Chương 7: ตอน นครฉิมพลี
ดวงใจปักษา6
ตอน นครฉิมพลี
...ณ..นครฉิมพลี อันเป็นนครแห่งพญาปักษาที่ตั้งอยู่ ณ เขาไกรลาสโดยมีท้าวพญาจิตสุบรรณเวนไตยครุฑา เป็นเจ้ากษัตริย์ผู้ปกครองนครแห่งนี้...
ครั้นกลับมาถึงเมืองพญาสุวรรณเบญกายก็รีบลุดไปยังห้องพักของตนเองและรีบปิดประตูลงดานกลอน เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ใดเข้ามารบกวนตน เมื่อเสร็จแล้วจึงหันหลังเดินมาประทับนั่งบนตั่งแท่นประทับในห้องและจัดการรินน้ำจันในกุณโทลงจอกและยกขึ้นดื่ม เพื่อหวังจะดับความกระหายใคร่รู้ในอกตนที่มันนั้นร้อนระอุอยู่ภายใน " 'จันทร์ฉาย' ทำไมเจ้าถึงต้องพบกับชะตากรรมเยี่ยงนี้ ข้าจักช่วยเจ้ายังไงดี..!!" คิดมาถึงจุดนี้สุวรรณกายก็คิดไม่ตกกับสิ่งที่ตนได้รับรู้มา "ท่านอา...ข้าควรทำเยี่ยงไรดี ข้าควรจะแจ้งข่าวของศิรินภาจันทร์ฉายให้ท่านทราบดีหรือไม่..!!" สุวรรณกายนั่งคิดทบทวนวกไปวนมาอยู่อย่างนั้น พร้อมกับใช้น้ำจันเป็นเครื่องช่วยบรรเทา...
...สักครู่...ก็มีเสียงเคาะประตูด้านนอก เสียงเคาะประตูนั้นช่วยดึงสติของพญาสุวรรณเบญกายนั้นให้หวนกลับมา จากนั้นจึงตะโกนถามออกไปว่า... " นั่นใคร!..มีธุระอันใดกับเรา? "
" สุวรรณกาย...นี่อาเอง!! เจ้าเปิดประตูให้อาที!! "
" ท่านอา...ท่านมีกิจอันใดกับข้ากระนั้นรือ?!! "
" เปิดประตูให้อาก่อน อามีเรื่องจักคุยกับเจ้า! " เสียงตอบกลับมาของพญาสุพรรณภาคีครุฑา...
ครั้นคิดว่าคงเลี่ยงไม่ได้ พญาสุวรรณเบญกายจึงลุกขึ้นเดินไปเปิดกลอนดานที่ขัดไว้ออกและเปิดประตูให้กับพญาสุพรรณภาคีเข้ามา..
พญาสุวรรณเบญกายได้แต่ก้มหน้าหลบไม่กล้ามองสบตา และเอ่ยเสียงถาม... "ท่านอา ท่านมีธุระอันใดกับข้ากระนั้นรือ? ใยมิส่งขุนทหารมาตามข้ากันเล่า!?"
" อามิมีกิจอันใดดอก...อาแค่เห็นเจ้ากลับมาแล้วรีบร้อนเข้าห้อง จึงเดินมาหาก็เท่านั้น "
" แหม่!!...นี่เจ้าล่อน้ำจันแต่หัววันเลยรึ มีเรื่องอันใดไม่สบายใจรึป่าว?"
" ข้ามิมีเรื่องอันใดดอก..ท่านอา!!
ข้าก็ร่ำสุราน้ำจันของข้าเป็นปกติ😄😄😄 " ตอบแต่ไม่ยอมสบตา...
" เจ้า!! จะปดข้าทำไมสุวรรณกาย! "
"เจ้าเองก็รู้ว่าข้าแม้นจะมีฐานันดรเป็นอาของเจ้า..แต่เราก็อายุมิห่างกันเท่าไร ข้ากับเจ้าหากเทียบกันดีๆ ก็เสมือนพี่น้องที่คลานตามกันมา และยังเป็นสหายสนิทกัน เจ้าปดข้ามิได้ เจ้าน่าจักรู้ดี " พญาสุพรรณภาคีจ้องหน้าสุวรรณกาย😒😒😒
"มีเรื่องอันใดมิสบายใจใช่รือไม่?"
"เล่ามาให้ข้าฟังเถิด ข้าอาจจักช่วยเจ้าคิดแก้ไขได้!!"
"..ท่านอา...วันนี้ข้ากลับเจ้าพี่กรีราและวายุภักดิ์พวกเราได้ไปเที่ยวที่ป่าหิมพานต์กัน แต่....เอ่อออ..." สุวรรณเบญกายได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ จนพญาสุพรรณภาคีเริ่มสงสัย..
" เจ้าไปพบเจออันใดมากระนั้นใช่หรือไม่!!..สุวรรณกาย? "😒😒
" ใช่!!...ข้าไปได้พบกับดรุณีน้อยนางนึง..เอ่อออ..ดรุณีน้อยนางนั้นข้าสอบถามมาได้ความว่า...นางเป็นลูกของศิรินภาจันทร์ฉาย!! นางนาคีที่ท่านมีใจรักชอบมานาน "
" เจ้าว่ากระไรนะ!!..เจ้าได้พบเจอกับนางกระนั้นรือ?!! "
" ป่าว!..ข้าเพียงได้พบแค่ดรุณีน้อย นางบอกข้าว่านางเป็นลูกของ ' ศิรินภาจันทร์ฉาย'!! " ข้ามิได้ซักถามดรุณีน้อยนั้นมากความ เพราะกลัวนางจักตกใจกลัวจนมิตอบความอันใด...
" แล้วเจ้า!..มิได้พบกับศิรินภาด้วยรึ? "
" มิได้พบ..."
" ดูที ศิรินภานางคงจักสบายดีใช่รือไม่? "
"ข้าเองก็มิแจ้งใจนัก ว่านางนั้นจักสบายดีหรือป่าว!" แต่ที่ข้ากังวลเพลานี้ มันเป็นคำตอบของดรุณีน้อยนางนั้นมาก นางบอกข้าว่า นางพำนักอยู่ที่ป่าหิมพานต์กับแม่ชื่อ'ศิรินภาจันทร์ฉาย' แล้วเหตุการณ์มันเป็นเยี่ยงไรกันหล่ะท่านอา?"
".. ครานั้น..ก่อนที่เราจักแยกจากนางมา นางบอกแก่พวกเรามิใช่หรือว่านางนั้นจะอภิเษกกับกษัตริย์แห่งนครบาดาลนครหนึ่งเพื่อไปเป็นชายา!"
"แล้วมันเกิดเหตุอันใดกัน ครานี้นางจึงมาแอบหลบซ่อนตนอยู่ในป่าหิมพานต์แถมยังมีลูกอีกหนึ่งคน"🤔🤔🤔...
" ข้าว่านะ...นางต้องพบเรื่องมิดีแน่แท้ นางจึงได้พาลูกหนีมาแอบซ่อนตนในป่าเช่นนี้😏😏.."
" เอาเถิด..ข้าว่าเราอย่าพึ่งไปวิตกกังวลอันใดมากความเลย ค่อยคิดหาทางสืบดูถึงความจริงกับเรื่องที่เกิดนี้จักดีกว่า " "หากว่าสิ่งที่ดรุณีน้อยนางนั้นพูดบอกแก่เจ้านั้นเป็นความจริง และหากว่าข้า ได้พบกับนางอีกครั้ง ข้าจักพานางมาอยู่ซะที่นี่!!"
"..เพราะนางคือนางที่ข้ารัก เมื่อนางต้องตกระกำลำบากเยี่ยงนี้ ข้าจักปกป้องนางเอง!!." 'พญาสุพรรณภาคี' กล่าว....
จากนั้น ทั้งสองก็ร่วมกันปรึกษาคิดหาทางที่จะได้พบเจอนาง โดยการปรึกษากันนั้น มีการดื่มกินกันไปด้วย พอสุราน้ำจันในกุณโทหมดสุวรรณกายก็สั่งให้ทหารหน้าประตูไปนำมาถวายให้แก่ตนและท่านอาสุพรรณภาคีอีก ทั้งสองต่างปรึกษาและดื่มกินจนได้ที่ พญาสุพรรณภาคีเริ่มมึนเมา จึงเอ่ยขอตัวแยกจากสุวรรณกาย เพื่อกลับยังห้องพักเรือนพักตนไป...
..............
...ข้างฝ่ายดรุณีน้อยเมื่อกลับมาถึงเรือนพักตน ก็ร้องตะโกนถามขึ้นไปบนเรือน..." ท่านแม่...ท่านแม่! ท่านอยู่รึป่าว ลูกกลับมาแล้วท่านแม่!! "
...หญิงสาวร่างงามระหงสมส่วนในอายุพึ่งผ่านวัยเบญจเพศ เดินออกมาจากห้องพักบนเรือน พร้อมกับเอ่ยเสียงถามกลับไป.."กลับมาแล้วรึ!..มณีจันทร์!! " "เจ้าแอบหนีไปเที่ยวอีกแล้วนะ! เจ้ารู้มั้ยว่าแม่นี้นั้นเป็นห่วง ใยเจ้ามิบอกกล่าวแม่สักนิด" นางว่ากล่าวด้วยเสียงบนดุ
ดรุณีน้อยจึงได้แต่ก้มหน้านิ่ง พร้อมเอ่ยกล่าว..
" ลูกขอโทษเจ้าค่ะ!..ท่านแม่..ที่ลูกแอบหนีเที่ยว😌😌...."
"คราหน้าลูกจักไม่ทำเช่นนี้อีก แล้วเจ้าค่ะ...ท่านแม่ ท่านแม่อย่าได้เคืองโกรธลูกเลยนะ..เจ้าคะ!!"😅😅
" อืมมม...แม่มิได้เคืองโกรธเจ้าดอก" แต่เมื่อเห็นเจ้ากลับมาอย่างปลอดภัยแม่ก็ดีใจแล้ว "ป่ะ!..ขึ้นเรือนมาแล้ว เจ้าก็ไปอาบน้ำอาบท่าชำระกายเปลี่ยนชุดแล้วมากินข้าวกัน..."
" เจ้าค่ะ...ท่านแม่ลูกไปอาบน้ำก่อนนะเจ้าคะ " ว่าจบก็รีบปลีกตัวหลบไป...
*****************************
Tình trạng nguồn điện hàng tuần
-- Xếp hạng
Quyền lực 
-- Đá
Quyền lực