Chương 26: ตอน เยือนติโลการาม1
ดวงใจปักษา25
ตอน เยือนติโลการาม1
...ณ ชายป่านอกเมืองติโลการามนคร รสินทราใช้เวลาในการเดินทางมาถึง เป็นเวลาถึงสามวันกว่าจะมาถึงติโลการามนคร อันเป็นเมืองบนโลกมนุษย์
เขามุ่งหน้าออกเดินทางต่อ จากชายป่ามุ่งสู่นครเบื้องหน้า จนใคร่เข้าใกล้ตัวเมือง ณ ที่หน้าประตูเมือง ทหารเวรยามบนป้อมเชิงเทิน ได้ร้องตะโกนถามลงมา...
" หยุดก่อนท่าน!!..ท่านเป็นผู้ใด แลมีกิจอันใดที่เมืองนี้ รบกวนบอกกล่าวก่อน จักได้หรือไม่! "
" เรา...มีกิจธุระสำคัญต่อท่านเจ้าเมืองนี้ กรุณาท่านนายประตู ช่วยเปิดประตูเมืองให้เราด้วยเถิด.. " รสินทราตอบกลับ
" ท่านมีกิจกับท่านเจ้าเมือง แลท่านรู้หรือไม่ ว่าท่านเจ้าเมืองคือใคร!? ..หากท่านตอบได้ เราถึงจักเปิดประตูเมืองให้ท่าน! " นายประตูยังคงถามต่อ โดยไม่ยอมเปิดประตูรับ..
" หากเช่นนั้น เรารบกวนท่าน เข้าไปทูลรายงานท่านเจ้าเมืองด้วยว่า...เรา'รสินทรา' ราชองครักษ์ของท่านจ้าวแสนธนบดีแห่งแสนเพตรานคร มาขอเข้าเฝ้า..เราจักรอท่านเปิดประตูรับเราอยู่ตรงนี้!! "
...เมื่อได้ฟังคำกล่าวตอบของชายเบื้องล่าง นายเวรประตูก็งงในคำตอบ ด้วยนามเมืองที่ชายผู้นั้นบอกกล่าว ตนไม่เคยได้ยินเลย แต่ก็ยังหันไปสั่งทหารให้เข้าเมือง เพื่อไปทูลต่อเจ้าเมืองตนให้ได้รับรู้
พร้อมกับสั่งทหารที่เหลือ ให้เตรียมตัวเพื่อระวังภัย หากมีเหตุอันใดไม่สมควร จักได้ต้านรับทัน จากนั้นจึงตอบกลับไปยังชายฉกรรจ์ ที่อยู่บนหลังม้าเบื้องล่าง...
" ถ้าเยี่ยงนั้นเชิญท่านรออยู่ตรงนั้นก่อนเถิด เราได้ส่งทหารเข้าไปทูลต่อท่านเจ้าเมืองแล้ว หากพระองค์มีรับสั่งให้เปิดเราจักเปิดประตูเมืองรับท่าน หวังว่าท่านคงมิเคือง ที่เราต้องทำเยี่ยงนี้นะ "
" เรามิเคืองดอก แลรู้ว่ามันคือหน้าที่ เราเองจักรอตรงนี้ให้ท่านมาเปิดประตูรับเราเข้าเมืองอย่างสงบ..! " รสินทราตอบกลับ...
.........................
ณ...เรือนรับรองของเจ้าเมือง องค์อุปนันท์ตะคุปต์ ทหารยามได้เดินทางมาถึง พร้อมขอเข้าเฝ้าทูลกล่าวถึงเหตุที่มา...
" ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า..ข้าพระองค์ นายทหารยามหน้าประตูเมือง ได้รับคำสั่งจากท่านขุนเวียง นายเวรหน้าประตูให้เข้ามาทูลรายงาน พระเจ้าค่ะ.." นายทหารยาม ทำความเคารพพร้อมแจ้งเหตุที่มา...
" มีเรื่องอันใดสำคัญเช่นนั้นรึ จงแจ้งมาเถิด " ท้าวอุปนันตะคุปต์ตรัสกล่าว ต่อนายทหารที่มารายงาน..
" ด้วยเพลานี้ ที่หน้าประตูเมือง ได้มีชายคนหนึ่ง นามว่า 'รสินทรา' บอกว่าเป็นองครักษ์ของท่านจ้าวแสนธนบดี แห่งนครแสนเพตรา มาขอเข้าพบ พระเจ้าค่ะ "
" อะไรนะ...เจ้าว่าเยี่ยงไรนะ!..รสินทราองครักษ์แห่งแสนเพตรา มากระนั้นหรือ?! "
" พระเจ้าค่ะ..พระองค์ ชายคนนั้น แจ้งมาแบบนี้ พระเจ้าค่ะ "
" ถ้าเช่นนั้น เจ้าจงรีบกลับไปเปิดประตู รับชายผู้นั้นแล้วพามาพบเราที่นี่ บัดเดียวนี้! "
" พระเจ้าค่ะพระองค์ หม่อมฉัน จักรีบไปนำชายผู้นั้น มาเข้าเฝ้าต่อท่านเจ้าเมือง พระเจ้าค่ะ "
เมื่อมีรับสั่งเยี่ยงนั้น นายทหารที่มาทูลรายงาน ก็รีบถอยกลับมายังประตูเมือง พร้อมแจ้งต่อนายเวรประตู ตามรับสั่งของท้าวอุปนันท์ตะคุปต์ เจ้าเมืองในทันที
นายทหารเวรเมื่อได้รับฟังคำบอกเล่า จากทหารที่กลับมา นายทหารเวรก็รีบสั่ง ให้เปิดประตูรับชายผู้นั้น พร้อมทั้งรีบนำพาเขาไปยังเรือนรับรอง เพื่อเข้าพบกับท่านเจ้าเมืองในทันที...
" ขอถวายบังคมคารวะท่านอุปนันท์ตะคุปต์ พระเจ้าค่ะ " รสินทรา กล่าวทำความเคารพ เมื่อประจันหน้ากับเจ้าผู้ครองเมือง..
" ยินดีเช่นกัน ท่านรสินทรา มีการอันใดกระนั้นหรือ ท่านถึงต้องลำบากมาด้วยตนเอง? "
" มิได้ลำบากอันใดหรอกพะย่ะค่ะ หม่อมฉันยินดีทำตามรับสั่ง ขององค์จ้าวแสนอยู่แล้ว พระเจ้าค่ะ "
" แล้วนี่..องค์จ้าวแสน มีอันใดจักให้เรารับใช้กระนั้นรึ ถึงขนาดต้องส่งราชองครักษ์ ฝีมือดีมาด้วยตนเอง " ท้าวอุปนันท์ตะพูดด้วยใบหน้ายิ้มๆ
" ข้าพระองค์ เพียงนำสาส์นมาส่งแค่นั้น ด้วยเกรงว่าผู้อื่น จักทำมิรอบคอบ จึงต้องมาด้วยตนเอง พะย่ะค่ะ
อ้อ..มีรับสั่งมาจากท่านอุปนันทะ มาถึงท่านด้วย " รสินทรา บอกกล่าว..
" นี่...ท่านเดินทางมาจากยโสธาราเขตกระนั้นรึ? "
" พระเจ้าค่ะพระองค์...หม่อมฉันพึ่งเดินทาง มาจากยโสธารา ด้วยไปส่งสาส์นเช่นกัน พะย่ะค่ะ "
" ออ...แล้วท่านพี่อุปนันทะ ฝากท่านมาถึงเราคืออะไรรึ? "
" องค์อุปนันทะเพียงฝากมาทูลว่า ให้พระองค์ทำตามรับสั่งของท่านจ้าวแสน และฝากถามว่า พระองค์สบายดีรึไม่ด้วยมิได้ข่าว จากพระองค์เสียเลย พระเจ้าค่ะ.."
" อ้อ...เจ้าพี่คงกลัวเรา มิทำตามรับสั่งขององค์เจ้าพี่แสนธนบดีแน่แท้ ถึงได้กำชับมาเยี่ยงนี้😂😂 คงจักลืมไปแล้วกระมัง ว่าเรานั้นเป็นอนุชา ขององค์เจ้าพี่แสนธนบดีอีกคน น้องต้องทำตามรับสั่งพระเชษฐา อยู่แล้ว "
" องค์อุปนันทะคงลืมกระมั้ง พะย่ะค่ะ😁😁 "
...หลังจากพูดคุยทักทายกัน ตามประสาคนเคยรู้จักสนิทกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว องค์อุปนันท์ตะคุปต์ จึงบอกแก่รสินทราให้ไปพักผ่อน ส่วนเรื่องต่างๆ จักเขียนสาส์น ตอบกลับฝากไปถึงองค์เจ้าพี่แสนธนบดีอีกที..
" เชิญท่านรสินทรา ไปพักเสียก่อนเถิด คงมิรีบกลับใช่หรือไม่ เราจักได้เขียนสาส์น ฝากท่านไปถึงเจ้าพี่แสนด้วย! "
" ขอบพระทัยพระองค์พระเจ้าค่ะ หม่อมฉันคงพักค้างที่นี่ซักคืนหนึ่งเท่านั้น ด้วยกลัวว่า องค์จ้าวแสนจักมีงานให้กระทำอีกหรือไม่ก็มิรู้ พะย่ะค่ะ "
" หากเช่นนั้นก็เชิญท่านไปพักเถิด เดินทางมาเหนื่อยๆ เราจักรีบเขียนสาส์น ฝากท่านไปทูลต่อเจ้าพี่😊 "
...รสินทราทำความเคารพ พร้อมแยกตัวไปพักผ่อน ในห้องบนเรือนรับรอง ที่ท้าวอุปนันท์ตะคุปต์ ทรงได้สั่งให้ข้าบริพารจัดเตรียมไว้ให้...
**************************************************************
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực