บทที่ 22 แตกหักอีกครั้ง
ตื่นนอนมาในตอนเช้าจะต้องเจ็บเอวปวดหลังแน่นอน!
ฉู่หลีสีหน้าขรึม ใช้สายตาพิฆาตมองไปยังชิงเซี่ยที่กำลังหัวเราะร้ายพลางช่วยเขาปลดเชือก นางหัวเราะเสียจนปอดจะหลุดออกมา
รัชทายาทแห่งหนานฉู่ที่เพียงแค่ออกคำสั่งก็สามารถทำให้หัวของคนนับไม่ถ้วนหลุดจากบ่าได้เพิ่งรู้ว่า การที่นอนไปพร้อมกับถูกคนมัดมือมัดเท้าไว้นั้นเป็นเรื่องที่ลำบากมาก ไหล่ทั้งสองข้างของเขาราวกับไม่สามารถขยับได้ เขาขยับแขนขึ้นลงพักหนึ่งจากนั้นก็คว้าข้อมือของชิงเซี่ยไว้ เอ่ยเสียงดังว่า “เจ้าบังอาจมาก!”
ความโกรธที่สั่งสมมาทั้งคืน ต้องได้ระบายออกมา
ชิงเซี่ยมองไปยังชายหนุ่มที่กำลังโกรธเคืองอย่างไร้เดียงสา นางยักไหล่อย่างไม่แยแสพลางเอ่ยว่า “จนถึงวันนี้ เจ้าเพิ่งรู้ว่าข้ากล้าหรือ?”
“ใช่!” ฉู่หลีเสียงดังขึ้น “เมื่อก่อนข้ามองเจ้าผิดไปจริงๆ”