนติงเกลแล้วจึงผลักประตูเข้าไปในห้อง
ภายในห้องแขวนม่านหน้าต่างหนาทึบ หน้าต่างจะถูกเปิดเฉพาะตอนเช้าหรือเย็นเท่านั้น เวลาอื่นๆ จะปิดไว้เพื่อรักษาความอบอุ่นและบังแสง
แสงสว่างเพียงแห่งเดียวมาจากเชิงเทียนสองเล่มที่ปลายเตียง เทียนกำลังลุกไหม้อย่างเงียบๆ สาดแสงกระทบข้าวของภายในห้องจนเกิดเป็นเงาไขว้กันสองสาย
เขาเดินไปที่เตียง มองสาวน้อยที่ยังคงนอนอยู่ท่ามกลางผ้าห่มและหมอนกำมะหยี่นุ่มนิ่ม ก่อนจะถอนใจออกมาเบาๆ
“แนวป้องกันที่ชายแดนเป็นอย่างไรบ้างเพคะ” ไนติงเกลยื่นน้ำอุ่นให้เขา
“ทุกอย่างเรียบร้อยดี” โรแลนด์ดื่มน้ำแล้วคืนแก้วให้เธอ “ตั้งแต่วันนั้นมาก็ไม่เจอสัตว์อสูรฝูงใหญ่อีก สมาชิกกองพลเรือนที่ได้รับบาดเจ็บก็กลับมาประจำตำแหน่งเดิมแล้ว ทุกคนมีกำลังใจในการสู้รบ...มากขึ้น”
“แล้วรูโหว่ที่กำแพงเมืองเล่าเพคะ”