Seefun ' s
เซฟมันไปแล้ว
มันจากผมไปแล้ว และผมก็คงมาส่งมันได้แค่นี้ ผมมองออกไปยังเส้นทางที่มันวิ่งออกไป ตอนนี้คนของผมคงจะไปรับมันไปส่งที่ร้านเจ๊โซดา ผมระบายยิ้มออกมา จบแล้วสินะชีวิตผม ต่อไปมันก็คงเอาหลักฐานที่มันได้ไปฟ้องเจ้านายมันแล้ว ผมพลาดเองที่คิดว่าการที่ผมบอกรักมันจะทำให้มันไม่ไปจากผมและล้มเลิกแผนของมัน ผมโง่เอง โง่จนลืมคิดไปว่ามันไม่ได้รักผม คนที่เซฟรักอย่างไงก็ยังเป็นเวนิส เป็นเวนิสเสมอมา ผมหันไปมองลูกน้องสองคนที่กำลังวิ่งหน้าตั้งมาทางผมก่อนจะยิงมันทั้งคู่ทิ้งอย่างไม่ไยดี และผมก็จะไปบอกลุงของผมว่าผมฆ่าไอ้เซฟตายในป่าแล้วโยนให้สัตว์ป่ากินแล้ว มันไม่ได้เอาหลักฐานอะไรไป นี่คงจะเป็นหนทางเดียวที่ผมจะปกป้องมันได้ ผมค่อย ๆ เดินออกจากป่าเพื่อกลับบ้านของตัวเอง ก้าวอย่างเชื่องช้าในหัวก็เอาแต่นึกถึงหน้ามัน หวังว่าการที่ผมปล่อยมันไป จะทำให้มันได้ใช้ชีวิตที่ดีนะ
"เป็นยังไง" ลุงเอ่ยถามผมทันทีที่ผมเดินมาหยุดอยู่หน้าบ้านก็ไม่ได้ผิดคาดเท่าไหร่
"มันตายไปแล้วครับ" ผมโกหกหน้าตายและลุงก็ยิ้มออกมาอย่างดีอกดีใจผมเองก็ยิ้มเหมือนกัน ยิ้มกลบเกลื่อนเรื่องโกหกในใจเหมือนที่ผมแสดงมันออกมาตลอด